Youri IJnsen

• dinsdag 8 december 2020 om 19:25

Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag centraal: de beste neoprof van 2020.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Jonge beroepsrenners hebben een ‘status aparte’ in het wielerpeloton. Tijdens de eerste twee jaren dat je bij een ProTeam en/of WorldTour-team rijdt, ben je namelijk neoprof. Dit geldt overigens tot en met het jaar waarin een renner zijn of haar 25ste verjaardag viert. Op basis van resultaten komen dit jaar vier neoprofs in aanmerking voor deze titel, waarvan er slechts eentje aan zijn eerste jaar bij de beroepsrenners bezig is. Deze renners kwamen overigens ook in aanmerking voor het eindejaarslijstje met beste renners van 2020.

Remco Evenepoel (20, Deceuninck-Quick-Step)

Evenepoel eert Jakobsen – foto: Cor Vos

We beginnen met een renner uit de stal van Patrick Lefevere. Ondanks dat Remco Evenepoel slechts vier wedstrijden voor Deceuninck-Quick-Step reed dit seizoen, wist de 20-jarige Belg ze wel allemaal te winnen. Een bijzondere statistiek, maar REV is dan ook geen gewone. Het bijzondere is dat Evenepoel zijn zeges ook pakte verspreid over twee periodes. Dat verdeelde hij evenredig: twee voor de coronabreak en twee erna. Het begon allemaal in Argentinië, waar de jonge veelvraat bij aanvang van het seizoen meteen op de afspraak was. Hij liet er meteen zien waarom Evenepoel alles in zich heeft voor een klassementsrenner.

De Belg won in de Vuelta a San Juan namelijk de individuele tijdrit. Hij was er op 15,5 kilometer liefst anderhalve kilometer per uur rapper dan Filippo Ganna, die onlangs wereldkampioen tijdrijden werd. In de bergetappe die volgde moest hij onder meer oudgediende Óscar Sevilla (42) laten gaan, maar won hij wel het eindklassement. In de Volta ao Algarve die daarna kwam, zette Evenepoel juist in de bergrit naar Foià het klassement naar zijn hand. Hij hield daarna stand op Malhão, die andere bekende beklimming in de regio. In de afsluitende tijdrit gaf hij met een nieuwe winst meer cachet aan zijn eindzege.

Na de coronabreak begon Evenepoel meteen weer met winnen. Nu was Picón Blanco in de Vuelta a Burgos aan de beurt. Op Lagunas de Neila bouwde de jongeling zijn voorsprong nog verder uit en zo stak hij ook de Spaanse rittenkoers op zak. Zijn kunststukje moest toen nog komen. Geïnspireerd door de die week verschrikkelijk gevallen Fabio Jakobsen vermorzelde hij alles en iedereen in de zwaarste rit van de Ronde van Polen. Na een lange solo zette hij zijn naaste belager op twee minuten, de voorsprong waarmee hij ook het eindklassement won. Een val in de Ronde van Lombardije beëindigde daarna echter abrupt zijn seizoen.

Beste resultaten
Ronde van Polen – Eindklassement + 1 ritzege
Vuelta a Burgos – Eindklassement + 1 ritzege
Volta ao Algarve – Eindklassement + 2 ritzeges
Vuelta a San Juan – Eindklassement + 1 ritzege

Marc Hirschi (22, Team Sunweb)

Hirschi drukte zijn stempel stevig op 2020 – foto: Cor Vos

Team Sunweb was niet de beste ploeg van 2020. Maar als je van tevoren een ranglijst gemaakt had – zoals in voetbalprogramma’s weleens voorkomt – had de Duitse formatie waarschijnlijk niet meteen in de top-5 gestaan. Dit was echter wel het geval. Een van de renners die daar een behoorlijke vinger voor in de pap had, was de 22-jarige Zwitserse neoprof Marc Hirschi. De jongeling is net als de hierboven genoemde Remco Evenepoel tweedejaars prof, maar dat is aan zijn resultaten niet af te lezen. Waar Hirschi vorig jaar al zijn neus aan het venster stak, sprong hij er nu met twee benen overheen.

Hirschi’s ploeg ging niet op volle oorlogssterkte naar de Tour de France. Maar de jonge Zwitser baarde op de tweede dag meteen opzien door als enige te antwoorden op een versnelling van Julian Alaphilippe. De Fransman bleef hem in de sprint in Nice maar nipt voor. Hirschi was meteen vertrokken, want een week later zat hij weer mee in de goede vlucht. Hij bleef als enige over, maar werd in de slotkilometers gegrepen. In het sprintje met een elitegroepje werd hij nu derde. Driemaal bleek daarna nog maar eens scheepsrecht. In de twaalfde etappe sprong Hirschi weer mee en was hij wel de sterkste.

De Zwitser pakte in zijn eerste grote ronde dus meteen een ritzege en bleek een van de smaakmakers. In Parijs werd hij zelfs uitgeroepen tot meest strijdlustige renner van de Tour. Zijn vorm zette hij daarna door in een serie eendagswedstrijden. Op het WK werd hij meteen derde, een prestatie van formaat. Drie dagen later bleek Hirschi dan de sterkste op de loeisteile Muur van Huy en schreef hij de Waalse Pijl bij op zijn palmares. Daar leek vier dagen later zelfs Luik-Bastenaken-Luik bij te komen, maar door een manoeuvre in de eindsprint van Alaphilippe was Hirschi kansloos voor de zege. Hij werd nog tweede.

Beste resultaten
Waalse Pijl –
Tour de France – 1 ritzege
Luik-Bastenaken-Luik –
WK op de weg –

Tadej Pogačar (22, UAE Emirates)

Wie had dat gedacht: Pogacar als winnaar van de Tour de France? – foto: Cor Vos

Het moeilijkste voor jonge renners die van de beloften overkomen met adelbrieven, is om hun belofte in te lossen. Nóg moeilijker is om na een goed seizoen datzelfde niveau te bevestigen. Tadej Pogačar heeft dat tot kunst verheven. De intussen 22-jarige Sloveen van UAE Emirates won na een uitstekend debuutjaar bij de profs in februari meteen zijn eerste wedstrijd als tweedejaars prof. Na de gewonnen Volta a Valenciana trok de jongeling zijn vorm door naar de UAE Tour. Daar won hij de laatste bergetappe naar Jebel Hafeet, waarmee hij als tweede in het eindklassement eindigde van deze WorldTour-koers.

Na de coronabreak hervatte Pogačar met zilver (wegrit) en goud (tijdrit) op de Sloveense kampioenschappen. Daarna volgden een aantal ereplaatsen in Strade Bianche (dertiende), Milaan-San Remo (twaalfde) en het Critérium du Dauphiné (vierde in het eindklassement). Zonder al te veel druk vanuit UAE Emirates trok de jonge klassementsrenner daarna naar de Tour de France. Al snel rukte Pogačar op naar de derde plek in het klassement, tot de inmiddels befaamde waaieretappe naar Lavaur. De jongeling verloor daar door pech bijna anderhalve minuut op leider Primož Roglič. De strijdbijl wilde hij echter allerminst begraven.

Pogačar knabbelde steeds meer van zijn achterstand weg, maar dat leek niet goed genoeg. Uiteindelijk begon hij met een achterstand van 57 seconden aan de tijdrit op de voorlaatste dag. Niemand verwachtte dat hij dat nog ging goedmaken op Roglič. Maar Tamau kwam die dag van een andere planeet en liet alle stervelingen op sukkels lijken. Met overmacht won hij de tijdrit én pakte hij met een kleine minuut voorsprong het geel. Een neoprof die de Tour wint is van héél lang geleden. Naderhand perste hij er, met het laatste beetje energie dat nog in zijn benen zat, een derde plek in het monument Luik-Bastenaken-Luik uit.

Beste resultaten
Tour de France – Eindklassement + 3 ritzeges
Luik-Bastenaken-Luik –
Critérium du Dauphiné – 4e in het eindklassement
Volta a Valenciana – Eindklassement + 2 ritzeges
UAE Tour – Eindklassement + 1 ritzege

Mathieu van der Poel (25, Alpecin-Fenix)

De ontlading na winst in Vlaanderen was groot – foto: Cor Vos

Hè?! Mathieu van der Poel in dit lijstje? Hoe kan dat nou? Heel simpel: de ploeg die nu Alpecin-Fenix heet, trad pas vorig jaar toe tot de ProTeams. Daarvoor was het een Continental-team en was de 25-jarige Nederlander binnen de kaders van de UCI op de weg geen prof. Hij was in 2020 dus ‘pas’ toe aan zijn tweede profseizoen, maar dat jaar wilde aanvankelijk niet zo vlotten. In de coronabreak had MVDP naar eigen zeggen namelijk te veel getraind. En overal waar te voorstaat, is niet goed. Het had zijn weerslag op koersen als Strade Bianche en Milaan-San Remo, wedstrijden die hem uitermate goed moeten liggen.

Van der Poel tankte daarna vertrouwen in de Ronde van Lombardije. Hij werd er weliswaar tiende, maar vooral bergop maakte Van der Poel daar een sterke indruk. Op het NK besloot hij zich nog maar eens helemaal te plooien en een waar huzarenstukje op te voeren. Hij pakte met overmacht de Nederlandse titel. Op het EK enkele dagen later had de jongeling de pech dat hij werd ingesloten in de eindsprint, waardoor hij genoegen moest nemen met een vierde plaats. Na een derde plek in de Druivenkoers en een schitterende ritzege in een lastige etappe van Tirreno-Adriatico, leek Van der Poel eindelijk klaar om zijn oude ik te laten zien.

En zo geschiedde. In de slotrit van de BinckBank Tour nam Van der Poel het heft in handen. Eigenhandig dunde hij het peloton uit en liet hij de overige favorieten uit hun kot komen. Ze kwamen in de laatste honderden meters akelig dicht, maar Van der Poel hield genoeg over om te winnen én het eindklassement er en passant ook nog bij te doen. Een dag later – alsof het niets was – werd hij zesde in Luik-Bastenaken-Luik. De absolute kroon op zijn seizoen was uiteraard de zege in de Ronde van Vlaanderen. Iedere wielervolger kreeg waar hij of zij al maanden naar uitkeek: op de weg het duel tussen Wout van Aert en Van der Poel. Die laatste pleitte de koers in zijn voordeel, al was het maar heel, heel nipt.

Beste resultaten
Ronde van Vlaanderen –
Binck Bank Tour – Eindklassement + 1 ritzege
EK op de weg – 4e
Luik-Bastenaken-Luik – 6e
Brabantse Pijl –

Aanvankelijk stond ook João Almeida in deze lijst, maar de Portugees van Deceuninck-Quick-Step reed eerder al twee jaar voor het ProContinentale Hagens Berman Axeon. De revelatie van de voorbije Giro d’Italia is volgens de regels van de UCI dan ook geen neoprof meer.