foto: Marcel Koch

Er is een tijd van komen, maar ook van gaan. Dit jaar zijn een hoop renners gestopt met koersen. WielerFlits bundelt in de serie ‘Fiets aan de wilgen’ de renners voor wie 2014 hun laatste seizoen in het profpeloton was. Vandaag een terugblik op de carrière van veldrijder Niels Albert.

Indrukwekkende jeugdjaren
Aan talent geen gebrek bij Niels Albert. In zijn kinderjaren toonde hij dat al op de BMX, vanaf 2001 op de crossfiets. Op zijn allereerste Belgische titelstrijd voor Nieuwelingen (de categorie voor renners van 15 en 16 jaar), werd Albert immers als derde afgevlagd, niet ver achter winnaar en Alberts latere vriend Dieter Vanthourenhout. Een jaar later was het in diezelfde categorie wel prijs: op zijn geliefde zandomloop van Koksijde reed hij toen al iedereen naar huis. Een voorteken voor wat ruim elf jaar later zou volgen in datzelfde Koksijde?

Albert was alleszins vertrokken voor een mooie carrière. Bij de jeugdcategorieën bleef hij de nationale en internationale titels binnenrijven. Zo bleef hij in 2003, op zijn allereerste Europees kampioenschap voor junioren, Roman Kreuziger voor. Twaalf maanden later en veel overwinningen rijker, stond de jonge Tremelonaar voor de bevestiging. Dat vormde geen probleem voor Albert, die zich in zowel het Belgisch als wereldkampioenschap opnieuw duidelijke de beste toonde. Ten koste van de latere Amstel Gold Race-winnaar Kreuziger, die wederom op de tweede plek bleef steken.

In het seizoen 2004-2005 was het tijd om de overstap naar de categorie voor de renners onder 23 jaar te maken. Renners hebben het vaak moeilijk om na die overstap op hoog niveau te blijven presteren, Albert niet. Hij won een vijftal wedstrijden en op de kampioenschappen was hij opnieuw dicht bij de titels. Bij de Belgische titelstrijd werd Albert geklopt door Jan Soetens, op het Europees kampioenschap, dat toen op amper enkele kilometers van Alberts woonplaats werd gehouden, was Lars Boom de spelbreker. Hij sloeg echter knap terug in de daarop volgende jaren met maar liefst drie Europese titels op rij. De Belgische beloftentitels veroverde hij in 2006 en 2007.

Wereldtitel bij profdebuut

Albert was dan wel belofte, maar wachten op zijn profdebuut kon hij niet langer. Daarom reed hij eind 2006 al zijn eerste wedstrijden bij de profs mee, voor het eerst in het tenue van profploeg Palmans-Cras. Met succes, want Albert won in Loenhout en Oostmalle twee wedstrijden in de Gazet van Antwerpen-trofee. De concurrentie was meteen gewaarschuwd. Het jaar daarna kwam Albert terug om nog meer zeges bij elkaar te sprokkelen, weliswaar nog steeds als belofte. Alvorens hij de volledige stap naar de profs mocht maken, moest er immers nog een leegte gevuld worden: wereldkampioen worden bij de beloften. In 2008 lukte dat, in het Italiaanse Treviso. Albert was volledig klaar om prof te worden.

Niets leek een knap debuut in de weg te kunnen staan, tot de jongeling eind november plots tegen de vlakte ging tijdens de opwarming voor de cross van Gavere en daarbij zijn milt scheurde. Gevolg: Albert was lange tijd buiten strijd. Eén doel was er wel nog te behalen: wereldkampioen worden in zijn allereerste WK bij de profs. Albert deed wat van hem verwacht werd en pakte in Hoogerheide de regenboogtrui. Dat gaf hem in het daarop volgende seizoen vleugels. In de eerste maanden van dat seizoen leek Albert zelfs even onklopbaar. Bovendien deed hij enkele rake uitspraken in de pers, waarmee hij zich de woede van de Nys-fans op de hals haalde. Zij prezen zich medio november gelukkig, want dan was het vat van Albert af. De jonge Tremelonaar was moegestreden en kwam er ook op het BK en WK niet meer aan te pas. Toch kon hij terugblikken op een knap seizoen, met liefst 16 overwinningen.

In 2010-2011 was het aan Albert om te bevestigen. Winnen deed hij minder, maar hij deelde zijn jaar wel beter in. Op die manier kon hij de wereldbeker, inclusief drie manches, naar zijn hand zetten. Vol vertrouwen ging Albert naar het Belgisch kampioenschap, dat op het Antwerpse Sint-Annastrand werd verreden. Een ware speeltuin voor de Brabander, die na driekwart van de wedstrijd Sven Nys weg zag vallen. Niets kon hem nog tegenhouden om zijn eerste Belgische titel te pakken. Een leegte in zijn nog prille palmares werd op knappe wijze opgevuld. Maar zijn honger was nog niet gestild, waardoor Albert vol goede moed aan het daar op volgende crossseizoen begon.

Hoogtepunt in Koksijds WK

Dat seizoen viel grotendeels te vergelijken met dat van 2008-2009. Albert kende een vrij goede start, maar liep eind november een blessure op: een barst in het trapeziumbeen. Zijn klassementen waren dan wel weg, de kampioenschappen helemaal niet. Zo fris als een hoentje kwam hij aan de start van het BK, maar Nys was daar een klasse te sterk. Op het Wereldkampioenschap in Koksijde waren de rollen omgekeerd. Albert nam de snelste start en op het loodzware zandparcours zag de rest hem pas na de finish terug. Achteraf gezien was dat voor hem het mooiste moment in zijn carrière. En dat elf jaar na zijn eerste triomf in de Duinencross.

Albert reed het jaar daarna, in de regenboogtrui, een zeer regelmatig seizoen. Dat resulteerde zich wel in eindzeges in de Wereldbeker en de Bpost bank trofee, maar ook in een gebrek aan frisheid en resultaten op het BK en WK. Datzelfde deed zich voor in 2013-2014, uiteindelijk Alberts allerlaatste seizoen als profrenner. Na enkele pechmaanden, sloot hij zijn jaar toch af met een zege in het zand van Oostmalle. “Dit was voor mij al de eerste race van het volgend seizoen, dat ik nu in schoonheid begonnen ben”, lachte hij achteraf. Wat hij en de rest van de wereld toen niet wisten, was dat het volgend seizoen voor Albert er jammer genoeg nooit zou komen.

Niet helemaal verdwenen
Eind mei kreeg hij immers het verschrikkelijke nieuws dat hij door hartritmestoornissen nooit meer aan topsport zou mogen doen. Een zware klap in zijn gezicht. Begin augustus kroop hij nog één maal de fiets op in Heist-op-den-Berg, waar de renner van BKCP-Powerplus enkele rondjes mee mocht rijden in het natourcriterium. Albert zwaaide emotioneel zijn fans uit en ging daarna op zoek naar nieuwe uitdagingen. Die vond hij in de vorm van het schrijven van een boek, het openen van een eigen fietsenzaak en het coachen van onder meer toptalent Wout Van Aert bij Vastgoedservice-Golden Palace. Op die manier verdween de altijd goedlachse Albert toch niet helemaal uit de o zo kleine veldritwereld.

Naam: Niels Albert
Geboortedatum: 5 februari 1986 (28)
Geboorteplaats: Bonheiden, België
Nationaliteit: Belg
Twitter: @Niels_Albert

Ploegen:
2006: Palmans-Cras
2007: Palmans-Cras
2008: Palmans-Cras
2009: BKCP-Powerplus
2010: BKCP-Powerplus
2011: BKCP-Powerplus
2012: BKCP-Powerplus
2013: BKCP-Powerplus
2014: BKCP-Powerplus

Belangrijke overwinningen
Wereldkampioenschap (2009, 2012)
Belgisch kampioenschap (2011)
UCI Wereldbeker (2011, 2013)
Bpost bank/GVA Trofee (2013)
Superprestige (2013, 2014)