Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Elke werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste sprinter van 2020.

Arnaud Démare

Arnaud Démare is de zegekoning van 2020 – foto: Cor Vos

2020 is in heel veel opzichten een tamelijk krankjorum wielerjaar gebleken. Een mooi voorbeeld zien we als we kijken naar de renner die dit jaar de meeste koersen won: Arnaud Démare. Hij pakte veertien zeges, hetgeen één zege minder is dan Dylan Groenewegen vorig jaar. Maar begin augustus stond de zegeteller bij de rappe Fransman nog op nul. Normaal misschien reden tot paniek.

Démare boekte zijn overwinningen allemaal ná de coronabreak. Voor het eerst schoot hij raak op 5 augustus. De organisatie van Milaan-Turijn had de slotklim naar de basiliek van Superga uit het parcours geschrapt en dat veranderde het karakter van de koers volledig. De wedstrijd werd een kolfje naar de hand van de sprinters. In de sprint versloeg Démare Caleb Ewan en Wout van Aert en daarmee beloonde hij het werk van zijn ploeg Groupama-FDJ. Zijn team speelde ook een belangrijke rol bij zijn zeges in de Tour de Wallonie. Démare pakte twee etappes en graaide terloops ook nog het eindklassement mee.

En de maand augustus werd nog mooier voor Nono. Op het Europees kampioenschap in eigen land moest hij weliswaar de duimen leggen voor Giacomo Nizzolo, maar een paar dagen daarvoor had hij zich al wel tot Frans kampioen gekroond. In de dagen na het EK liep de teller ook nog op met drie ritten en het klassement in de Tour Poitou-Charentes. Negen overwinningen in één maand. Niet slecht.

Gezien zijn goede vorm en overtuigende overwinningen was Démare een van de topfavorieten voor het groen in de Tour de France, maar deze wedstrijd reed hij niet. Via de Tour de Luxembourg, waar hij eveneens een etappezege meepikte, werkte Démare namelijk toe naar de Giro d’Italia. Ook hier gold hij als een van de favorieten voor het puntenklassement, een rol die hij met verve vervulde.

De Fransman bleek veruit de snelste sprinter in de Italiaanse etappewedstrijd. In de eerste sprinterskans, op Sicilië, greep hij direct zijn kans; hij won de vierde etappe naar Villafranca Tirrena. Op het Italiaanse vasteland won hij ritten in Matera, Brindisi en Rimini – opnieuw mede met dank aan goed ploegenspel. Hij sleepte zich ook nog over de bergen, wat voldoende was om met ruime voorsprong de paarse puntentrui binnen te harken. Maar wint Démare ook de prijs voor dé sprinter van het jaar?

Sam Bennett

Voor Sam Bennett kwamen meerdere dromen uit – foto: Cor Vos

Sam Bennett was niet de meest productieve renner van Deceuninck-Quick Step, daarvoor tekende met negen overwinningen Remco Evenepoel. Maar dat wil niet zeggen dat Bennett een matig seizoen kende. Integendeel. Voor hem kwamen heel wat grote sprintersdromen uit.

Helemaal aan het begin van het seizoen wist Bennett al tweemaal te winnen. Hij opende de Tour Down Under met een overwinning, waardoor hij het vertrouwen van zijn nieuwe ploeg direct terugbetaalde. Ook de 1.1-koers Race Torquay won de razendsnelle Ier in een sprint.

Deelnames aan de UAE Tour en Parijs-Nice volgden, maar pas eind juli mocht Bennett opnieuw de handen in de lucht steken. Ritzeges in de Vuelta a Burgos en de Ronde van Wallonië bleken een mooie opmaat naar een Tour de France die hij niet snel meer zal vergeten.

Bennett was er al een aantal keer dichtbij geweest, maar pas op de tiende dag mocht hij juichen. Op het eiland Île de Ré won hij zijn allereerste Touretappe. Op het podium mocht hij tevens de groene trui in ontvangst nemen. Dit tricot zou hij gedurende de rest van de Ronde van Frankrijk dragen. En op de Champs-Élysées werd het nog mooier. Terwijl Tadej Pogačar zijn eindoverwinning vierde, wist Bennett wereldkampioen Mads Pedersen en Peter Sagan af te troeven op de heilige keitjes van de beroemdste laan van Frankrijk.

Bennett zou in de Vuelta a España nog een rit winnen. Dat hadden er twee kunnen zijn, ware het niet dat hij in de negende etappe naar Aguilar de Campoo werd gedeklasseerd vanwege onreglementair sprinten. Zijn overwinning in Ejea de los Caballeros zou zijn zevende en laatste seizoenszege zijn. Voldoende om zich bij de beste sprinters van het jaar te mogen scharen.

Pascal Ackermann

Pascal Ackermann kwam acht keer als eerste over de streep – foto: Cor Vos

Met acht overwinningen mag Pascal Ackermann zich ook een van de meest succesvolle renners van het seizoen noemen. Hij boekte zijn eerste zeges ook al voordat de wielerwereld op slot ging. Zowel in de Clásica de Almería als de openingsetappe van de UAE Tour was de snelle snaak van BORA-hansgrohe aan het feest.

Ackermann hervatte zijn seizoen na de lockdown in de Sibiu Cycling Tour. Roemenië bleek hem gunstig gezind, want hij won daar liefst twee etappes. Goed, de concurrentie was niet zo moordend als in een gemiddelde Touretappe, maar je moet het toch altijd maar weer waarmaken en dat deed de Duitser met verve. Hij won twee keer met overmacht.

Zowel in het Europese als het Duitse wegkampioenschap stond Ackermann op het podium, maar kwam hij tekort om een felbegeerd truitje over te houden aan dit malle seizoen. De 26-jarige spurtbom zat echter niet bij de pakken neer, want in Tirreno-Adriatico mocht hij weer juichen. Zowel in Lido di Camaiore als een dag later in Follonica bleek hij Fernando Gaviria te snel af. Mooie overwinningen voor Ackermann, die nog niet eens zo gek lang bij de sprintelite hoort.

Ackermanns laatste wedstrijd van het jaar was de Vuelta a España. Na een reeks Belgische wedstrijden waarin hij geen voorname rol van betekenis kon spelen moest hij even op gang komen, maar op de negende dag was het raak. In Aguilar de Campoo was er een diskwalificatie van Sam Bennett voor nodig om hem te laten winnen, maar de overwinning kwam hem zeker toe. In Pueblo de Sanabria werd hij afgetroefd door Jasper Philipsen, maar Ackermann zou toch nog eens als eerste over de meet komen.

Tijdens het afsluitende criterium in Madrid was het verschil met Sam Bennett niet meer dan een banddikte, maar dat was genoeg voor Ackermann om het seizoen in stijl af te sluiten. Hij hoort definitief bij de beste sprinters ter wereld en dus is zijn plaats in deze lijst niet meer dan terecht.

Caleb Ewan

Caleb Ewan won het officieuze WK voor sprinters, de Scheldeprijs – foto: Cor Vos

Er zijn drie wedstrijden die thuishoren op het palmares van ’s werelds grootste sprinters: Milaan-San Remo, de rit met aankomst op de Champs-Élysées en de Scheldeprijs. Caleb Ewan haalde de voorbije seizoenen twee van de drie binnen. De overwinning op de beroemdste straat van Parijs harkte de kleine sprinter vorig jaar binnen, dit jaar kwam er de Scheldeprijs, ook wel eens het officieuze WK voor sprinters genoemd, bij.

Maar die wedstrijd kwam pas helemaal op het einde van het seizoen. Daarvoor vierde Ewan ook al zes successen. Te beginnen in de Tour Down Under, waar hij liefst twee keer mocht juichen. In de UAE Tour schoot Ewan nogmaals raak, waardoor hij het eerste deel van het seizoen afsloot met drie overwinningen.

Met een tweede plaats in Milaan-Turijn en een zege in de openingsrit van de Ronde van Wallonië op zak trok Ewan na de lockdown naar de Ronde van Frankrijk. Hierin zette de 26-jarige renner uit Sydney twee ritten naar zijn hand. Op dag drie won hij de rit naar Sisteron door op het laatste moment uit het wiel van Sam Bennett te knallen. In Poitiers schreef hij de elfde etappe bij op zijn palmares. Een sprint die jammer genoeg werd ontsierd door de schouderduw van Peter Sagan. Ewan had hier echter weinig mee van doen. Hij sprintte op reglementaire wijze naar de zege.

Na de Ronde van Frankrijk reed de pocketsprinter nog slechts één keer een wedstrijd uit. In Gent-Wevelgem en de Driedaagse Brugge-De Panne haalde hij de finish dan weliswaar niet, maar de koers die hij wel voltooide won hij ook gelijk. Dankzij een manoeuvre van Pascal Ackermann werd het wederom een sprint met slachtoffers, maar Ewan was op dat moment al lang en breed vertrokken. Ackermann kwam op op twee fietslengtes als tweede over de lijn. Een overtuigende overwinning, en de definitieve bevestiging dat Ewan bij de beste vijf sprinters van het jaar hoort.

Wout van Aert

Wout van Aert won twee Touretappes in een sprint – foto: Cor Vos

Cynici zouden kunnen zeggen dat Wout van Aert niet in het rijtje met beste sprinters van het jaar thuishoort. Hij kon aan het einde van het seizoen, in de Ronde van Vlaanderen, niet eens een sprintje winnen tegen een pro-continentale renner. Maar dat zou een beetje flauw zijn. Van Aert hoort zonder meer thuis in dit rijtje, ook al is hij veel meer dan een sprinter.

Zeges in Strade Bianche, Milaan-San Remo en in mindere mate het BK Tijdrijden waren fraai, maar deze werden niet in een massasprint behaald. De eerste sprintoverwinning kwam er in het Critérium du Dauphiné. Het was geen aankomst waar de Mario Cipollini’s van deze wereld hun vingers bij aflikten, want het was een sprint bergop na een klimmetje. Op weg naar Saint-Christo-en-Jarez leverde Jumbo-Visma beulswerk op maat, waarna Van Aert het karwei overtuigend afmaakte.

Twee nòg prestigieuzere zeges zouden volgen in die andere etappekoers in Frankrijk. De Tourrit naar Privas was voor de gemiddelde TV-kijker niet om aan te gluren, maar dat mag de pret voor de Belgische alleskunner niet drukken. Na een technische finale nam hij in de slotmeters de maat van alle sprinters. Cees Bol kreeg een fraaie lead-out van Team Sunweb, maar ook de Nederlander kon niet voorkomen dat Van Aert hem met een paar efficiënte lendenrukken voorbij stoof.

Een paar dagen later was het in Lavaur wederom prijs. Het was een door waaiers gekruide etappe waarin Primož Roglič een belangrijke stap richting de eindzege leek te zetten. Van Aert was een van de motoren van de voorste groep, maar hij had nog voldoende over om in de laatste hectometers Edvald Boasson Hagen en Bryan Coquard klop te geven. Genoeg adelbrieven om de concurrerende sprinters voorbij te kunnen streven in deze verkiezing? Misschien niet direct, maar met deze zeges en diverse ereplaatsen is een plaats in dit elitegezelschap meer dan terecht.