Daniel Felipe Martínez bewerkstelligde in Luik-Bastenaken-Luik zijn beste resultaat in een van de vijf wielermonumenten in zijn carrière. In de eerste groep achter winnaar Remco Evenepoel greep de Colombiaan nipt naast een podiumplaats en werd hij vierde. Toch zag het er ’s ochtends niet naar uit dat hij zo’n goede koers zou rijden.

“Het was een zware dag. ’s Ochtends werd ik een beetje ziekjes wakker, ik voelde me niet mezelf en tijdens de koers had ik buikpijn en moest ik een paar keer naar de ploegleiderswagen”, vertelt de Colombiaan, winnaar van de Ronde van het Baskenland en woensdag ook al de nummer vijf in de Waalse Pijl, op de website van zijn ploeg INEOS Grenadiers. Hij was niet de enige die zich niet lekker voelde, want ook Carlos Rodríguez en Omar Fraile hadden last van ziekte.

Ondanks de omstandigheden, en alle stress en valpartijen in de koers, voelde Martínez zich goed op de talloze beklimmingen tussen Bastenaken en Luik. “Ik slaagde erin om te reageren op de aanvallen van mijn rivalen. Op La Redoute had ik echter een mechanisch defect en moest ik even stoppen, maar Remco Evenepoel viel al aan en ik moest wachten op de andere teams om de situatie te controleren. Remco was echter heel sterk en bleef foutloos.”

Ploegleider Gabriel Rasch had liever een paar mannen meer in de finale gehad. “We hadden een paar jongens met een maagprobleem waar we niet 100% zeker van waren. Ik denk dat als we meer renners hadden gehad in de finale, we misschien meer hadden kunnen doen, maar het is wat het is. We waren niet ver van het podium en Dani heeft een heel goede sprint gereden. We moeten uiteindelijk blij zijn met onze prestatie.”