Youri IJnsen

• maandag 8 maart 2021 om 08:00

Interview Mathieu van der Poel won zaterdag na twee krachtexplosies in de finale op indrukwekkende wijze Strade Bianche. Een schitterende editie, want de finale van de Italiaanse sterrati-klassieker werd gekleurd door louter ’s werelds beste renners en Michael Gogl. Vader Adrie van der Poel zag thuis voor de buis hoe zijn zoon de zege veiligstelde. Immer nuchter, als altijd: “Als hij zijn koersjes blijft rijden en niet te gek doet, kan Mathieu deze vorm nog wel vijf of zes weken aanhouden”, vertelt hij aan WielerFlits.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Het is net over half zeven ’s avonds als we bellen met Van der Poel senior, die op dat moment de koers aan het terugkijken is. “Ik heb het ’s middags met horten en stoten gevolgd”, vertelt Adrie. “Ik had thuis heel veel werk te doen. Op de cruciale punten riep David me naar binnen, dan ging ik even kijken. Als het dan weer wat rustiger was, ging ik terug de tuin in. Het was zulk mooi weer. En het moest ook gebeuren, want anders kwam het er niet meer van (met alle drukte rondom de voorjaarskoersen voor de boeg, red.). Maar ik was nooit ver weg. Eigenlijk heb ik de finale goed gevolgd, maar steeds zonder geluid.”

In die finale waren hem een aantal zaken opgevallen. “Ik zag dat Mathieu heel goed was. Hij kon zonder moeite de beteren volgen, maar makkelijk is dat natuurlijk nooit. Je weet dan dat hij explosief genoeg is. Die beklimmingen daar zijn niet lang, hè. Zodra je boven bent, kun je weer enigszins herstellen. Het gaat in deze koers om het aantal watt dat je per kilo trapt. Als je wat lichter bent zoals Julian Alaphilippe en Tom Pidcock, dan kun je dat langer volhouden. Maar op die korte hellingen, kunnen goede klassieke renners dat ook. Kijk in het verleden maar naar Wout van Aert, Fabian Cancellara, Michał Kwiatkowski en Zdeněk Štybar.”

De gelijkenissen qua stijl op de fiets tussen vader en zoon zijn treffend – foto: Cor Vos

Adrie keek wel op van de demarrages van zijn zoon in het tenue van het Belgische ProTeam Alpecin-Fenix. “Ik had zelf Alaphilippe als favoriet aangeduid, als ze met z’n tweeën of in een klein groepje naar de streep toe waren gereden. Maar je zag bij Alaphilippe dat het beste eraf was. Als hij goed is, dan rijdt hij vol mee of probeert hij iets. Dat was nu duidelijk niet zo. Uiteindelijk heeft de Fransman eieren voor zijn geld gekozen, meegereden en gedacht: ‘Dan ben ik hier toch mooi twee of drie’. Egan Bernal heeft hetzelfde gedaan. Op die laatste muur richting Piazza del Campo zag je dat ze geen antwoord op Mathieu’s versnelling hadden.”

Genieten
Vader en zoon hadden elkaar op de vroege zaterdagavond nog niet gesproken. “Zondag zal ik hem eens op mijn gemak bellen. Ze moeten met de ploeg ook genieten van het succes dat ze nu alweer in het begin van het jaar behaald hebben. Het is begin maart en ze hebben al drie keer gewonnen, met Strade Bianche voorlopig als klap op de vuurpijl. Die momenten moet je koesteren. Dan kan ik wel even wachten. Uiteraard heb ik hem even gefeliciteerd via een WhatsApp-berichtje en via daar wat contact gehad. Ik heb hem gezegd dat hij er zelf ook van moet genieten. Dit soort overwinningen zijn maar voor een paar coureurs weggelegd.”

“Hij heeft de mogelijkheden om elke klassieker te winnen. Die had ikzelf in mijn tijd eigenlijk ook wel, maar ik heb ze ook niet allemaal gewonnen”, vertelt de oud-winnaar van de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik, de Amstel Gold Race en Clásica San Sebastián. “Ik heb hem zaterdag wel een berichtje gestuurd. ‘Jongen, geniet ervan. Als je dit allemaal kunt, ben ik maar een prutser geweest’. Dat vind ik dan leuk. Ik kan Mathieu’s manier van koersen echt waarderen. Wat anderen daarvan vinden, laat ons een beetje koud – of-ie nu dom koerst, of slim. Voor het publiek is het leuk om te kijken. Maar dan moet je wel af en toe winnen.”

Adrie van der Poel viert zijn zege in Luik-Bastenaken-Luik 1988 – foto: Cor Vos

Nederlands kampioen Van der Poel won eerder dit jaar meteen de openingsrit in de UAE Tour, gevolgd door enkele lange aanvalspogingen in Kuurne-Brussel-Kuurne en Le Samyn. “Mathieu is goed geëindigd vorig jaar”, vertelt Adrie daarover. “Hij is met veel moraal de winter in gegaan, heeft daarin op tijd z’n ding gedaan en zijn rust gepakt. Want van vorig jaar, daar heeft hij van geleerd.” MVDP had toen verkeerd getraind in aanloop naar de hervatting van het coronaseizoen en haalde niet zijn beste niveau in uitgerekend Strade Bianche en andere koersen. “Dat gaat hem niet nog een keer overkomen”, waarschuwt Van der Poel senior.

Goede vorm of topvorm?
Gezien zijn huidige resultaten, lijkt Van der Poel junior welhaast dé topfavoriet van Milaan-San Remo tot en met Parijs-Roubaix. “Je komt in die wedstrijden vaak dezelfde namen tegen. Je zou kunnen zeggen dat Matje er iets bovenuit steekt, omdat hij al twee keer gewonnen heeft. Het verschil zit hem ten opzichte van de concurrentie in de details. Misschien kan Alpecin-Fenix nu iets rustiger koersen, omdat de druk wat minder is. Terwijl diezelfde druk bij de concurrenten weer wat groter is. De meeste teams blijven hun eigen ding doen en dat doen wij ook. We nemen ook onze verantwoordelijkheid als het moet.”

Op de vraag waar deze prestaties dan stoppen, antwoordt hij gevat. “Na Parijs-Roubaix”, lacht Adrie. “Mathieu’s beste jaren moeten er nog aankomen. Ik heb hem ook gezegd: als hij een keer een echte hoogtestage gaat doen met vele kilometers bergop, dan zal dat hem nog beter maken. Dan doel ik op lange cols. Ik weet niet of het zijn ambitie is, hoor. Voor mij hoeft dat niet. Maar je weet nooit hoe het loopt. Voor hemzelf is het goed, denk ik. Voor de rest is er weinig aan te merken op hoe de ploeg zijn trainingen samenstelt en hoe Mathieu die afwerkt. In de vorm die hij nu heeft, kan hij koersen als Luik en Lombardije ook aan.”

“In zijn huidige conditie, kan hij ook zegevieren in Luik-Bastenaken-Luik”, denkt Adrie hardop. “Vorig jaar was hij al heel dichtbij. Maar hij moet kalm blijven en vooral ook niet alles willen in één jaar. Hij moet proberen goed te zijn in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Winnen: ja, dat kan. Maar niet winnen, kan ook. Als hij maar koerst hoe hij wil koersen, zoals zaterdag. Dan denk ik dat je niemand hoort klagen. Of deelname aan de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik is uitgesloten? Dat denk ik wel. Mathieu zal dan rust pakken en toewerken naar de Wereldbekers mountainbike in mei.”

Gaan we dit beeld vaker zien dit voorjaar? – foto: Cor Vos