De beklimmingen van Milaan-San Remo door de jaren heen

Hoewel Milaan-San Remo een van de oudste wedstrijden van de wielerkalender is, wordt er sinds mensenheugenis gereden over de Passo del Turchino , Tre Capi, Cipressa en Poggio om te finishen op de Via Roma. Dit jaar zal men niet over de Passo del Turchino fietsen omdat deze klim niet te bereiken is vanwege een aardverschuiving in aanloop naar deze scherprechter.

Deze aanleiding geeft ons de gelegenheid eens te kijken naar de veranderingen in het parcours, en met name de beklimmingen, in deze klassieker. Hieronder een overzicht van de belangrijkste beklimmingen van Milaan-San Remo door de jaren heen.

Passo del Turchino

Milaan-San Remo 1907-1915, 1917-1943, 1946-2000, 2003-2012, 2014-2019

Meestal is het mistig en koud als Milaan-San Remo de top van de Passo del Turchino passeert. foto: Cor Vos

Oudste klim in Milaan-San Remo die traditiegetrouw de eerste klim is in de wedstrijd. In 1910 lag er zoveel sneeuw op de top dat van de 63 deelnemers slechts vier de finish haalden. Fausto Coppi was in 1946 de laatste renner die als eerste over de top van de Passo del Turchino kwam en won ook in San Remo. Dit met 14 minuten voorsprong op de nummer twee. De laatste jaren is de klim niet selectief gebleken en zie je vaak een klein groepje renners van de vroege vlucht de top als eerste passeren. Sinds 1907 is er slechts vier keer niet over de Passo del Turchino gereden. In 2001, 2002 en 2021 kwam dit door moeder natuur welke de weg onbegaanbaar maakte.

In 2020, bij de ‘herstart’ van het door corona geteisterde seizoen, verzetten enkele burgemeesters van de provincie Savona zich tegen de komst van het peloton in hun gemeente, waardoor het parcours drastisch werd gewijzigd. Als gevolg daarvan werden de beroemde beklimmingen zoals de Turchino en de drie Capi uit het parcours geschrapt. De beklimmingen van de Niella Belbo en de Colle di Nava werden ter vervanging aan het parcours toegevoegd.

Fabio Baldato over de Passo del Turchino :

Bric Berton

Milaan-San Remo 2001-2002

In 2001 en 2002 was de weg afgesloten door een aardverschuiving in de buurt van de plaats Fado in de afdaling van de Passo del Turchino. Voor het eerst in 94 jaar was de traditionele beklimming van de Passo del Turchino niet aanwezig in het parcours van Milaan-San Remo. De race moest uitwijken naar de Bric Berton, een andere pas tussen de binnenlandse vlaktes en de kust. De pas is hoger en steiler maar veranderde de wedstrijd toen niet noemenswaardig.

Le Mànie

Milaan-San Remo 2008-2013

De klim van Le Mànie werd in 2008, als gevolg van een aardverschuiving op de Via Aurelia bij Capo Noli, toegevoegd. De klim had zowel in 2011 als in 2012 een grote impact op de koers. In 2011 kon een groep van 44 renners, waaronder winnaar Matt Goss, wegrijden door een reeks valpartijen in de regenachtige afdaling. Een groot deel van de resterende 90 kilometer was het gat met de achtervolgende groep verleidelijk klein, maar ze werden niet gegrepen.

In 2012 werd de klim het waterloo van Mark Cavendish, die tot de torenhoge favorieten behoorde. Liquigas-Cannondale verhoogde het tempo vooraan het peloton en als gevolg daarvan moest Cavendish snel afhaken. Ondanks de inspanningen van zijn ploegmaats, kon hij niet meer terugkomen. In 2014 is de Mànie-klim geschrapt en is de klassieke route teruggekeerd.

Tre Capi

Milaan-San Remo 1907-1915, 1917-1943, 1946-2019, 2021

De “koninginneklim” van de ‘Primavera’ aan het begin van de eeuw, degene die meestal de strijd opleverde, was de Capo Berta. De top lag destijds op 29 km van de eindstreep. Na de Tweede Wereldoorlog bleken de Tre Capi niet meer selectief genoeg te zijn, zeker nadat de wederopbouwwerken niet alleen de vernielde of beschadigde wegen herstelden, maar ook het wegdek aanzienlijk verbeterden.

Er kwam een nieuw en gladde asfaltlaag, waardoor kuilen en holtes verdwenen. Dat maakte een selectie op dit traject aanzienlijk lastiger. De organisatoren merkten dit ook en begonnen tegen het einde van de jaren ’50 een zoektocht naar een nieuwe hindernis in de finale. Dit zou de Poggio worden. De Tre Capi zijn de meest beklommen heuvels en alleen tijdens bij de “herstart” van het 2020 seizoen waren ze niet opgenomen op de route.

Cipressa

Aanval van Marco Pantani op de Cipressa. foto: Cor Vos

Milaan-San Remo 1982-2021

In 1982 had de organisatie besloten dat de wedstrijd veeleisender moest worden, zodat een nieuwe klim in de finale noodzakelijk was. Dit werd de Cipressa. De klim is ongeveer 5,5 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 4 procent; het steilste stuk, van 9 procent, komt net over de helft. Het is een geweldige plek voor een ontsnapping, want het is ongeveer 20 kilometer van de finish. In de aanloop naar de Cipressa is het altijd strijden om de positie die absoluut noodzakelijk is voor de smalle, bochtige klim.

Filippo Pozzato over de Cipressa :

Poggio

Milaan-San Remo 1960-2021

In plaats van rechtstreeks langs de kustlijn naar San Remo te rijden, werd in 1960 de beklimming van de Poggio aan de route toegevoegd. Hoewel de beklimming op zich niets bijzonders is naar profwielrenners maatstaven, is het de spil geworden van Milaan-San Remo. Een briljante zet van de organisatie want het leverde meteen winnaars op als Raymond Poulidor en Eddy Merckx. In de afgelopen jaren gaf de Poggio veel vuurwerk. In de editie van 2017 wisten Michal Kwiatkowski, Peter Sagan en Julian Alaphilippe uit het peloton te ontsnappen en Kwiatkowski won uiteindelijk de sprint.

In 2018 ontsnapte Vincenzo Nibali op de Poggio en wist achter het achtervolgende peloton voor te blijven. In 2019 ontplofte Alaphilippe op de Poggio om de sprint op de Via Roma te winnen. Ook in 2020 demarreerde Alaphilippe op de Poggio en weet het kaf van het koren te scheiden. Alleen Van Aert is in staat om in de buurt te blijven van Alaphilippe, en wint uiteindelijk de sprint op de Via Roma.

Niella Belbo en de Colle di Nava

Milaan-San Remo 2020

In 2020, bij de ‘herstart’ van het corona seizoen, verzetten enkele burgemeesters van de provincie Savona zich tegen de komst van het peloton in hun gemeente, waardoor het parcours drastisch werd gewijzigd. Als gevolg hiervan werden de beroemde beklimmingen zoals de Turchino en de Tre Capi uit het parcours geschrapt. De beklimmingen van de Niella Belbo en de Colle di Nava werden ter vervanging opgenomen om zo net voor de Cipressa weer op bekend terrein te komen.

Colle del Giovo

Milaan-San Remo 2021

In de editie van 2021 gaat Milaan-San Remo niet over de Passo del Turchino, maar over de Colle del Giovo. De Turchino is in 2021 onbegaanbaar vanwege een aardverschuiving in de aanloop van de klim.

Meer info over fietsbeklimmingen over de hele wereld in de gratis mycols.app