“Ik had moeite met het positioneren voor de Wijnpers”, gaat ze verder. “De klim vatte ik in de laatste regionen van het pak aan. Als je over de top komt als vijftiende, rijd je je benen kapot om je wagonnetje weer aan te haken.”

“Op 2,5 kilometer van het einde wist ik dus al hoe laat het was. Het ging verschroeiend hard, ik zat te ver en slaagde er niet meer in om op te schuiven”, eindigt ze.