Mallorca geldt al jaren als een populaire bestemming onder fietsliefhebbers. Met prima wegdek, de nodige uitdagende klimmetjes en bovenal een aangenaam klimaat zijn alle ingrediënten voor een ideale fietsvakantie aanwezig. Het heeft ervoor gezorgd dat namen als Puig Major, Sa Calobra en Cap de Formentor bij menig fanatieke fietser hoog genoteerd staan op de bucketlist. De Mallorca 312 wordt op Mallorca zelfs gezien als het hoogtepunt van het fietsseizoen. We hoefden dan ook niet lang na te denken toen we een uitnodiging kregen om deel te nemen. Een verslag van een bijzondere Gran Fondo.

De Mallorca 312 is een Gran Fondo waarvoor jaarlijks duizenden fietsliefhebbers in april naar Mallorca afreizen. De afstand van de zwaarste variant (met meer dan 5.000 hoogtemeters) wordt al verklapt in de naam. Mocht deze lengte je afschrikken, dan heb je ook nog keuze uit de tussenvariant (225 kilometer en 3.973 hoogtemeters) en korte afstand (167 kilometer en 2.475 hoogtemeters). Het getal 312 is niet zomaar gekozen. Oorspronkelijk was de Mallorca 312 een tocht over de kustlijn van het volledige eiland, een totale afstand van 312 kilometer. Men is hier enkele jaren geleden vanwege praktische problemen van afgestapt, maar het getal 312 is gebleven. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik niet voor de volledige afstand heb gekozen, maar voor de kortste versie, toch ook goed voor meer dan 2.200 hoogtemeters. Voor mij als anti-klimmer nog steeds een pittige opgave.

foto: Sportograf

Mallorca is prima bereikbaar. Vanuit Amsterdam vlieg je in ca. 2,5 uur met een directe vlucht naar Palma de Mallorca. Daar pak ik na aankomst een huurauto en rijd ik ongeveer drie kwartier noordoostwaarts naar Port d’Alcudia, mijn thuisbasis voor de komende dagen. De keuze voor deze plek is niet toevallig. Behalve dat het op slechts enkele kilometers van de start van het evenement ligt, is dit badplaatsje aan de oostkant van het eiland het nieuwe epicentrum van fietsen op Mallorca. Xisco, ons contactpersoon van het Mallorcaans bureau voor Toerisme, legt uit dat het epicentrum van fietsen op dit eiland de afgelopen jaren is verschoven van de hoofdstad naar de oostkust.

Dat zie ik onder meer terug wanneer ik na aankomst een eerste rondje door de straten loop. Grote fietsenmerken als Pinarello en BMC hebben hier hun winkels. Ook het Duitse Huerzeler (voor mij tot dusver onbekend) heeft hier een grote vestiging. De CUBE-fietsen van deze verhuurgigant zie ik de komende dagen overal terug. Ik slaap ik het Viva Golf, een hotel aan het strand dat in de wintermaanden als uitvalsbasis voor Team INEOS dient. De Britse succesformatie huurt het hotel voor een bepaalde periode helemaal af om in alle rust de basis te leggen voor een nieuw seizoen. Aan de overkant van de straat is een beveiligde ruimte om de fietsen op te slaan.

In het wiel van El Pistolero en Der Jan

Organisator Milestone doet zijn best om iets bijzonders te maken van het evenement. Zij hebben ervoor gezorgd dat tal van prominente oud-wielrenners als ambassadeur aan de Mallorca 312 verbonden zijn. Met Alberto Contador, Jan Ullrich en Oscar Freire zijn het niet de minste namen die acte de presence geven. Daags voor de Gran Fondo zitten we in het wiel van deze prominente ex-renners voor een korte rit naar Cap de Formentor. Wanneer je het VIVA-hotel naast de start boekt, loop je zomaar de kans om ze bij het ontbijt tegen het lijf te lopen.

Rond de start probeert de organisatie een heuse festivalsfeer te creëren. Kraampjes van wielermerken zoals Rapha, Gobik en Contador zijn eigen fietsenmerk Aurum zogen voor een leuk wielersfeertje. Het is oktober wanneer ik het eiland bezoek. De Mallorca 312 wordt normaal gesproken in april verreden, maar in 2021 werd het evenement vanwege de pandemie enkele maanden uitgesteld. Het zorgt ervoor dat het deelnemersaantal wat lager is dan normaal (ongeveer 5.000 in plaats van de 8.000 enkele maanden later), maar ook dat we het eerste gedeelte van de rit in het donker rijden. De zon komt deze tijd van het jaar immers pas rond een uur of acht op. Fietsverlichting is daarom voor de beginfase geen overbodige luxe.

foto: Sportograf

De vroege start drukt de pret allerminst. Vuurspuwers bij de start zorgen voor extra sfeer en een setje armwarmers blijkt onder deze temperaturen voldoende om warm te blijven. Wanneer we nadat het startschot geklonken heeft door de straten van Platja de Muro en Port d’Alcudia noordwaarts rijden, staan de inwoners de eerste kilometers langs de kant van de weg om de deelnemers aan te moedigen.

Meer dan een Gran Fondo

De organisatie zet Mallorca 312 neer als ‘meer dan een Gran Fondo’. Organisator Xisco Lliteras benadrukte mij een dag eerder dat de Mallorca 312 geen wedstrijd is maar vooral voor de fun wordt gereden. Zo is er bijvoorbeeld ook geen podiumceremonie. Toch zie ik in de openingsfase menig renner naar voren spurten. Op zich niet zo gek wanneer je bedenkt dat er hier ook gewoon een klassement wordt verreden.

Wanneer ik rond mij kijk, concludeer ik dat we hier rondrijden in een internationaal gezelschap. De Spanjaarden zijn logischerwijs in de meerderheid. Daarnaast zijn er veel Britten en wat Duitsers, Belgen en enkele Fransen. De Nederlanders moeten met een vergrootglas gezocht worden. Qua kleding zie ik veel Rapha, Le Col en het Spaanse Gobik en gek genoeg opvallend weinig Etxeondo.

foto: Sportograf

De vlakke openingsfase langs de kust ken ik nog uit het opwarmrondje van gisteren. Vlak voor Port de Pollenca buigen we echter af naar het westen en naderen we de bergketen Serra de Tramuntana. Hier wacht de eerste klim van de dag.

Terwijl op het ene moment nog iedereen vrolijk met elkaar aan het praten is, verstomt het geluid opeens. Een duidelijk signaal dat de eerste klim van de dag – de Col de Femenia – begonnen is. Terwijl we deze beklimming in het donker afleggen, is duidelijk dat we hier te maken hebben met een mooie opwarmer. Niet te steil, niet te lang en het gaat geleidelijk omhoog. Tijdens de beklimming wordt het langzaam licht en nadat ook de mist is opgetrokken, begint het genieten van de omgeving en het schitterende uitzicht op de valleien van de Serra de Tramuntana.

Verkeersvrij afdalen

Na vijftig kilometer is daar bij het stuwmeer Gorg Blau ook de eerste ravitaillering. Daar is – ondanks het grote aantal deelnemers – voldoende voeding aanwezig. Na een korte stop vervolg ik mijn weg, want er liggen nog genoeg hoogtemeters te wachten. De volgende beklimming is namelijk die van de Puig Major, die we langs de oostkant bedwingen. Dat betekent dat de beklimming (slechts) zo’n 4 kilometer lang is, waarna een lange afdaling richting Sóller wacht. Dit gedeelte van de route is wat mij betreft een van de aspecten waarin deze Gran Fondo zijn grootste meerwaarde biedt.

foto: Sportograf

Tijdens de Mallorca312 is namelijk de weg de gehele route verkeersvrij gemaakt. Je moet het asfalt weliswaar delen met andere deelnemers aan de tocht, maar je hebt geen last van auto’s op de route. En daar heb je met name in de afdalingen profijt van. Je hoeft niet voorzichtig te zijn in je rijgedrag omdat je moet incalculeren dat een auto je tegemoet kan komen. Dat maakt het afdalen tot een waar genot en een ervaring die je niet zo snel ergens anders zal vinden.

Eenmaal afgedaald naar Sóller wacht met de Col den Bleda alweer de volgende hindernis. Met vier kilometer wederom niet bijzonder lang en het gemiddelde stijgingspercentage van 5.2% op het eerste gezicht niet bijzonder lastig, maar met stijgingspercentages van boven de tien procent is het soms pittig. Langs de kust gaat het verder zuidwaarts. Op dit stukje van de route moet je niet vergeten om gewoon te genieten. Door de groene heuvels van het Serra de Tramuntana rijd je door misschien wel het mooiste stukje van Mallorca langs sfeervolle dorpjes met huisjes van natuursteen.

foto: Sportograf

Niet alleen maar klimmen

Bij Esporles splitsen de routes zich. De 312 en de 225 gaan verder zuidelijk naar Andratx. Voor de 167 gaat de route weer oostwaarts. Voor mij zit het zwaarste gedeelte van de tocht zit er hier op. Weliswaar maak je op weg naar de aankomst nog wat hoogtemeters, maar het zijn met name de kilometers die hier beginnen te tellen. Wanneer je echter aan weet te sluiten bij een groepje dat een mooi tempo rijdt, is het hier fijn fietsen. Tijdens een laatste ravitaillering in Lloseta blijkt wederom hoezeer de Mallorca 312 leeft op het eiland. Het dorp is uitgelopen en een fanfare zorgt voor extra sfeer. Om de hongerige magen te stillen vond ik hier iets wat ik in de Lage Laden nog niet tegengekomen was, maar wat bij Spaanse toertochten blijkbaar heel gebruikelijk is. Naast de energierepen en sinaasappels bevatte het aanbod namelijk ook boterhammen met chocholadepasta. Voor mij een nieuwe ervaring.

Zoals gezegd: het meest interessante gedeelte van de route, ligt inmiddels al achter ons. De slotfase is vanaf Sa Pobla in de laatste vijftien kilometer nagenoeg vlak, maar dat mag de pret niet drukken. Ook dit is Mallorca. Je kan hier namelijk ook prima over vlakke wegen fietsen.

foto: Sportograf

Platja de Muro komt in zicht en na de finish is het tijd voor de welverdiende pasta-party. Naast een rugzak aan herinneringen krijgen we bovendien een mooie medaille mee naar huis als aandenken. Mallorca is een eiland waar ik zeker nog een keer terugkom.

De route van de 167km

De route van de 225km

De route van de 312km