Matteo Trentin wist in Le Samyn zijn goede vorm te verzilveren. Nadat hij zaterdag in Omloop Het Nieuwsblad zevende werd en zondag in Kuurne-Brussel-Kuurne negende, won de sterke coureur van UAE Emirates in de opener van het Waalse wielerseizoen de sprint van een acht man tellende kopgroep.

Le Samyn draaide uit op een vermakelijk wedstrijdverloop, waarin Matteo Trentin een belangrijke rol speelde. De Italiaan liet zich in de laatste vijftig kilometer veelvuldig van voren zien op de vele klimmetjes en kasseien. “Het was weer een heel zware wedstrijd. Ik denk dat voor een geweldige koers hebben gezorgd, het moet op televisie spectaculair zijn geweest. Voor mijn benen was het een stuk minder spectaculair, maar het draaide uit op een overwinning dus ben ik heel blij”, zei de klassiekerspecialist in gesprek met onder andere WielerFlits.

Trentin was vooral blij dat hij de rust kon bewaren in de finale, ook al werd in de slotfase veel naar hem gekeken en was het peloton nooit ver weg. “Ik raakte nooit in paniek”, vertelde hij. “Het was een beetje hetzelfde als in Kuurne; het peloton achtervolgde wel, maar telkens als we versnelden liepen we tien tot vijftien seconden uit. Dat betekent dat de benen van het peloton niet beter zijn dan die van de kopgroep. Het peloton gaf ook de mogelijkheid om de voorsprong vast te houden. Ik probeerde te versnellen op de bepalende punten en ben blij met hoe het is uitgepakt.”

Fris
Vertrouwen voor de sprint had de 32-jarige renner niet echt, ook al staat hij bekend om zijn snelle benen. “Aan het eind van een koers als deze gaat het er niet om hoe snel je bent, maar hoe fris je nog bent ten opzichte van de anderen. Voor wie ik bang was? Natuurlijk voor Hugo Hofstetter. Hij won deze koers namelijk al een keer (in 2020, red.) en was derde in Kuurne, dus zijn vorm is ook goed. In de sprint was Dries Van Gestel eigenlijk mijn leadout. Uiteindelijk ging ik hem voorbij en kon ik Hugo afhouden in de laatste rechte lijn. Het scheelde denk ik een half wiel.”

Voor Trentin als Italiaan had winnen in Wallonië nog een extra speciale betekenis, vertelde hij nog. “Wallonië is een plaats waar in het verleden veel Italianen naartoe zijn gekomen om in de mijnen te komen werken. Helaas kwamen velen van hem om bij een aantal zware ongelukken. Maar het is mooi om de mensen hier Italiaans te horen praten. Ook al zijn ze van tweede of derde generatie, ze blijken nog altijd trots op hun Italiaanse roots. Ik voelde me vandaag dus eigenlijk een beetje thuis”, zei hij tot slot.