Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Terpstra: “Koersen in slecht weer is helemaal niet fijn”
Niki Terpstra wist woensdagmiddag na een knappe solo een helse versie van Le Samyn op zijn naam te zetten. In barre weersomstandigheden trok hij op een dikke vijftien kilometer voor het einde ten aanval en wist dat tot op de streep vol te houden. “Een speciale zege”, vertelt hij aan WielerFlits.
Belgische media spraken door de vele kasseistroken en het slechte weer tussen Quaregnon en Dour van een mini-Parijs-Roubaix. Terpstra leek daardoor in zijn element, maar dat blijkt allerminst het geval. “Het is absoluut niet zo dat ik koersen in slecht weer fijn vind. Maar ik weet ook dat de omstandigheden het moraal bij veel concurrenten wegnemen. Dat klinkt cliché en vrijwel elke ploegleider zegt dat, maar uiteindelijk is het wel zo. Ik probeer altijd gefocust te blijven en me niet te veel te laten beïnvloeden door het weer. Ik had het ook gewoon ijskoud het laatste uur, hoor. Maar door het slechte weer in combinatie met zo’n rondje als in Le Samyn, resulteert dat in een zware wedstrijd. Daardoor is het minder controleerbaar, waardoor je een pure koers krijgt.”
Niet de te kloppen man
In de slotfase van Le Samyn vormde zich een kopgroep van dertien renners. Terpstra was daarbij de grootste naam, maar voelde zich niet aan zijn stand verplicht om te winnen. “Helemaal niet zelfs”, oordeelt de renner van Etixx-Quick-Step. “Het was zeker geen top deelnemersveld en daarnaast een koers van een lagere categorie (1.1, red.). Maar er staan evengoed gemotiveerde ProContinental-renners aan de start, evenals een aantal andere WorldTour-ploegen. Over het algemeen zijn dat gewoon goede coureurs die in zo’n koers erg gedreven aan de start staan. Vaak mogen ze volle bak voor eigen kans gaan, zonder dat ze rekening hoeven te houden met de geijkte kopman binnen hun ploeg.”
“Groenewegen heeft me positief verrast” – Niki Terpstra
Lof voor beloftevolle renners
Uiteindelijk waren het veelal jonge jongens waarmee de Nederlands kampioen de degens kruiste in de finale. “De mannen die zich wilden laten zien en zich niet lieten afschrikken door het slechte weer, waren de grootste concurrenten. Als we de jonge namen in de kopgroep onthouden, zou het me niets verbazen als we hen in de toekomst vaker gaan tegenkomen. Sowieso die jongen van Bora-Argon 18, die tweede werd. Ik had nog nooit van Scott Thwaites gehoord, maar hij kraakte bijna niet. Ook Dylan Groenewegen heeft me positief verrast. Hij koerste volle bak mee en bleef niet als een typische sprinter afwachten. Dat vind ik mooi van hem.”
Mooie zege na tegenvallend openingsweekend
Voor Terpstra was de zege in Le Samyn een opsteker, omdat het openingsweekend qua resultaat niet was wat hij ervan gehoopt had. In de Omloop Het Nieuwsblad werd Terpstra uiteindelijk dertigste, terwijl hij in Kuurne-Brussel-Kuurne genoegen moest nemen met de 57ste plek. “Deze overwinning maakt niet alles in één keer goed. Al zie ik deze koers als een wedstrijd op zich, niet dat het een revanche was of iets. Ik ben gewoon blij. Een koers winnen is altijd echt heel mooi. Het is dan wel geen zege op het hoogste niveau, maar met deze omstandigheden was het wel een hele speciale.”
Blik op Vlaanderen en Roubaix
Met die speciale zege op zak, begint onze landgenoot aanstaande zondag aan Parijs-Nice. Daar wil hij zijn basis verder aanscherpen om begin april te kunnen scoren in de wedstrijden waar zijn seizoen grotendeels omdraait: de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Vorig jaar was alleen Alexander Kristoff beter in Vlaanderens Mooiste, terwijl Terpstra de Hel van het Noorden in 2014 nog wist te winnen. “De zege in Le Samyn bevestigt natuurlijk dat de vorm oké is. Maar de komende twee weken, waarin ook Parijs-Nice zit, zijn erg belangrijk om aan mijn vormpiek te komen voor de grote klassiekers.”
Het tegenovergesteld kan trouwens van Cadel Evans gezegd worden, herinner me een interview waarin ze hem de winnaar vroegen van de derde rit in een kleinere rittenkoers van een jaar eerder waarin hij zelf niet mee deed en die wist hem uit het hoofd te vertellen.
Maar lovende woorden naar Groenewegen zijn even verrassend als leuk.
Ik denk dat dit vooral psychologische oorlogsvoering is, als hij Thwaites niet zou kennen was hij niet professioneel met zijn vak bezig namelijk...
Hij geeft hiermee indirect aan dat hij Thwaites toch wel als een aankomend concurrent ziet voor in de klassiekers.
Er zijn veel renners die van fietsen houden, maar niet van wielrennen.
T is een ouwe praatjesmaker die Terpstra, maar weer een prachtige overwinning en ik vind het mooi dat hij zijn NL kampioenstrui nog even showt.
Groenewegen is natuurlijk wel de winnaar van de ronde van Vlaanderen voor beloften en is bovendien een landgenoot waardoor je automatisch meer van hem meekrijgt en leest op de Nederlandse sites.
Die twee andere knullen ga ik zeker eens opzoeken in de uitslagen archieven.
Terpstra is geen aanvaller, maar een egoïst. Had ie een aanvaller geweest had hij in Parijs-Roubaix van 2012 bvb wel met Boonen meegegaan. Maar hij wachtte op de groep omdat ie te ver vond en wou zelf z'n troeven uitspelen wanneer Boonen gepakt zou worden van z'n solo-zelfmoordactie. Maar dat gebeurde dus niet. Gelukkig maar ;-)
?!?!?!?!
Als iemand een aanvaller is, dan is het Terpstra wel. Bovendien heeft de winnaar altijd gelijk lijkt me. Of had de plus perse moeten winnen ofzo?
Ik kan me mindere teamspelers bij Ettix voor de geest halen, die het vervolgens ook nog eens niet af maken (lees: sterke Stijn)
Bovendien kan ik mij alleen solo's van Terpstra voor de geest halen in een vrij zwak deelnemersveld (DdVl, Samyn), met uitzondering van Parijs-Roubaix maar daar had ie een "gelukje" door net op het gepaste moment weer aan te sluiten bij de sterksten uit koers die mekaar het wit uit de ogen keken.
Dat heb je goed begrepen! ;-)