Opinie De verrassende crisis van Tadej Pogacar en de sterke raid van Jonas Vingegaard op de Col du Granon is tot dusver het absolute hoogtepunt van een fascinerende Tour de France. Met de Alpen achter de rug en de Pyreneeën is het vooruitzicht kende deze ronde een spectaculaire wending in de eerste echte rit in het hooggebergte.

Twee jaar lang dachten we dat Pogacar ongenaakbaar was, maar Jumbo-Visma heeft het hem met een heel goede tactiek toch weten te breken. Het was natuurlijk een verrassende zet dat Primoz Roglic werd ingezet op het makkelijkste stuk van de Col du Galibier rond Valloire tussen de Télégraphe en de Galibier zelf.

Daar maakte Pogacar de fout om té fel te reageren op zijn landgenoot. Als leider in de gele trui moet je je vooral focussen op je belangrijkste concurrent. Dat was Jonas Vingegaard. Hoewel Roglic in het klassement op een dikke twee minuten stond, had Pogacar hem gerust de vrijheid mogen geven en hem probleemloos zo’n drie minuten kunnen geven.

Op dat moment, zo ver van de finish, had Pogacar maar één taak: zijn ploeg zoveel mogelijk bij elkaar zien te houden. Hij had beter een half minuutje kunnen wachten zodat Marc Soler en Brandon McNulty weer aansloten. Op het stuk tussen de Galibier en de Granon hadden zijn ploegmaten de kloof naar Roglic vervolgens zeker verkleind.

Foto: Cor Vos

Op de Galibier wachtte Pogacar niet, maar ging zelf op kop sleuren, waarmee hij zijn eigen ploeg in de vernieling reed. Hij is daar veel te gretig en onbezonnen met zijn krachten omgesprongen. In alles zag je dat hij zich op dat moment nog heel sterk en onverslaanbaar voelde. Zelfs later aan de voet van de Granon speelde hij nog met de tv-camera wat een teken is dat hij zich op dat moment nog fris voelde en het volste vertrouwen in de afloop van de rit had.

Crisis
Dat kan ook kloppen want zo’n crisis komt van het ene op het andere moment. Die voel je nauwelijks aankomen. Ik denk dat Pogacar zo’n instorting nog nooit eerder heeft mee gemaakt. Dat het een compleet nieuwe ervaring voor hem is dat de lichten ineens uitgaan.

Al wil ik daarmee niets afdoen aan de prestatie van Jonas Vingegaard. Ik heb begrepen dat hij op de Granon boven de 2000 meter in 36 minuten liefst 6,1 watt per kilogram wegtrapte. Dat is op die hoogte na zo’n koers een ongekend vermogen. Zelfs Egan Bernal, die een groot deel van het jaar in Colombia op hoogte woont, heeft dit nog nooit boven de 2000 meter gehaald.

Foto: Cor Vos

De opmars van Vingegaard mag geen verrassing worden genoemd. Vorig jaar verloor hij voor de eerste rustdag op Pogacar al 30 seconden in de tijdrit, 4 minuten naar Le Grand Bornand en 1 minuut op Tignes. Maar na die eerste rustdag heeft hij nergens terrein op de Sloveen verloren. Nu wil dat niet alles zeggen, omdat Pogacar zijn slag in die Tour al in de eerste week had geslagen en daarna alleen zijn voorsprong hoefde te consolideren.

In de afgelopen Dauphiné zagen we al dat Vingegaard beter was dan zijn leermeester Primoz Roglic. Ik denk dat de leiding van Jumbo-Visma vervolgens in de weken tijdens hun trainingskamp op Tignes in de diverse testen heeft gezien dat Vingegaard een klasse apart is. Dat hij tussen 2021 en 2022 opnieuw een grote stap heeft gezet.

Met de gele trui om zijn schouders rijdt Vingegaard de afgelopen drie dagen heel solide. Op l’Alpe d’Huez en op de klim in Mende probeerde Pogacar hem een paar keer aan te vallen, maar de Deen geeft hem geen centimeter ruimte. Het gaat dan ook zeer moeilijk worden voor Pogacar om het geel weer terug te winnen. Bergop lijkt Vingegaard niet voor hem onder te doen en in de tijdritten zijn de onderlinge verschillen eveneens niet zo groot.

Tijdritten
In de tijdrit in Laval in de vorige Tour over 27,2 kilometer verloor Vingegaard 27 seconden en in de openingstijdrit van deze Ronde van Frankrijk in Kopenhagen over 13,2 kilometer 8 seconden. In de afsluitende tijdrit vorige Tour in Saint-Émillion pakte Vingegaard over 30,8 kilometer wel 25 seconden, maar voor Pogacar was toen de Tour-zege al binnen waardoor hij niet voluit zal zijn gegaan. In de afsluitende tijdrit in Rocamadour van 40,7 kilometer gaat Pogacar het huidige verschil van 2’22 dus ook niet goed maken.

Foto: Cor Vos

Ik denk dat een goed georganiseerde aanval in de Pyreneeën de enige mogelijkheid biedt voor Pogacar. De aankomsten op Peyragudes en Hautacam zijn zéér lastig. Ik zie dat zijn ploeg UAE Emirates met de dag weer sterker begint te rijden. Op sommige belangrijke momenten is Pogacar zelfs beter omringd dan Vingegaard. Daarom begrijp ik niet waarom Soler onderweg naar Mende mee in de vroege vlucht ging. Krachten sparen voor de Pyreneeën lijkt me nu veel beter.

Over die vroege aanval van Pogacar in de rit naar Mende nog maar te zwijgen. Dat is zinloos met je krachten smijten. Je weet dat Jumbo-Visma zich zo ver nog altijd kan organiseren en dat je nooit weg blijft. Deze actie was doelloos. Net zoals ik me afvraag waarom hij op de aankomst in Mende nog een sprintje trekt om Vingegaard te verslaan, terwijl er geen bonificaties of niks meer te winnen valt. In de Tour moet je elke mogelijkheid om krachten te sparen aangrijpen.

Jumbo-Visma maakt een zeer sterke indruk, maar zij moeten toch voorzichtig blijven. Naar mijn inzicht streven ze te veel doelen na. De groene trui is zo goed als binnen en ze hebben drie ritwinsten op zak. Dan moet je als ploeg nu nog maar één doel hebben, de gele trui naar Parijs te brengen.

Als ik Steven Kruijswijk vervolgens na zijn werk nog volle bak de Granon en l’Alpe d’Huez op zie rijden, dan vraag ik me af waarom dat nodig is. Wil de ploeg ook het ploegenklassement of is Kruijswijk nog bezig met een top-tien klassering? Iedere renner in de ploeg moet nu alleen maar bezig zijn met het geel van Vingegaard. Als je je werk hebt gedaan, dan moet je vervolgens op je gemak naar de finish rijden. Kruijswijk heeft toch al op het Tour-podium gestaan, die hoeft voor zichzelf toch niks meer te bewijzen met een top-tien plek?

Wanneer Jumbo-Visma slim en attent blijft koersen en Vingegaard krijgt niet een totale inzinking, dan zie ik niet hoe Pogacar de gele trui kan heroveren. Zelfs met een mindere dag gaat Vingegaard zijn riante uitgangspositie om de Tour te winnen niet meer verspelen. Daarvoor is hij nu te sterk en dan zal hij zijn verlies kunnen beperken. Het ziet er voor hem heel goed uit.

RIDE Magazine selecteert zes Tourwijnen
Verslaggever en wijnliefhebber Raymond Kerckhoffs volgt voor de 33e keer de Tour de France. In al die jaren heeft hij ook de vele Franse wijnstreken leren kennen. Voor WielerFlits en RIDE Magazine selecteert hij zes wijnen langs het Tour de France-parcours.

Bestel hier het wijnpakket