De GP de Montréal 2019 is gewonnen door Greg Van Avermaet. De kopman van CCC was na een aantrekkelijke koers de sterkste van een uitgedunde groep. In de eindsprint versloeg hij onder meer Diego Ulissi en Ivan Garcia Cortina. Tim Wellens eindigde als vierde, Bauke Mollema finishte als beste Nederlander op de tiende plek.

In de beginfase van de wedstrijd kreeg een Canadees getinte kopgroep alle ruimte om ten aanval te trekken. De vijfkoppige groep bestond uit vier Canadezen; Ryan Anderson (Rally UHC), Nicolas Zukowsky (Floyd’s Pro Cycling), Matteo Dal-in (Rally UHC) en Charles-Étienne Chrétien (Interpro Cycling Academy) en de Israëliër Guy Sagiv (Israel Cycling Academy). Zij wisten een maximale voorsprong van bijna twaalf minuten te vergaren.

Toppers openen vroeg
In tegenstelling tot de GP Quebec lieten enkele toprenners zich al vroeg zien. Op meer dan zestig kilometer van de streep opende Daniel Martin de debatten. Zijn vurige demarrage elimineerde niet alleen enkele sprinters, maar ook onder meer Richie Porte en Geraint Thomas moesten afhaken.

De aanval van de Ier werd kort daarna opgevolgd door een demarrage van Remco Evenepoel. De jonge Belg reed in mum van tijd enkele honderden meters voorsprong bijeen. Een achtervolgende groep liet echter niet begaan en haalde hem een paar kilometer later weer terug.

In het uitgedunde peloton, dat meermaals in groepjes versplinterde, viel het in de tweede helft van de wedstrijd amper stil. De koplopers zagen daardoor hun voorsprong snel teruglopen. Na 175 kilometer in de spits van de wedstrijd te hebben gereden moest Dal-Cin als eerste lossen. Zukowsky wist van de koplopers uiteindelijk het langst te overleven en verzekerde zich tevens van de bergprijs.

Op 22 kilometer van het einde ontstond er wat consternatie in de kont van de voorste groep. Evenepoel moest zich laten uitzakken vanwege een lekke achterband. De jonge renner van Deceuninck-Quick-Step, die per ongeluk enkele ploegwagens leek te hinderen, moest daarna een grote inspanning leveren om terug te keren.

Finale
De finale van de race werd op elf kilometer van de streep geopend door Nans Peters. De renner van AG2R La Mondiale gaf gas op een van de laatste heuvels. Het bleek een inleidende versnelling voor zijn ploeggenoot Benoît Cosnefroy, die zijn solo tot 2,5 kilometer van het einde wist te rekken. Op dat punt kreeg hij als eerste gezelschap van landgenoot Julian Alaphilippe. In deze fase van de race werd de koerssituatie negatief beïnvloed door enkele motoren die zichtbaar te dicht voor de renners uitreden.

In een groepje achter het kopduo was het met name Peter Sagan die veel kopwerk voor zijn rekening nam. Die inspanning deed hem in het slot de das om. Alaphilippe en Cosnefroy werden op een paar honderd meter van de streep toch nog teruggegrepen, waardoor een vijftiental renners voor de zege kon sprinten. Van Avermaet bleek over het beste eindschot te beschikken en sprintte overtuigend naar de overwinning. Sagan kon zich daar niet meer tonen. Hij strandde op twaalf seconde achterstand als achttiende.