Het is januari en dat betekent dat een nieuw wielerseizoen is begonnen. Net als ieder jaar trapt WielerFlits deze maand traditiegetrouw af met het voorstellen van alle WorldTour-Teams. Vandaag behandelen we Trek-Segafredo, de ploeg van Vincenzo Nibali, Richie Porte, wereldkampioen Mads Pedersen, de Nederlanders Bauke Mollema en Koen de Kort én de Belgen Edward Theuns en Jasper Stuyven. Met die laatste zaten we om tafel.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Trek-Segafredo

Land: 
Sponsor: Trek (Amerikaanse fietsenfabrikant) en Segafredo (Italiaans koffiemerk)
Sinds: 2011 (Leopard Trek, RadioShack-Nissan, RadioShack-Leopard, Trek Factory Racing)
UCI-code: TFS
Fietsensponsor: Trek
Tenue 2020:

foto: Trek-Segafredo

Trek-Segafredo in 2019

Het seizoen van Trek-Segafredo begon meteen met een mooie opener. Wie anders dan Richie Porte (die overkwam van BMC) won op Willunga Hill in de Tour Down Under, uiteindelijk goed voor een tweede plek in het eindklassement. “Hij had daar inderdaad een reputatie hoog te houden”, lacht Stuyven. “Het is ook lekker dat je meteen weet te winnen, want de ‘eerste’ druk valt meteen weg en je komt in een flow waarvan je hoopt dat je die kunt aanhouden.” Het team doet het ook in de weken daarna erg goed, met onder meer ritzeges voor John Degenkolb (Tour de la Provence) en Giulio Ciccone (Tour du Haut Var).

Met Degenkolb, Mads Pedersen, Stuyven en Edward Theuns had Trek-Segafredo op papier een van de sterkste blokken voor de kasseienklassiekers. Maar behoudens een tweede plek in Gent-Wevelgem (Degenkolb) is vast te stellen dat de formatie nooit meedeed voor de overwinning. “Ik kom heel goed overeen met Mads (Pedersen, red.). Wij kozen ervoor om ons samen voor te bereiden op het voorjaar. Achteraf gezien hebben we geleerd dat we beiden een andere aanloop en een andere trainingsmethode nodig hebben. Ik stond misschien te snel te scherp en hij was niet op zijn beste niveau”, concludeert Stuyven.

Het gezicht van Degenkolb op de Koppenberg illustreert het voorjaar van Trek – foto: Cor Vos

“Ik denk ook dat als de leiders van een ploeg het niet goed doen, het twee kanten op kan gaan: of iemand van de tweede lijn staat op, of het hele team draait moeilijk”, legt de Leuvenaar uit. “Helaas was bij ons het tweede het geval. Ik denk wel dat Edward op zijn niveau was, maar hij zat dan in de rol om voor John of mij te werken. Hij kon daardoor niet in alle koersen zijn kans gaan. Waar het stokte bij John, weet ik niet.” De Vlaamse koersen draaiden dus uit op een deceptie voor Trek-Segafredo. In de Ardennenklassiekers ging het al iets beter: Bauke Mollema werd twaalfde in de Amstel Gold Race en zesde in de Waalse Pijl.

De mooie resultaten van de Nederlander waren een opmaat voor de Giro d’Italia. Mollema werd vijfde in het eindklassement en dat is knap: hij eindigde namelijk maar in drie ritten bij de eerste tien van de daguitslag. Eigenlijk een prima ronde om in aanmerking te komen voor de Zubeldia Award, maar ook weer niet: Mollema zei achteraf dat het misschien wel zijn beste grote ronde ooit was. Naast het goede klassement boekte Giulio Ciccone ook een ritzege. In de Tour de France pakte de nieuweling binnen het team ook nog eens de gele trui op La Planche des Belles Filles, in een ronde waar het vaak net niet was voor Trek-Segafredo.

Geel voor Ciccone in de Tour – foto: Cor Vos

“Ciccone is indrukwekkend goed”, bestempelt Stuyven de kwaliteiten van zijn Italiaanse ploeggenoot. “Op een speelse manier, bijna. Hij kiest zijn momenten uit. Een jongen met veel energie, hij is altijd aanwezig. En op de fiets kan hij die energie goed kwijt.” Porte werd in de Tour uiteindelijk elfde in het eindklassement en onder meer Stuyven deed een aantal keer mee voor ritwinst. “Daar mogen we niet helemaal tevreden mee zijn”, stelt hij. “We hebben wel een agressieve Tour gereden. Daar houd ik van. Maar onze verwachtingen waren hoger. De gele trui is mooi meegenomen, dus dat maakt het wel een beetje dubbel.”

In het tweede deel van het seizoen ging het aanmerkelijk beter met de Amerikaanse formatie van teammanager Luca Guercilena. Er volgden een groot aantal dichte ereplaatsen, naast (eind)zeges in de Deutschland Tour (Stuyven zelf), Primus Classic (een wonderschoon nummer van Stuyven en afmaker Theuns) en GP d’Isbergues (Pedersen). Die laatste werd een week later – weliswaar in het shirt van de selectie van Denemarken – ook de beste van de wereld tijdens het WK in Yorkshire. Ineens viel het kwartje wel de goede kant op. “Het grootste verschil met daarvoor zat hem in het geloof in elkaar”, onderstreept Stuyven.

Stuyven krijgt de felicitaties van zijn kameraad Pedersen in Duitsland – foto: Cor Vos

“Dat is denk ik het belangrijkste”, denkt de Belg. “We hadden ook niets meer te verliezen. Natuurlijk speelt geluk daar een factor bij. Maar ik vind ook dat je zoiets afdwingt. Ik bedoel: we bleven in elkaar geloven. Áls het dan een keer lukt, krijg je wel meteen het goede gevoel te pakken. Er valt dan druk weg, het móet niet meer en alles mag. Dat heeft zeker invloed. Maar dat geloof houden na een tegenvallend eerste deel van het jaar, is niet gemakkelijk. Als ik naar mezelf kijk, is het wel zo dat je weet dat je op niveau bent. Als uitslagen in mijn wedstrijden dat dan bevestigen, speelt dat ook een grote rol. Dat zorg voor extra motivatie.”

Trek-Segafredo besluit het seizoen met een klapper van jewelste. Mollema wint namelijk – na een prachtige solo – het wielermonument Il Lombardia. Een week later zegeviert hij ook nog in de Japan Cup. Het seizoen eindigde dus met een bang! “Dat is echt belangrijk”, stelt Stuyven. “Je gaat namelijk met een heel goede vibe de winter in. Wat voor cijfer ik op ons jaar zou plakken? Toch wel een acht. Oké, het voorjaar en enkele andere wedstrijden waren niet goed. Maar je wint een rit en eindigt als vijfde in de Giro, je hebt het geel in de Tour, na de Tour toon je jezelf overal en je wint de Ronde van Lombardije. Onderschat dat niet.”

Mollema gaf zijn emoties de vrije loop na Lombardije – foto: Cor Vos

Aantal overwinningen: 11

Belangrijkste resultaten:
Ronde van Lombardije
Ritzege Giro d’Italia
Deutschland Tour
Ritzege Tour Down Under
Primus Classic
Gent-Wevelgem
Tour Down Under
Eschborn-Frankfurt
* Mads Pedersen werd wereldkampioen, maar dat was met de Deense selectie

Transfers

Het is een beetje een trend deze winter: veel ploegen die een (kleine) transformatie ondergaan. Dat is ook het geval bij Trek-Segafredo. Zij zwaaiden liefst acht renners uit, waarvan de bekendste ongetwijfeld John Degenkolb is. Hij gaat komend jaar samen met Philippe Gilbert de scepter zwaaien in het Vlaamse voorjaar bij Lotto Soudal. Verder verloor de Amerikaanse formatie vooral renners met een ondersteunende rol. Zo trok Fumiyuki Beppu naar het Frans-Japanse project Nippo-Delko-One Provence, tekende Michael Gogl bij NTT Pro Cycling en verkaste de multi-inzetbare Fabio Felline naar het Kazachse Astana.

Daarnaast zien we de overige vier renners (voorlopig) niet meer terug in het profpeloton. Peter Stetina zette zijn wegambities opzij en gaat zich vanaf 2020 volledig richten op het gravel- en offroadcircuit. Ouderdomsdeken Markel Irizar stopte na Clásica San Sebastian, zijn thuiskoers. Voor Nieuw-Zeelander Alex Frame is de toekomst nog in ongewis. De 26-jarige Kiwi wist namelijk nog geen ploeg voor het lopende wielerjaar te vinden. Tot slot zien we ook Jarlinson Pantano niet meer terug. De Colombiaanse klimmer werd in 2019 betrapt op het gebruik van verboden middelen, werd ontslagen en heeft zich nu op de politiek gestort.

Dopingzondaar Pantano gaat de politiek in – foto: Partido de la Unidad

Daartegenover staat de komst van negen – eigenlijk tien – nieuwe namen. Jacopo Mosca kwam echter al halverwege 2019 bij de ploeg, die toen te maken had met een overvolle ziekenboeg. Hij komt komend jaar twee landgenoten tegen en dat zijn niet de minsten: Antonio en Vincenzo Nibali. Vooral de laatste heeft een reputatie om U tegen te zeggen. Lo Squalo dello Stretto di Messina is een van de beste renners van zijn generatie, met onder meer alle grote rondes, Milaan-San Remo en twee keer de Ronde van Lombardije op zijn palmares. Hij is de grote naam waar de Italiaanse koffiegigant Segafredo op hoopte.

Met de Franse klimmer Kenny Elissonde en klassiekermannen Alexander Kamp en Emīls Liepiņš (die ook nog eens snel is) is Trek-Segafredo er qua sterkte in de breedte niet op achteruit gegaan. Op papier, althans. De drie moeten hun meerwaarde tegenover de vertrekkers nog bewijzen. Daarnaast zet de Amerikaanse ploeg in op de jeugd. Met het aantrekken van klimtalent JuanPe López (22), tijdrittalent Charlie Quarterman (21), rondetalent Michel Ries (21) én de Amerikaanse wonderboy Quinn Simmons (18) rijden er in 2020 liefst vier neoprofs onder de hoede van onder andere ploegleider Steven de Jongh.

Vooral de komst van Nibali zou een team goed doen, zou je zeggen. “Ik ben op een leeftijd gekomen dat ik daarvan niet meer onder de indruk ben”, bekent Stuyven. “Bovendien zal ik niet veel wedstrijden met hem rijden, misschien was het dan anders geweest. Wat betreft de youngsters: ik ben nog niet veel met de klimmers op pad geweest, maar ik kijk wel uit naar Simmons – hoewel hij nog héél jong is. Hij is heel gemotiveerd en heeft zeker veel talent. Maar hij zal komend jaar vooral veel moeten leren. Ik heb ook het gevoel dat Liepiņš behoorlijk wat in zijn mars heeft. Hij kan een mooie stap voorwaarts zetten, denk ik.”

 Uit
Fumiyuki Beppu (Nippo-Delko-Provence Marseille)
John Degenkolb (Lotto Soudal)
Fabio Felline (Astana)
Alex Frame (n.n.b.)
Michael Gogl (NTT Pro Cycling)
Markel Irizar (gestopt)
Jarlinson Pantano (geschorst wegens dopinggebruik)
Peter Stetina (gestopt)

In
Kenny Elissonde (Team Ineos)
Alexander Kamp (Riwal Readynez)
Emīls Liepiņš (Wallonnie-Bruxelles)
Juan Pedro López (Kometa)
Antonio Nibali (Bahrain Merida)
Vincenzo Nibaili (Bahrain Merida)
Charlie Quarterman (Holdsworth-Zappi)
Michel Ries (Kometa)
Quinn Simmons (Lux-Strading presented by Specialized)

Ambities voor 2020

De speerpunten voor Trek-Segafredo van komend jaar zijn duidelijk en helemaal uitgeklaard. De troepen van Guercilena mikken op drie hoofddoelen: de Vlaamse klassiekers, de heuvelachtige eendagskoersen (inclusief het Ardennendrieluik) en de grote rondes. Het team zal qua dagsucces vooral mikken op ontsnappingen. Met Matteo Moschetti hebben ze wel een talentvolle sprinter aan boord, maar een doorgewinterde sprinttrein staat er voor hem niet op de rails. Mannen als Alex Kirsch, Emīls Liepiņš en bijval klassiekerrenners Mads Pedersen, Jasper Stuyven en Edward Theuns zijn ook snel, maar geen pure spurters.

LooneyTheuns heeft een plekje hoger in de hiërarchie versierd – foto: Cor Vos

Die laatste drie zullen wel de kopstukken zijn voor het Vlaamse voorjaar. Het trio heeft na het teleurstellende voorjaar van 2019 een rekening openstaan en ze zijn erop gebrand om die terug te betalen. Trek-Segafredo beschikt voor die koersen – ondanks het vertrek van Degenkolb – nog altijd over een van de sterkste blokken. Ze hoeven niet bang te zijn om het duel met bijvoorbeeld Deceuninck-Quick-Step of Jumbo-Visma aan te gaan. Stuyven, en in een eerder stadium ook anderen, benadrukken ook dat het een speciaal voorjaar gaat zijn. Ze rijden immers samen met de Deen Pedersen, de trotse eigenaar van de regenboogtrui.

Voor de grote rondes is de verdeling ook gemaakt. Nieuwe aanwinst Nibali richt zijn pijlen vol op de eindzege in de Giro d’Italia, waar hij Giulio Ciccone (afgelopen jaar won hij daar het bergklassement) als meesterknecht aan zijn zijde vindt. In de Tour de France vormen Bauke Mollema en Richie Porte een tweespan. Zij gaan daar beiden voor een goed klassement, zonder de ambitie uit te spreken om voor de eindzege te gaan. Ook Jasper Stuyven zal daar – net als in 2019 – normaal gezien bij zijn. In de Ronde van Spanje mikt Nibali vervolgens weer op een goede eindrangschikking, terwijl Mollema en ook Ciccone op jacht gaan naar ritzeges.

Tot slot wil Trek-Segafredo meer meedoen in de heuvelachtige klassiekers. Heel gek is dat niet, gezien het feit dat ze met Mollema en Nibali twee winnaars van de Ronde van Lombardije binnen de ploeg hebben. De Italiaan rijdt in het voorjaar in ieder geval Milaan-San Remo, de koers die hij in 2018 nog won. Ook Luik-Bastenaken-Luik doet hij aan. Datzelfde geldt voor Mollema, die dan de Amstel Gold Race en de Waalse Pijl al in de benen heeft. “Naast de Tour focus ik me nog meer op de eendagswedstrijden, omdat die het afgelopen jaar zo goed gingen”, vertelt hij. “De grote droom is een kampioenschap winnen.”

Selectie Trek-Segafredo 2020
Julien Bernard
Gianluca Brambilla
Giulio Ciccone
Will Clarke
Nicola Conci
Niklas Eg
Kenny Elissonde
Alexander Kamp
Alex Kirsch
Koen de Kort
Emīls Liepiņš
Juan Pedro López
Bauke Mollema
Jacopa Mosca
Matteo Moschetti
Ryan Mullen
Antonio Nibali
Vincenzo Nibali
Mads Pedersen
Richie Porte
Charlie Quarterman
Kiel Reijnen
Michel Ries
Quinn Simmons
Toms Skujiņš
Jasper Stuyven
Edward Theuns
Totaal: 27 renners

In aanloop naar het openingsweekend lees je hier een uitgebreid interview met Jasper Stuyven.