Interview Regerend beloftenwereldkampioen Eli Iserbyt groeit steeds meer uit tot een vaste waarde tussen de profs. Nadat hij vorige zondag al mee de wedstrijd kleurde in Ruddervoorde, werd hij donderdag zevende in de loodzware Koppenbergcross. Zondag rijdt hij nog eens in zijn eigen categorie. “Alleen in de Wereldbeker, EK en WK start ik nog bij de beloften”, vertelt hij aan WielerFlits.

Knappe wedstrijd alweer Eli. Jij hoort toch niet meer thuis in de U23-categorie?
“Je hebt een punt. Maar ik wil absoluut een derde wereldtitel. Dat is het allergrootste doel deze winter. En als ik op het WK bij de beloften wil starten, ben ik verplicht om ook de Wereldbeker en het EK in die categorie af te werken. Maar in alle andere wedstrijden start ik bij de elite.”

Jij en Tom Pidcock lijken trouwens de enige twee beloften die profwaardig zijn.
“Tom is na een korte rustperiode na zijn wegseizoen iets minder van start gegaan, maar beetje bij beetje groeit hij naar zijn beste niveau toe. We zijn aan elkaar gewaagd, al is het vooral afwachten tot de wat zwaardere omlopen om de exacte waardeverhoudingen tussen ons twee naar waarde te kunnen schatten. Maar schrik heb ik niet. Ik heb vooral zelf opnieuw een stap voorwaarts gezet.”

Vandaag – tussen de profs – moest jij je beperken tot volgen. Maar vorige week in Ruddervoorde zagen we jou zelfs initiatief nemen in het groepje achter Mathieu van der Poel.
“Dat zit in mijn natuur. Toen ik eerstejaarsbelofte was, probeerde ik ook meteen mijn stempel te drukken. Dat wil ik ook bij de profs doen als het enigszins mogelijk is. Kijk, dit zijn wedstrijden die live op tv komen. Elke seconde waarin je in beeld rijdt, levert extra visibiliteit op voor de sponsors. Dat is een grote motivatie. En ik wil me ook niet verstoppen achter het feit dat ik nog maar 21 ben. Of achter het feit dat ik klein ben. Ik wil altijd wel eens prikken. Als ik het niet doe, wil dat zeggen dat ik er niet toe in staat ben. Zoals in de slotfase vandaag. Toen was het beste er vanaf.”

Daar krijg je ongetwijfeld de nodige appreciatie voor?
“Ik denk het wel. In Ruddervoorde bijvoorbeeld reageerde Wout van Aert na afloop positief omdat ik nog de moeite deed mee de koers te maken in de achtervolging op Mathieu. Waarom ook niet? Het maakt mij sterker, denk ik. Anderzijds heeft die ‘onstuimigheid’ me in Ruddervoorde misschien een podiumplaats gekost. Maar dit is toch een winter om me te tonen en verder te ontplooien. Niets moet, alles mag.”

Heb je nog ruimte voor progressie?
“Absoluut. Niet alleen toekomstgericht, maar ook dit seizoen. Ik neem voldoende rust om ook tijdens de winter nog te groeien. Het is niet omdat ik nu goed ben, dat ik zoveel mogelijk wil trainen om snel nog beter te worden. Daar is – in samenspraak mijn coach – goed over nagedacht. Pas in de maanden januari-februari wil ik op mijn best zijn.”

Je hebt wel je tijd nodig gehad om te staan waar je nu staat…
“Enerzijds was die wereldtitel als eerstejaarsbelofte een beetje een vergiftigd geschenk. Er werd van mij verwacht dat ik – net als Wout en Mathieu – snel de stap zou zetten naar de absolute wereldtop. Maar sommigen hebben meer tijd nodig dan anderen. Ik vind trouwens dat het bij mij nog best meevalt. Ik ben zoals gezegd pas 21, terwijl heel wat jongens pas op hun 25ste of 26ste meedoen voor de top vijf.”

Je hebt ook je studie on hold gezet.
“Mijn eigen keuze. Ik kreeg twee jaar geleden een geweldige opportuniteit bij Marlux-Bingoal (toen Marlux-Napoleon Games, red). Maar die eerste maanden vond ik mijn draai niet. Daarom heb ik besloten te stoppen met studeren en alles op het veldrijden te zetten. De combinatie was te zwaar. En studeren kan je je hele leven. Als ik nog gemotiveerd ben, kan ik na mijn carrière de draad opnieuw oppikken. Ook als ik 35 ben. Maar je kan niet tot je dertigste wachten om te beginnen crossen. Dus vond ik het een logische keuze.”

Zondag in Rosmalen ben je topfavoriet om je Europese titel te verlengen.
“Dat zou mooi zijn. Rosmalen is een rondje vergelijkbaar met dat van Ruddervoorde en dat van Meulebeke. Met andere woorden: een parcours dat me heel goed ligt. Maar dat geldt ook voor Pidcock. We zijn allebei dezelfde type renners. Het zal op kleine foutjes aankomen. Ik vermoed dat op dit moment ikzelf nog net een tikkeltje beter ben, maar een EK is en blijft een eendagskoers. Toch hoop ik die trui opnieuw te bemachtigen. Ook al ben ik nog niet in topvorm, een Europese titel zou mooi meegenomen zijn.”