Interview Lars van der Haar zou zondag op het Nederlands kampioenschap veldrijden in Rucphen altijd een van de grote uitdagers van Mathieu van der Poel moeten kunnen zijn, maar de tweevoudige kampioen heeft er niet de meest gelukkige eindejaarsperiode opzitten. Van der Haar stapelde de pech op, maar ziet nu toch eindelijk licht aan het einde van de tunnel. “Op het NK zal ik nog geen honderd procent zijn, maar ik hoop wel weer door te werken naar dat andere grote kampioenschap”, vertelt hij aan WielerFlits.

We laten Van der Haar om te beginnen zelf even uitleggen wat hij de afgelopen periode zoal heeft meegemaakt. “Ik had toegewerkt naar de kerstperiode en had het gevoel dat ik goed in orde was. Maar in Ronse sloeg het noodlot toe: ik ging dwars door mijn rug. Daar heb je natuurlijk in Namen nog last van, maar dat ging eigenlijk nog veel beter dan verwacht. De cross in Namen was desondanks heel lastig en ik denk dat ik die kou een beetje heb meegepakt naar de komende crossen, maar op zich kon ik de ziekte wel weghouden.”

“In Heusden-Zolder had ik vervolgens eigenlijk een superdag, maar net dan ga ik op mijn kokosnoot. Dat heeft ook niet veel goeds gedaan aan mijn fysieke gesteldheid. Loenhout heb ik na een doktersbezoek kunnen rijden, en in Diegem was ik alweer goed. Toen dacht ik: nou, dat gaat alweer de goede kant op. Maar toen werd ik op oudejaarsdag plots heel ziek met 39,5 graden koorts. Vrijdag zat ik alweer op de fiets, maar in Brussel had ik totaal geen power. Toen verrekte ik met het inrijden ook nog mijn lies. ‘Godsamme, moet dat er nog bij?’, dacht ik. Maar ik heb de training wel weer opgepakt. Tijdens het NK zal ik nog geen honderd procent zijn, maar ik hoop wel weer door te werken naar dat andere grote kampioenschap.”

Te zware parcoursen
Een frustrerende eindejaarsperiode dus voor Van der Haar, die desondanks wel tevreden is met zijn seizoen tot nu toe. Hoogtepunten waren de zege in de Nacht van Woerden, samen met een tweede plek in Gavere en een derde stek in Tábor. “Ik vind dat ik mag spreken van een super constant seizoen”, aldus Van der Haar. “Ik rij quasi alleen maar top-5. Alleen heb ik een beetje de pech dat de andere renners een beetje jojo spelen. Ze zijn de ene week heel goed en de andere week helemaal niet. Het is nooit dat ze allemaal in een weekend minder zijn, dus blijf ik daardoor een beetje op mijn plekje zitten. Ik mis gewoon de uitschieters. En als ik dan dacht dat ik een uitschieter kon pakken, had ik pech.”

Ligt het dan alleen daaraan? Of moeten we de oorzaken dat Van der Haar minder makkelijk voor de overwinning meedoet dan een aantal jaar geleden ook elders zoeken. Het is immers nog geen eeuwigheid geleden dat de tweevoudige Nederlandse kampioen de wereldbeker in Hoogerheide won, of Van Aert ei zo na de wereldtitel ontnam in Heusden-Zolder.

Op het podium na de Superprestige Gavere – foto: Cor Vos

“De grote verschillen met toen zijn voor mij vooral de parcoursen. Die lagen mij toen veel beter. Dit jaar heeft het sinds september zoveel geregend dat er maar weinig parcoursen volledig op mijn maat waren. Alle parcoursen die me goed hebben gelegen, lagen nu in de drek. Anderen zijn daar nu eenmaal beter en dan val ik terug op die vierde à vijfde plek, hoe goed ik ook in orde ben. Maar ik weet dat als ik een parcours op mijn maat vind en een goede dag heb, ik nog steeds veel renners pijn kan doen. Dat zag je duidelijk dit seizoen in Tábor. In Gavere ook, daar was het ook eindelijk een keer droog en dan doe ik direct mee. Daarom dat het zo jammer is dat ik direct val in Heusden-Zolder en me daar niet kan bewijzen.”

Gemotiveerd
De eerstvolgende afspraak voor Van der Haar is nu het Nederlands kampioenschap. Daar lijkt een ereplaats het hoogst haalbare gezien de dominantie van Mathieu van der Poel. Kan een winnaar als Van der Haar, die in 2013 en 2014 met de titel naar huis ging, zich daar makkelijk voor motiveren? “Het is moeilijk, maar niet dat ik het moet afleggen tegen een pannenkoek. Ik rij wel tegen de allerbeste ter wereld en misschien ooit. Dan moet je kunnen relativeren. Natuurlijk wil je winnen. Maar zondag is het eigenlijke doel om vol voor plek twee te gaan en je in een positie te zetten dat, als Mathieu een slechte dag heeft of materiaalpech heeft, je alsnog een titel kan pakken. Dat wens ik hem natuurlijk niet toe, dat spreekt voor zich.”

Eigenlijk is het NK voor Van der Haar vooral een belangrijke test in opbouw naar dat andere kampioenschap, het WK in Dübendorf. “Als het er voor mij ideaal bij ligt, dan zie ik kansen voor een podiumplek. De weg is nog lang en ook andere renners kunnen nog stappen zetten, maar ik heb nog wel wat in de tank. Zeker qua motivatie. Wat me eigenlijk verrast, is dat mijn conditie er nog wel is. Het enige wat me tegenvalt, zijn mijn power en explosiviteit. Maar dat komt nog terug, verzekerde de dokter mij. Ik ga kneiterhard werken om goed te zijn in het laatste kwart. Niet alleen op het WK, maar ik wil ook nog goede wereldbekers rijden en de klassementen behouden.”