Eindejaarslijstjes In de maand december blikt WielerFlits traditioneel terug op het afgelopen wielerseizoen met de reeks Eindejaarslijstjes. Wat waren de hoogte- en dieptepunten van het afgelopen jaar en welke renners verdienen nog een eervolle vermelding voor 2020? Iedere werkdag is er een nieuwe lijst met bijbehorende poll. Vandaag staat centraal: de beste tijdrijder.

Vorig jaar eindigde de verkiezing van de beste tijdrijder in een status quo. Nadat hij na een jaar vol miserie niet te stoppen was op het WK tijdrijden, eindigde Rohan Dennis op vrijwel gelijke hoogte met Primož Roglič, die twee tijdritten won in de Giro d’Italia en één in de Vuelta a España. Ook in 2018 eindigde Dennis bovenaan in deze verkiezing. In de twee jaar daarvóór trok Tom Dumoulin de meeste stemmen.

Wout van Aert

foto: Cor Vos

In 2019 zette Wout van Aert een flinke stap in het tijdrijden. Tot zijn eigen verrassing won hij met ruime voorsprong de enige tijdrit in het Critérium du Dauphiné en vervolgens kroonde hij zich in Middelkerke voor het eerst tot Belgisch kampioen tijdrijden door zowel Yves Lampaert, Remco Evenepoel als Victor Campenaerts te verslaan. In de Tour de France was hij de grote favoriet voor de tijdrit rond Pau, maar na een lelijke val eindigde die etappe in het ziekenhuis.

In 2020 bleek Van Aert weinig van zijn tijdrittalent verloren. In Koksijde prolongeerde hij zijn nationale titel door Campenaerts met een halve minuut voor te blijven. De Tour de France reed hij dan in dienst van zijn ploeg Jumbo-Visma, maar al die tijd speelde wel de tijdrit naar La Planche des Belles Filles door zijn hoofd. Winnen deed hij daar niet, maar op de vierde plaats was hij wel bij the best of the rest achter de ongenaakbare Tadej Pogačar.

Gezien zijn Tourvorm werd hij bij de favorieten voor het WK tijdrijden gerekend. In Imola behaalde hij het zilver en moest hij alleen Filippo Ganna voor zich dulden. “Als ik naar mijn waarden kijk, heb ik gewoon een toptijdrit gereden. Ik klop hier heel veel sterke renners, maar Ganna was gewoon een stuk sterker”, was hij realistisch.

Resultaten in tijdritten
BK tijdrijden –
Tour de France, 20e etappe – vierde
WK tijdrijden –

Remco Evenepoel

foto: Cor Vos

Toegegeven, of de naam van Remco Evenepoel terecht in deze lijst staat, daar mag aan worden getwijfeld. Het tijdrittalent van de geboren Oost-Vlaming is echter onmiskenbaar. Het verhaal is bekend. Als dubbele wereldkampioen bij de junioren zette hij in 2019 de stap naar de profs en onder de vleugels van Patrick Lefevere maakte hij meteen indruk, onder meer door de Clásica San Sebastián en het EK tijdrijden in Alkmaar te winnen.

En ook in 2020 etaleerde Evenepoel zijn talent. Eerst zette hij de Vuelta a San Juan naar zijn hand door de enige tijdrit te winnen. In Punta Negra werd Filippo Ganna met 32 seconden verslagen, waarmee hij uiteindelijk de enige was die de Italiaan afgelopen seizoen op een nederlaag trakteerde. Daarna zette hij in de Volta ao Algarve de kers op de taart door de slottijdrit te winnen. In Lagoa klopte hij opnieuw een klinkende naam, namelijk de regerende wereldkampioen Rohan Dennis.

Dat hij daarmee zijn laatste tijdrit van het seizoen had gereden, wist Evenepoel toen nog niet. Door de gezondheidscrisis werden de Olympische Spelen uitgesteld en door een zware val in de Ronde van Lombardije moest hij zowel de Giro d’Italia, waar hij zijn debuut in een grote ronde zou maken, als het WK missen.

Resultaten in tijdritten
Vuelta a San Juan, 3e etappe – winst
Volta ao Algarve, 5e etappe – winst

Filippo Ganna

foto: Cor Vos

Had enkel de naam van Filippo Ganna volstaan in deze lijst? Allicht. Dat de 24-jarige renner uit Verbania heel erg hard kan fietsen, bewijst hij al jaren op de baan waar hij de maatstaf is op de individuele achtervolging. Niet alleen heeft hij op dit nummer al vier wereldtitels achter zijn naam staan, ook is hij met 4:01,934 de houder van het wereldrecord op de vier kilometer. En dat de grens van vier minuten doorbroken wordt lijkt slechts een kwestie van tijd.

Ook op de weg is Ganna een begenadigde tijdrijder. Bij zowel de junioren als de beloften werd hij Italiaans kampioen op deze discipline en sinds zijn overstap naar Team INEOS, liet hij zien ook op het hoogste niveau ritten tegen de klok te kunnen winnen. Maar in zijn tweede jaar bij de Britse ploeg stootte hij pas echt door naar de wereldtop. In de Vuelta a San Juan, waar hij ook zijn goede klimmersbenen liet zien, werd hij nog tweede achter Remco Evenepoel in de tijdrit naar Punta Negra.

Maar daarna had de stopwatch grote moeite om de vierdejaars prof bij te houden. In Veneto prolongeerde hij zijn Italiaanse titel en vervolgens was hij in zijn nieuwe kampioenstrui iedereen te snel af in de slottijdrit in Tirreno-Adriatico. Vervolgens zag Ganna in Imola een langgekoesterde droom uitkomen met zijn wereldtitel op het WK tijdrijden.

De regenboogtrui gaf hem in de Giro d’Italia extra vleugels, want zowel in Palermo, Valdobbiadene als Milaan was hij de snelste tijdrijder. Terloops won hij ook de bergrit naar Camigliatello Silano, waar hij op papier betere klimmers het nakijken gaf. Volgend jaar ligt zijn focus bij de Olympische Spelen. In Tokio vormt hij bij Italië een belangrijke schakel op de ploegenachtervolging, maar na afgelopen seizoen is hij misschien ook wel de topfavoriet voor de gouden medaille op de individuele tijdrit.

Resultaten in tijdritten
Vuelta a San Juan, 3e etappe – tweede
Italiaans kampioenschap tijdrijden –
Tirreno-Adriatico, 8e etappe – winst
WK tijdrijden –
Giro d’Italia, 1e etappe – winst
Giro d’Italia, 14e etappe – winst
Giro d’Italia, 21e etappe – winst

Stefan Küng

foto: Cor Vos

Net als bij Filippo Ganna liggen de roots van Stefan Küng op de baan. Op de achtervolging werd de Zwitser in 2015 al eens wereldkampioen, nadat hij in de jaren daarvoor al brons en zilver had behaald. Daarmee trad hij in de voetsporen van onder anderen Bradley Wiggins en Taylor Phinney die uiteindelijk ook op de weg heel hard konden fietsen. De renner uit Wil behoort al jaren tot de wereldtop in het tijdrijden, maar een grote internationale titel ontbrak nog.

Tot dit jaar. Voor de vierde maal op rij kroonde Küng zich tot nationaal kampioen om vervolgens via het Critérium du Dauphiné naar het EK tijdrijden toe te werken, waar hij op voorhand de favorietenrol deelde met Victor Campenaerts, Rémi Cavagna en Edoardo Affini. In Plouay, waar het parcours constant op en af ging, verzilverde de Zwitser zijn goede vorm en bleef hij Cavagna en Campenaerts met ruim een kwart minuut voor.

De Tour de France verliet hij vroegtijdig om zich voor te bereiden op het WK tijdrijden, waar hij uiteindelijk het brons pakte. Zijn eerste kilometers in zijn Europese trui werkte hij af in de tijdrit van de BinckBank Tour, waar hij enkel de sterke Søren Kragh Andersen voor zich moest dulden.

Resultaten in tijdritten
Volta ao Algarve, 5e etappe – derde
Parijs-Nice, 4e etappe – achtste
Zwitsers kampioenschap tijdrijden –
EK tijdrijden –
WK tijdrijden –
BinckBank Tour, 4e etappe – tweede

Tadej Pogačar

foto: Cor Vos

Wat goed is komt snel, luidt het gezegde en dat lijkt zeker op te gaan voor Tadej Pogačar. De nog jonge Sloveen koerste twee jaar geleden nog voor het continentale Ljubljana Gusto Xaurum, maar bestormt sindsdien met reuzenstappen de bovenste rangen van de internationale wielersport. Als de winnaar van de hoog aangeschreven Tour de l’Avenir kwam hij in 2019 als neoprof bij de UAE Emirates-ploeg, maar al vlot gaf hij zijn visitekaartje af. Met een overwinning op de Fóia schreef hij de Volta ao Algarve op zijn naam en later dat jaar maakte hij indruk door in de Vuelta a España, zijn eerste grote ronde, naar het podium te rijden.

Dat beloofde wat voor 2020. Na een geslaagd voorseizoen, hervatte Pogačar het jaar na de lockdown met het Sloveens kampioenschap. Nadat hij de wegwedstrijd aan Primož Roglič moest laten, klopte hij zijn landgenoot van Jumbo-Visma in de tijdrit. Maar dat zijn volgende tijdrit hem naar het grootste succes uit zijn nog prille carrière zou leiden, had hij toen ook niet gedacht.

Met al twee etappezeges op zak en als tweede in de strijd om het geel, begon de Sloveen in de Tour de France aan de klimtijdrit naar La Planche des Belles Filles. De grote favoriet? Natuurlijk was dat Roglič, die al elf ritten aan de leiding ging. Niets leek een overwinning in de weg te staan. Even na zes uur had Pogačar de rollen echter volledig omgedraaid.

De pupil van Allan Peiper was van uitzonderlijke klasse, was de slotklim omhoog gestoven en had de Tour op zijn kop gezet door op de voorlaatste dag de gele trui te pakken. De verschillen met de concurrentie waren enorm. Tom Dumoulin en Richie Porte waren tweede en derde op 1:21. Van Aert volgde op de vierde plaats op 1:31 en de achterstand van Roglič en Rémi Cavagna, vijfde en zesde, bedroeg al bijna twee minuten. Pogačar had wielergeschiedenis geschreven.

Resultaten in tijdritten
Sloveens kampioenschap tijdrijden –
Tour de France, 20e etappe – winst

Primož Roglič

foto: Cor Vos

Primož Roglič, zijn naam is al een paar keer gevallen. Natuurlijk gonst de gevoelige nederlaag op La Planche des Belles Filles nog altijd na. Maar door enkel dat te onthouden, doen we hem tekort. Neem alleen al de UCI World Ranking, waar de Sloveen met afstand de nummer een is. Winnen deed hij in het Sloveens kampioenschap, de Tour de l’Ain, de Dauphiné en de Tour de France. In Luik-Bastenaken-Luik boekte hij vervolgens zijn eerste monumentale zege.

En dat hij het tijdrijden echt niet opeens verleerd is, bewees Roglič wel in de Vuelta a España waar hij zijn overwinning van vorig jaar verdedigde. Op de eerste dag was hij meteen op de afspraak door de leiding te pakken. Vervolgens droeg hij vijf dagen het rood, tot die etappe naar Aramón Formigal – die rit van het regenjasje. Vier ritten later heroverde de Sloveen de trui om hem daarna op de Angliru weer aan Richard Carapaz af te staan.

Maar een dag later, in de tijdrit naar Mirador de Ézaro, herstelde hij de orde. Aan de aankomst was hij een seconde sneller dan Will Barta en zijn voornaamste concurrent Carapaz kreeg 49 tellen aan zijn broek. Roglič trok opnieuw het rood aan en wist de trui, ondanks de penibele rit naar de Alto de La Covatilla, naar Madrid te brengen.

Resultaten in tijdritten
Sloveens kampioenschap tijdrijden –
Tour de France, 20e etappe – vijfde
Vuelta a España, 13e etappe – winst