•
donderdag 25 augustus 2016 om 15:26
Ferrand-Prévot: “Drievoudig wereldkampioen zijn was verschrikkelijk”
Pauline Ferrand-Prévot zet tot nader order haar fiets aan de kant. De Française heeft naar eigen zeggen ‘een hel van een jaar’ achter de rug en zet met onmiddellijke ingang een punt achter haar seizoen. “De teleurstellende Olympische Spelen zijn daar het resultaat van”, schrijft ze in een emotioneel betoog op haar Facebook-pagina.
Mentaal
Voor haar wereldtitels in drie verschillende disciplines (weg, veldrijden en mountainbiken) vielen haar zwaar. Ze noemt het zelfs het slechtste wat haar kon overkomen. De schuld ligt wel bij haar zelf, omdat ze na haar gebroken scheenbeen – tegen het advies van haar coach in – te snel weer is begonnen met trainen. “Het verdriet zit hem niet in die ene race (Olympische Spelen, red.), het zit veel dieper. Ik beëindig mijn seizoen zonder te weten wanneer ik weer op de fiets stap. Het liefste wat ik deed was fietsen, maar het is mijn grootste nachtmerrie geworden”, treurt de renster van Rabobank-Liv, die volgens de geruchten dichtbij een overeenkomst met Canyon/SRAM is.
Waarom vond ze het zo zwaar? Wat vond ze precies zo zwaar? De training er naar toe? Het niet kunnen verdedigen van? De blessure? Als het de blessure was, wat is er dan zo erg aan 3 wereldtitels? Waarom is dat het slechtste wat haar kon overkomen? Is haar leven veranderd? Kon ze de favorietenrol niet waarmaken? Kon ze de druk niet aan?
Dit lijken me trouwens die de meest handige uitspraken als je nog in onderhandeling bent met een nieuwe ploeg.
in ieder geval roept bovenstaand stukje een pak meer vragen op dan ze beantwoordt.
edit;
ah, het stuk gelezen, nu is het me wel duidelijk. Youri was gewoon een keer niet in vorm.
ze heeft haar niveau niet kunnen halen na haar blessure. lichamelijke kwaaltjes, allergie, ze was te zwaar. daardoor kreeg ze moeite zichzelf te motiveren. ze kreeg weer wat vertrouwen toen ze NK MTB werd, maar de spelen vielen weer tegen. gedesilusioneerd heeft ze besloten het seizoen te beeindigen om rust te pakken en straks weer fris te beginnen, maar wanneer dat is weet ze nog niet. ze baalt, is teleurgesteld en gefrustreerd en doet dan een paar opmerkelijke uitspraken die in het stukje hierboven staan.
Daar heeft het hebben van 3 regenboogtruitjes dan weer weinig mee te maken.... eerder het niet aan hebben.
Zo lezend zegt ze volgens mij dat het (mede)door de druk van de truien kwam dat ze te veel te snel weer ging doen. Meerdere keren te snel begonnen na een blessure en daarmee haarzelf de vernieling ingeholpen.