Edward Theuns (6de): “In de finale was het beste eraf”
Was Jasper Stuyven bijzonder ontgoocheld, dan klonk zijn ploegmaat Edward Theuns iets gematigder. “Natuurlijk ben ook ik teleurgesteld. Als je met drie mee bent, wil je winnen. Maar ik denk dat Mohorič gewoon de beste was.”
“We hebben het geprobeerd”, begon Theuns zijn relaas. “We wisten, bij een eventuele massasprint, dat het toch weer voor Cavendish zou zijn. Dan wilden we van die laatste kans nog gebruik maken om aanvallend te koersen. Dat is ons in elk geval goed gelukt. Maar voor de dagzege speelden we in de finale niet mee.”
“Hoe dat komt? We zijn op het einde van een zware Tour, met de warmte, de snelheid en het continue gevecht om weg te geraken… Dan komen de beste renners naar voor. Bij mij persoonlijk was het beste eraf. De laatste veertig kilometer werd voortdurend gedemarreerd. Het deed pijn om dat te blijven pareren. Je moet je steeds weer mentaal opladen. Nog eens. En nog eens. Na drie weken doet dat zeer aan de benen.”
“Als je dan Mohorič tegen de wind in dertig, veertig seconden ziet wegrijden… We hebben achter hem nog rondgedraaid, maar we kwamen geen seconde dichter. En dan werd bij ons opnieuw gedemarreerd. Dan weet je het wel. Ach, we waren in de finale gewoon net niet goed genoeg meer. Daar moeten we ook eerlijk in zijn.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.