‘Vuelta 2018 krijgt verder vorm met hallucinante Les Praeres de Nava’
De geruchten over het parcours van de komende Vuelta a España stapelen zich in rap tempo op. De Spaanse krant El Comercio meldt dat de Vuelta-karavaan de regio Asturië zal aandoen, met een mogelijke finish op de nog onuitgegeven Les Praeres de Nava. Ook de vermaarde Lagos de Covadonga zal weer dienen als aankomstplaats.
Eerder werd door koersdirecteur Javier Guillén al bekend gemaakt dat de 73e editie van La Vuelta zal starten met een individuele tijdrit van tien kilometer in de Zuid-Spaanse stad Malaga. Vervolgens zullen in de gelijknamige provincie drie etappes worden uitgetekend, terwijl de vierde rit er in gang zal worden geschoten. De Caminito del Rey (3,6 km aan 8.1%) – waar Esteban Chaves in 2015 Tom Dumoulin lik op stuk gaf – lijkt een belangrijke gegadigde voor een Vuelta-finish.
In totaal mogen de renners zich opmaken voor acht tot tien aankomsten bergop. De Monte Oiz – in de buurt van de Baskische stad Bilbao – maakt naar alle waarschijnlijkheid zijn debuut. Ook worden La Covatilla (provincie Salamanca) en La Camperona (Léon) gefluisterd als mogelijke scherprechters. Twee andere aankomsten bergop lijken gereserveerd voor de regio Asturië.
De lokale autoriteiten zijn op dit moment bezig met het gereed maken van Les Praeres de Nava. Deze beklimming is nog nooit eerder opgenomen in koersverband. Met zijn lengte van bijna vijf kilometer aan een gemiddelde van maar liefst 13,5% – met maximale stroken tot boven de 20% – is Les Praeres de Nava als loodzwaar te bestempelen. Mocht dit scenario echter geen doorgang vinden, dan is de klim naar La Farrapona (16,8 km aan 6%) een optie. De laatste keer dat de Vuelta hier een finishboog plaatste was in 2014, toen Alberto Contador Chris Froome wist af te troeven.
Waar er nog twijfels heersen rondom het al dan niet beklimmen van Les Praeres de Nava, is volgens El Comercio al wel zeker dat de Lagos de Covadonga weer zijn opwachting zal maken. Deze 12,5 kilometer lange klim aan ruim zeven procent voert de renners langs de oogverblindende Meren van Covadonga. In 1983 kroonde Marino Lejaretta zich op deze Asturische bergtop als eerste overwinnaar, terwijl Nairo Quintana in 2016 als twintigste en voorlopig laatste winnaar de handen in de lucht mocht steken.
Zeker Spanje het land waar overal bergen zijn moet dit kunnen, een keer een iets meer vlak parcours is leuk zeker nu met het zware WK erachter moet het niet overdreven zwaar gemaakt worden.
Bijvoorbeeld een leuk idee lijkt mij een keer in Tenerife 3 dagen rijden ofzo of een combinatie van Marokko en Tenerif in de 1e week en vervolgens terug naar het vastenland.
Gezien deze Vuelta meer dan ooit op de slotklimmen gericht lijkt en de Giro ook geen al te best parcours lijkt neer te gaan zetten, vrees ik dat 2018 wel eens de geschiedenis in zou kunnen gaan als het zwakste jaar qua grote rondes van deze eeuw - zeg maar 2012 zonder Fuente De - tenzij de eerste week van de Tour (jawel, de Tour dreigt imo met een naar Tourmaatstaven niet eens ongelofelijk goed parcours de beste route van de drie te hebben) de Skyborgs ontregelt...
Een klim van nog geen 5 km die dan weliswaar behoorlijk steil is als hallucinant te bestempelen gaat wel wat ver.
Het weekje Asturië zal ik iig alvast weer opschrijven, heerlijk.