Vanwege het coronavirus wordt in ieder geval tot eind april niet gekoerst. Eigenlijk zou zaterdag 21 maart Milaan-San Remo verreden worden, maar ook ‘La Primavera’ gaat niet door. Sporza heeft het initiatief genomen om in deze periode oude edities van wielerklassiekers uit te zenden, te beginnen met Milaan-San Remo 2011. Wij bij WielerFlits doen graag mee: dit was negen jaar geleden onze voorbeschouwing op Milaan-San Remo.

We gaan terug naar donderdag 17 maart 2011…

Komende zaterdag staat de eerste grote eendaagsewedstrijd van het seizoen op het programma: Milaan-San Remo. Dit is bij uitstek een wedstrijd voor sprinters, maar ook late uitvallers maken een kans in Noord-Italië. De WorldTour is al begonnen met zeges voor Cameron Meyer (Tour Down Under), Tony Martin (Parijs-Nice) en Cadel Evans (Tirreno-Adriatico). Nu kan echter het echte werk beginnen.

Kan Óscar Freire zijn zege van 2010 herhalen en voor de vierde keer als winnaar over de streep komen, of pakt één van de andere favorieten het stokje over in San Remo? Misschien wordt het een verrassende naam. Er mag in de wedstrijd wel gereden worden met de zogenaamde ‘oortjes’, dus de kans dat een vroege vlucht het kan volhouden tot aan de finish is nagenoeg nihil.

---

Historie

Milaan-San Remo staat voornamelijk bekend als sprintersfestival, misschien ook wel als wereldkampioenschap voor de sprinters. Meestal eindigt de 298 kilometer lange wedstrijd dan ook in een massasprint. Zo waren het de laatste jaren onder andere Óscar Freire (drie keer), Mark Cavendish en Alessandro Petacchi die met de zege gingen lopen. Echter, dit was niet altijd het geval. In 2008 won Fabian Cancellara, in 2006 Filippo Pozzato en in 2003 Paolo Bettini.

Veel Nederlanders hebben er niet gewonnen in La Primavera. De laatste keer was alweer 26 jaar geleden, toen Hennie Kuiper de handen in de lucht mocht steken. In dat jaar werd Teun van Vliet ook nog eens tweede. Daarvoor wonnen ook Arie den Hertog (1965) en Jan Raas (1977).

Laatste tien winnaars Milaan-San Remo
2010: Óscar Freire
2009: Mark Cavendish
2008: Fabian Cancellara
2007: Óscar Freire
2006: Filippo Pozzato
2005: Alessandro Petacchi
2004: Óscar Freire
2003: Paolo Bettini
2002: Mario Cipollini
2001: Erik Zabel

---

Vorig jaar

In 2010 was er een traditioneel verloop in de eerste voorjaarsklassieker. In de beginfase mocht een kansloze kopgroep wegrijden en een grote voorsprong nemen van maar liefst 23 minuten. In het tweede gedeelte van de koers konden de sprintersploegen het verschil gemakkelijk weer terugbrengen naar nul.

Op de Poggio probeerden Philippe Gilbert en Filippo Pozzato weg te rijden, wat bijna een gewoonte is de laatste jaren. Het tweetal kwam niet weg en in de afdaling probeerde Pozzato het opnieuw, nu samen met Vincenzo Nibali. Maar ook deze uitlooppoging was voor niets.

In de slotkilometer trok Daniel Oss de sprint aan voor Daniele Bennati, maar Óscar Freire kon er gemakkelijk overheen komen om zijn derde zege in Milaan-San Remo mee naar huis te nemen voor Rabobank. Tom Boonen eindigde op respectabele afstand als tweede, voor Alessandro Petacchi.

Uitslag Milaan-San Remo 2010
1. Oscar Freire (Rabobank) in 6u57m28s
2. Tom Boonen (Quick-Step-Innergetic) allen z.t.
3. Alessandro Petacchi (Lampre-Farnese Vini)
4. Sacha Modolo (Colnago-CSF Inox)
5. Daniele Bennati (Liquigas-Doimo)

---

Parcours

Zoals al jaren verandert zelden wat aan het parcours van de eerste klassieker van het seizoen. Het parcours van dit jaar is dan ook precies hetzelfde als de editie van 2009 en 2010. De klassieke aankomst op de Via Roma is er nog steeds niet, dus wordt er wederom geëindigd op de Lungomare Italo Calvino, niet ver daarvandaan.

Voordat op de laatste rechte lijn aangekomen wordt is al bijna 298 kilometer afgelegd, met niet al te veel lastige obstakels. Die zijn er wel. Er wordt begonnen met de Passo del Turchino, maar de top van de ‘zwaarste’ heuvel van Milaan-San Remo ligt op meer dan 150 kilometer van de streep. Met nog een kleine honderd kilometer te gaan volgt dan Le Manie, maar ook na deze heuvel volgt nog een lang, vlak stuk.

Pas in het laatste deel wordt het pas echt spannend. Dit wordt ingeleid door de drie Capi: de Capo Melo, de Capo Cervo en de Capo Berta. De echte finale begint bij de Cipressa, met de top op 22,1 kilometer van de meet in San Remo. Vorig jaar gebeurde daar niets, maar meestal volgen er nog aanvallen op de Poggio di San Remo, met de top op 6,2 kilometer van de eindstreep. De Poggio is 3,7 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 3,7 procent. Het steilste stuk is acht procent en ligt op iets minder dan een kilometer van de top.

Na de beklimming volgt de nog gevaarlijkere afdaling van de Poggio, waar je misschien niet de koers kan winnen, maar zeker wel kan verliezen. Eenmaal beneden wacht een vlakke eindfase van 3,9 kilometer. Op ruim een kilometer volgt een gevaarlijke links-rechts combinatie. De laatste flauwe bocht naar rechts komt met nog vijfhonderd meter te gaan. Hierna kunnen de overgebleven sprinters normaal gezien hun kans gaan.

• Profiel
• Laatste 30 km
• Laatste 5 km

---

Favorieten

Er staan heel wat sterke blokken aan de start van Milaan-San Remo. Misschien wel het sterkste blok is het team van Garmin-Cervélo. De Amerikaanse formatie heeft namelijk drie favorieten voor de zege aan de start staan. Afgelopen week boekte Tyler Farrar nog een overwinning in Tirreno-Adriatico, terwijl Heinrich Haussler er dichtbij was in Parijs-Nice.

En dan heeft de formatie ook nog eens wereldkampioen Thor Hushovd binnen de gelederen. De Noor liet zich in de Tirreno vooral sterk in dienst zien van de ploeg, maar zou nu ook wel eens voor eigen kans kunnen gaan. Alle drie de renners kunnen La Primavera op hun naam schrijven.

Van de favorieten aan de start is Óscar Freire degene die in het verleden het meest succesvol is geweest in de lenteklassieker. Drie keer was de oud-wereldkampioen de beste in de straten van San Remo. De Spanjaard van Rabobank kan vooral de lengte van de wedstrijd goed aan en zit vaak goed gepositioneerd in de laatste kilometers van deze lange wedstrijd. Verder is bij Rabobank de vraag wat Michael Matthews kan doen. Voor zijn kopman of voor zichzelf?

Bij HTC-Highroad gaan ze ook met een erg sterke ploeg van start. Mark Cavendish is uiteraard de kopman bij de Amerikaanse ploeg, maar de Brit heeft ook nog twee sterke ploegmaats. Is Cavendish er na de Poggio niet meer bij, dan moet vooral uitgekeken worden naar Matthew Goss. De ploeg heeft nog een uitstekende helper in naam van Ronde van Qatar-winnaar Mark Renshaw.

Bij Lampre-ISD hebben ze twee ijzers in het vuur. Michele Scarponi zal het vooral moeten hebben van een uitval op de Poggio, terwijl oud-winnaar Alessandro Petacchi het zal moeten hebben van een sprint. Een gelijkaardige situatie is er bij respectievelijk Omega Pharma-Lotto en Leopard-Trek. Daar zijn Philippe Gilbert en Fabian Cancellara de aanvallers en André Greipel en Daniele Bennati de afmakers. Het is wel de vraag of Greipel al voldoende hersteld is van zijn valpartij voorafgaande van de Tirreno-Adriatico.

In de voorjaarsklassiekers is het natuurlijk ook altijd uitkijken naar Tom Boonen. De Belg was vorig jaar nog tweede achter Freire, maar heeft dit seizoen niet echt een geweldige voorbereiding gehad met onder andere een ziekte. Ook de rest van zijn ploeg Quick-Step had geen goede voorbereiding, maar Boonen zal zeker meedoen voor de zege.

Outsiders voor de zege zijn er verder ook nog genoeg, in de naam van onder meer Juan José Haedo, Filippo Pozzato en Edvald Boasson Hagen.

---

Favorieten volgens WielerFlits
**** Oscar Freire
*** Tyler Farrar, Mark Cavendish
** Philippe Gilbert, Thor Hushovd, Alessandro Petacchi
* Fabian Cancellara, Tom Boonen, Daniele Bennati, Heinrich Haussler

Deelnemers

---

TV

Wil je de finale van Milaan-San Remo 2011 zien, schakel dan zondag 22 maart 2020 vanaf 14.30 uur in bij Sporza op Eén.