Johnny Hoogerland staat aan de vooravond van de Amstel Gold Race. De 31-jarige renner uit het Zeeuwse Yerseke kijkt uit naar de enige Nederlandse wielerklassieker op het hoogste niveau. “Gehuld in ons oranje tenue zal ik nog meer dan anders met kippenvel aan de start staan”, glundert de Nederlands kampioen van 2013. In het Weekendinterview blikt hij vooruit op de WorldTour-wedstrijd van zondag.

Roompot
Hoogerland komt dit seizoen uit voor Roompot Oranje Peloton; een hele mond vol. Het grillige einde bij het Italiaanse Androni Giocattoli – problemen met het uitbetalen van zijn contract en een door Gianni Savio aangespannen rechtszaak tegen Hoogerland – ligt achter hem: “Iedere seconde die ik daar energie in steek, is er één te veel.” Zijn tijd stopt hij veel liever in zijn nieuwe ploeg, want daar heeft de Zeeuw het uitstekend naar zijn zin. “Sinds de eerste kennismaking is mijn gevoel bij deze ploeg heel erg goed”, vertelt een opgewekte Hoogerland.

Het Orange Cycling-project van Michael Zijlaard, Michael Boogerd, Erik Breukink en Jean-Paul van Poppel krijgt eind 2014 gestalte wanneer Roompot Vakanties zich als naamgever aan de ploeg bindt. Het team bestaat louter uit Nederlanders, met een mix van ervaren renners en – veelal eerstejaars profs – jonge aanstormende talenten. Een situatie die Hoogerland maar al te goed kent uit zijn eerste jaar bij Vancansoleil-DCM. In dat jaar (2009) toont hij zijn veelzijdigheid en ontembare drang om de aanval te zoeken. Enkele uitslagen: twaalfde in de Ronde van Vlaanderen, dertiende in de Ronde van Polen, twaalfde in het eindklassement van de Vuelta a España, dertiende in Parijs-Tours, veertiende op het WK in Mendrisio en vijfde in de Ronde van Lombardije. Een eerstejaars prof zou voor minder tekenen.

Het zou raar zijn wanneer de ploegleiding een oude renner aanwijst, waar de jonge renners hun ballen voor afdraaien. Dat is niet de intentie van dit project

Nu zijn de rollen omgedraaid. Hoogerland is met zijn 31 jaar een nestor in een team met veel jong, Nederlands talent. De ploeg werkt niet met een uitgesproken kopman, waarbij de oudere renners ook niet per definitie in alle koersen een vrije rol hebben. “Het zou raar zijn wanneer de ploegleiding een oude renner aanwijst, waar de jonge renners hun ballen voor afdraaien. Dat is niet de intentie van dit project”, legt Hoogerland uit. “Bij onze ploeg is het de bedoeling dat de jonge mannen juist heel snel kunnen laten zien hoe goed ze eigenlijk zijn. Niet dat ze gelijk in een knechtenrol worden geduwd. Dat gegeven vind ik heel mooi.”

Het predicaat ‘wegkapitein’ wil hij niet op zijn rug plakken. Volgens hem weten de jongere renners binnen het team zich prima te redden. “Het is niet zo dat we die jongens aan hun handje overal mee naar toe moeten nemen”, grapt Hoogerland. “Neem André Looij bijvoorbeeld, die is negentien jaar. Dat is nog erg jong voor een prof. Ik geef hem wel eens tips over training of voeding, maar hij is ook niet op zijn achterhoofd gevallen. Hij en ook anderen weten zelf al heel goed wat ze moeten doen als wielrenner. Looij heeft natuurlijk bij Rabobank gereden, waardoor hij een beetje bagage heeft meegekregen. Als er zaken spelen waarmee de jongens zich niet zo goed raad weten, dan praten we daarover. Maar in de koers is dat lang niet altijd nodig en gaat alles eigenlijk heel natuurlijk.”

Als voorbeeld noemt Hoogerland – ondanks dat hij daar zelf niet reed – de eerste etappe in het Critérium International. “In de eerste, vlakke rit hebben ze de kaart van André getrokken. Reinier (Honig, ook een van de ervaren renners, red.) heeft André daar echt gemotiveerd en hem zo veel mogelijk uit de wind gehouden, zodat hij zo fris mogelijk aan zijn sprint kon beginnen. Het Critérium International is een serieuze wedstrijd, waarin het niet heel makkelijk voor Looij was om een uitslag te rijden. Maar hij krijgt wél de kans om het te proberen. Dat het dan niet lukt is jammer, maar je hoort er binnen het team en de ploegleiding niemand over. Niemand rekent hem erop af, hij is ook pas negentien jaar oud.”

Het is niet zo makkelijk om te scoren in de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Rijd daar maar eens top tien!

Met één podiumplek en een handvol top vijf-noteringen zijn de prestaties van Roompot Oranje Peloton an sich niet denderend. “Ik vind niet dat het tegenvalt”, meent Hoogerland. “Misschien als je er zwart op wit naar kijkt, dan valt het tegen. Maar als je ziet wat voor koersen wij de voorbije maanden hebben gereden… Het is niet zo makkelijk om te scoren in de E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen en de Ronde van Vlaanderen. Rijd daar maar eens top tien!”

Een kleine kanttekening: “Wedstrijden als de Volta Limburg Classic, dat zijn de koersen waar wij wel mee moeten doen voor de knikkers. Dat hebben we echter niet gedaan, omdat het niet liep zoals we vooraf hadden afgesproken. Maar Maurits Lammertink finisht afgelopen woensdag wel gewoon even als achtste in de Brabantse Pijl, wat een hele zware wedstrijd is. Weet je: als je straks die wedstrijden hebt in mei, dan is het veel makkelijker om voor onze ploeg uitslagen te rijden. In het voorjaar is het niet zo heel simpel hè, om maar even een dikke prijs te rijden.”

Amstel Gold Race
Hoogerland trekt zondag voor de zesde keer naar het Limburgse Heuvelland om te starten in de Amstel Gold Race. Een wedstrijd waar hij naar uitkijkt. “De Amstel is een wedstrijd waar je als Nederlander altijd met kippenvel aan het vertrek staat. Het is de mooiste koers van Nederland. Nu vooral denk ik, nu we in het oranje rijden. Dat maakt het nog specialer. Hoewel Luik voor mij persoonlijk nog altijd iets hoger in de hiërarchie staat, denk ik dat het voor de ploeg wel de mooiste wedstrijd van het jaar is.”

De Amstel is een wedstrijd waar je als Nederlander altijd met kippenvel aan het vertrek staat. In het oranje rijden maakt het nog specialer.

Hoogerland hoopt zondag op een soortgelijke prestatie als in 2011, met een twaalfde plek. “Ik heb het gehele seizoen eigenlijk al het goede gevoel in de wedstrijden, maar ik wacht nog altijd op een keer dat ik een mooie uitslag rijd. Ik hoop dat zondag de puzzelstukjes op de goede plaats vallen. In de Brabantse Pijl was het een beetje ellendig. Toen stapte ik na 130 kilometer al af, omdat ik op een onwijs klote moment lek reed. Ik baalde als een stekker, maar het had toen niet veel zin om nog door te rijden. Mede daarom heb ik ook heel erg veel zin in de Gold Race. Ik ben erop gebrand om een hele goede koers te rijden.”

Mocht de ploegtactiek het toelaten, dan ziet Nederland Johnny zoals zij dat het liefst ziet: strijdend ten aanval. “Ik wil mezelf op een mooie manier laten zien. Ik ben nog steeds dezelfde Johnny, volgens mij. Graag zou ik aanvallen op een mooi moment en dan kijken waar het schip strand. Als ik ga wachten op Gilbert en de andere kleppers moet je realistisch zijn: dan kan ik niet mee. Dat zijn er maar weinig die dat kunnen. Ook als we met zeventig man naar de Cauberg rijden, dan eindig ik misschien veertigste. Daar heb ik ook niets aan. Dan kun je beter als tachtigste finishen en iets geprobeerd hebben, toch?”

“De Amstel is altijd een vrij eerlijke koers. Als je fris genoeg bent, rijd je met de eerste groep richting de Cauberg. Als je niet goed genoeg bent, lig je er dan al af”, gaat Hoogerland verder. “Maurits (Lammertink, red.) is onze vooruit geschoven man voor zondag. In de finale van de Brabantse Pijl zat hij in het elitegroepje. Dat is knap. Natuurlijk is er zondag een sterker deelnemersveld, maar hoe hij op dit moment rijdt, kan hij een heel eind komen. Voor mij en ook een aantal andere jongens van de ploeg geldt dat we op het stuk tussen de Gulpenerberg en de Fromberg moeten meeschuiven met groepjes. Als ploeg zullen we moeten aanvallen en anticiperen op de koers nog voordat de echte finale begint.”

Michael brengt vooral zijn enthousiasme heel erg goed op ons over.

Ploegleider Michael Boogerd speelt in de te bepalen tactiek een belangrijke rol, vertelt Hoogerland. “Hij brengt vooral zijn enthousiasme heel erg goed op ons over. Hoe schitterend het is om de Amstel Gold Race te rijden. Dat je eigenlijk gewoon energie krijgt van al die mensen en aanmoedigingen. Dan zegt hij bijvoorbeeld: ‘Dat is zó gaaf, die Amstel. Ik baalde altijd een beetje als de koers er weer op zat. Al dat publiek, dat is zo mooi!’. Michael is toch een beetje Mister Amstel Gold Race. Als hij dan zo inspirerend over de koers praat, krijg je zelf ook een enthousiast gevoel. Zo passievol over de koers praten, vind ik schitterend. Ik heb er in ieder geval veel zin in om er iets moois van te maken!”