Kerckhoffs Raymond

• vrijdag 13 november 2020 om 07:30

Opinie Welk signaal wil de disciplinaire commissie van de UCI afgeven met de absurd zware straf voor Dylan Groenewegen? Die vraag mag hardop gesteld worden nadat de Amsterdammer liefst negen maanden lang geschorst wordt en pas op 7 mei 2021 weer wedstrijden mag gaan rijden, zoals WielerFlits vorige week reeds op basis van betrouwbare bronnen meldde.

De lange periode dat Groenewegen uit competitie moet blijven is voor de wielersport een ongekend zware straf. Blijkbaar wil de disciplinaire commissie een voorbeeldfunctie stellen. Het gedrag van sprinters ga je echter pas veranderen wanneer je consequent straft, en niet één geval eruit kiest en de desbetreffende sprinter aan de schandpaal nagelt.

In eerste instantie was er zelfs een schorsing van één jaar voor het verdict van Groenewegen gevraagd. Een totaal onafhankelijke commissie heeft die strafmaat nu teruggebracht naar negen maanden. Daarmee lijkt de sprinter van Jumbo-Visma vooral gestraft te zijn op de ernstige gevolgen voor Fabio Jakobsen van zijn actie. De strafmaat mag echter nooit bepaald worden aan de hand van de letsels die je je tegenstanders toebrengt. De actie moet bestraft worden en niet de consequenties.

Natuurlijk is de wijze hoe Groenewegen naar rechts van zijn rechte lijn afweek en daarmee de deur dicht deed voor Fabio Jakobsen, niet goed te praten. De emotionele reacties waarmee Patrick Lefevere, teambaas van Jakobsen, de publieke opinie bespeelde verdienden daarbij ook geen schoonheidsprijs.

Moordaanslag
“Ze moeten die man van Jumbo-Visma in de gevangenis zetten.” En: “Ik ga naar de rechtbank. Dit is een criminele daad Mister Groenewegen”, waren enkele tweets. Later noemde Lefevere het incident zelfs een ‘moordaanslag’.

Patrick Lefevere – foto: Cor Vos

Groenewegen verdient voor zijn onbesuisde actie een straf. Er moet echter wel een lijn in de strafmaat zitten. Theo Bos werd in 2009 voor een maand geschorst nadat hij Daryl Impey in de Ronde van Turkije in de hekken had geduwd. De Chinees Xin Wang werd in 2017 voor een half jaar geschorst vanwege een vechtpartij in de Tour of Hainan. Terwijl Gianni Moscon vijf weken aan de kant stond na het maken van een slaande beweging in de Tour van datzelfde jaar.

Op basis van de straffen die zijn uitgedeeld in het verleden lijkt de zware straf van Groenewegen juridisch moeilijk verdedigbaar. Wanneer de renner naar het sporttribunaal CAS in Lausanne zou zijn gegaan, maakte hij een goede kans op strafvermindering. Het is echter begrijpelijk dat de hoofdstedeling de schorsing van negen maanden accepteert, zodat hij nu enigszins een punt achter de kwestie kan zetten.

Voor het oog van de publieke opinie zou het ondernemen van juridische stappen tegen zijn straf waarschijnlijk felle kritiek hebben opgeleverd. Zeker omdat Jakobsen nog altijd pas aan het begin van zijn revalidatie staat, al heeft hij sinds begin oktober al voorzichtig enkele fietstochtjes met zijn vader gemaakt.

Horrorcrash
De belangrijkste les die de wielersport had moeten leren sinds de horrorcrash in Katowice is dat er na het incident in de eerste rit van de Ronde van Polen consequent wordt opgetreden tegen misdragingen in de sprint. In de summiere persverklaring die de internationale wielerunie vandaag naar buiten bracht staat: De UCI benadrukt dat het belangrijk is om op een eerlijke en consequente manier op te treden tegen dergelijke incidenten en voortdurend te werken aan maatregelen om de verkeersveiligheid te verbeteren.

Hiermee zet de wielerbond zichzelf te kijk. Van consequentie is totaal geen sprake. Wanneer je alle sprints van de laatste weken goed analyseert, krijg je helaas weer een optelsom van nieuwe incidenten.

foto: Cor Vos

In Milaan-San Remo sprint Michael Matthews in de strijd om de derde plek een halve straatlengte van links naar rechts. Op het Europees Kampioenschap in Plouay wijken diverse renners ver uit van hun rechte lijn. In de Memorial Marco Pantani drijft Alexandr Riabushenko (met elleboogje) de Colombiaan Daniel Munoz helemaal naar de zijkant die uiteindelijk over de pootjes van de dranghekken ten valt komt.

In de Brussel Cycling Classic ligt de finish aan het begin van een bocht naar links, waardoor winnaar Tim Merlier ook vlak voor de finish enkele meters naar links afwijkt. De openingsetappe van de Coppa Bartali eindigt in een kamikazesprint waarbij Gianni Vermeersch na de finish bijna in de hekken eindigt. Ook in de zig-zag sprint van Caleb Ewan in de derde Tour-rit naar Sisteron gebeuren zaken die op of over de grens zijn. Hier wijkt Sam Bennett dik twee meter van rechts naar links uit, maar kan Ewan hem op snelheid alsnog passeren.

Gediskwalificeerd
In de elfde Tourrit wordt Peter Sagan ‘slechts’ gediskwalificeerd nadat hij Wout van Aert een onacceptabele ferme schouderduw gaf in de massasprint. Op de WK in haar eigen Italië ontloopt Elisa Longo Borghini zelfs een straf hoewel ze Annemiek van Vleuten bijna de hekken in rijdt en een ‘elleboogje’ geeft, waarna ze vrolijk de bronzen medaille ontvangt. Julian Alaphilippe die in Luik-Bastenaken-Luik van zijn lijn afwijkt en daarmee Marc Hirschi alle kansen op de zege ontneemt. De wereldkampioen wordt vervolgens naar plek vier terug gezet. De manoeuvre van Pascal Ackermann, die in de massasprint van de Scheldeprijs zeker vier meter naar rechts uitwijkt en August Jensen onderuit maait met zijn achterwiel en ‘slechts’ gediskwalificeerd wordt. En Sam Bennett krijgt in de Vuelta a España eveneens ‘slechts’ die straf voor het uitdelen van een kopstoot en schouderduw in de voorbereiding op de massasprint.

Elisa Longo Borghini op WK podium – foto: Cor Vos

Het vreselijke incident van Groenewegen en Jakobsen heeft dus geen enkele invloed op het sprintgeweld in het peloton gehad. Niemand heeft iets geleerd van het vreselijke ongeluk in Polen. Dat is iets wat de UCI zich mag aanrekenen. Hun jurykorpsen moeten de regels streng volgen en resoluut handelen volgens het reglement.

Niet de ene keer voor een elleboog of schouderduw de ogen sluiten en de andere keer de grootste schande uitspreken. Anderzijds had er een reglement moeten komen om de finishboulevards veiliger te maken. Een betere afzetting (dranghekken) in de laatste driehonderd meter, maar bijvoorbeeld ook rechte lijnen gekalkt op het wegdek in de laatste honderdvijftig meter zodat het afwijken van de rechte lijn direct opvalt.

Haantjesgedrag
Door Dylan Groenewegen nu als de zondebok van alle haantjesgedrag van alle sprinters negen maanden aan de kant te zetten is puur window dressing. Nu we twee rennersvakbonden (CPA en The Rider Union) in het peloton hebben, ben ik benieuwd hoe deze twee partijen de straf van Groenewegen gaan oppakken. Gaat er een streep door aankomsten bergaf, waar snelheden ver boven de zeventig kilometer per uur worden gehaald? En worden de finishboulevards nu daadwerkelijk veel veiliger ingericht?

Het ‘inferno’ in Polen kent in Jakobsen en Groenewegen twee grote slachtoffers, maar laten we ook de ernstige verwondingen van Eduard Prades (gebroken nekwervel), Marc Sarreau (breukjes in de schouder) en Damien Touzé (drievoudige vingerbreuk) niet vergeten.

Laat al deze ellende ergens goed voor zijn geweest…