Tadej Pogačar worstelde met zijn gevoelens na zijn eindoverwinning in de Tour de France. Dat hij zijn landgenoot Primož Roglič, tegen wie hij jarenlang opkeek, van de zege had gehouden, zorgde voor een knoop in zijn maag.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

“Vanaf zijn eerste koersen was ik fan van Roglič. Van mijn vijftiende tot mijn twintigste schreeuwde ik voor de televisie dat hij zou winnen. En nu was ik juist degene die hem had verslagen en hem had afgehouden van een jarenlange droom”, vertelde Pogačar in een interview met L’Équipe. “Het was heel erg vreemd. Ik bleef maar ‘Dat is de koers, dat is sport. Het is normaal dat ik wil winnen’ tegen mezelf zeggen.”

Uiteindelijk was het Roglič zelf die hem na de allesbeslissende tijdrit wist te kalmeren. “Een paar minuten nadat hij was gefinisht, was ik in de televisietent. Hij zocht me op en omhelsde me. Dat moment vergeet ik nooit meer. Het was alsof hij toestemming gaf om ervan te genieten en me zei dat ik me niet schuldig moest voelen. De fans hadden net als ik liever gezien dat Primož won. Dat besefte ik, ik las het ook op social media. Maar wat kon ik eraan doen? Niets.”

Scepsis
In het interview met de Franse sportkrant erkende Pogačar dat hij zich ervan bewust is dat zijn zege met scepsis ontvangen is. “Iedereen die de Tour wint, is verdacht. Dat komt door het verleden. Dat is de geschiedenis van de wielersport. Er zijn zoveel gevallen geweest dat het voor mensen moeilijk is om te geloven. We hebben tijd nodig om daarvan af te komen en weer respect te krijgen. Daar moeten we mee leren leven.”

Voordat hij prof werd, was de Sloveen zich al bewust van het dopinggebruik in het peloton. “Toen ik jong was, werd daar vaak over gesproken. Bij de vereniging moesten we jaarlijks een contract tekenen dat we nooit doping zouden gebruiken. Dat heb ik tien jaar ondertekend. In juni zag ik de documentaire van Lance Armstrong. Ik zag waartoe het allemaal kan leiden. Vandaag de dag heb ik het gevoel dat het dopinggebruik in de wielersport sterk is verminderd.”