Christophe Laporte heeft Gent-Wevelgem gewonnen. De Fransman van Jumbo-Visma reed op de voorlaatste beklimming van de Kemmelberg weg met Wout van Aert, die ondanks machtsvertoon op de laatste keer Kemmelberg de zege weggaf aan zijn ploeggenoot. Sep Vanmarcke werd achter het ongenaakbare duo derde.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

Regen, regen en nog eens regen. Het was barslecht weer toen het peloton om elf uur ’s ochtends vertrok vanuit Ieper voor ruim 260 kilometer koers. Colin Joyce, Gijs van Hoecke (Human Powered Health), Lewis Askey (Groupama-FDJ), Milan Fretin (Flanders-Baloise), Luca van Boven (Bingoal WB) en Johan Jacobs (Movistar) trokken zich daar niets van aan en kozen vroeg in de wedstrijd het hazenpad. Niet veel later wisten oud-winnaar Greg van Avermaet (AG2R Citroën), Jevgeniy Fedorov (Astana Qazaqstan) en Jelle Wallays (Cofidis) de sprong te maken.

Kopgroep van veertien
Mike Teunissen (Intermarché-Circus-Wanty), Jenthe Biermans (Arkéa-Samsic), Elmar Reinders (Jayco AlUla), Aaron van Poucke (Flanders-Baloise), Guillaume van Keirsbulck (Bingoal WB) en Sandy Dujardin (TotalEnergies) hadden wat langer de tijd nodig, maar uiteindelijk konden ook zij de aansluiting vinden. We kregen zodoende een kopgroep van veertien.

Van Avermaet, de winnaar van 2017, in de vroege vlucht – foto: Cor Vos

Het was vervolgens een lange weg naar de voorfinale, die zou beginnen met de Scherpenberg op een kleine honderd kilometer van de streep. In deze fase gebeurde er evenwel al genoeg. Er was even wat waaiervorming, maar vooral de nodige valpartijen. Onder meer titelverdediger Biniam Girmay, Jonathan Milan (twee keer), Filippo Ganna en Michal Kwiatkowski gingen tegen het asfalt. De twee renners van INEOS Grenadiers stapten beiden uit de wedstrijd. Alberto Bettiol en Sam Bennett kwamen niet ten val, maar gaven eveneens al vroeg op. Jasper Philipsen had dan weer materiaalpech.

Ondertussen bleven Jos van Emden (Jumbo-Visma), Bert Van Lerberghe (Soudal Quick-Step) en Ben Turner (INEOS Grenadiers) het tempo bepalen in het peloton, waardoor de vroege vluchters binnen schootsafstand bleven. Aan de voet van de Kemmelberg was het verschil gezakt tot onder de anderhalve minuut. Op deze beklimming zelf ontstonden geen grote verschillen, maar net na de top wist een groepje zich los te weken.

Tegenaanval met kleppers
Deze groep tegenaanvallers bestond uiteindelijk uit negen renners, nadat Mads Pedersen als laatste de sprong had gemaakt. Fabio Jakobsen probeerde het ook nog, maar kwam te laat om aan te sluiten bij Pedersen, Søren Kragh Andersen (Alpecin-Deceuninck), Nathan van Hooydonck (Jumbo-Visma), Nathan van Hooydonck (Jumbo-Visma), Matej Mohoric (Bahrain Victorious), Ben Turner (INEOS Grenadiers), Florian Vermeersch (Lotto Dstny), Erik Nordsæter Resell (Uno-X) en Anthony Turgis (TotalEnergies).

De tegenaanval met onder meer Pedersen en Laporte – foto: Cor Vos

Pedersen en co liepen snel uit op het peloton en hadden in geen tijd de vroege vluchters bij de lurven gegrepen. Was dit dé slag? Het leek erop, maar op 55 kilometer van het einde kwam het wonderwel toch weer bij elkaar. De koers kon opnieuw beginnen en op de tweede keer Kemmelberg was dat wat we zagen, koers. Wout van Aert versnelde met ploeggenoot Christophe Laporte in zijn wiel.

De tandem Van Aert-Laporte
De twee Jumbo-Visma-renners scheidden zich af van de rest, al bleef een groepje met ook Caleb Ewan, Jasper Philipsen en Matej Mohoric in eerste instantie wel in de buurt. Zij zouden echter terugvallen in het peloton, dat al gauw tegen een achterstand van een halve minuut aankeek. Het duo vooraan bleef gasgeven en liep vervolgens meer dan een minuut uit. In het peloton nam INEOS Grenadiers het initiatief, maar hun werk zorgde er niet voor dat het gat kleiner werd. Integendeel.

Op de laatste beklimming van de Kemmelberg trok Van Aert nog eens door, waardoor Laporte enkele meters moest toegeven. Op de top hield de Belg echter in. Hij liet de Fransman terugkeren, zodat ze met zijn tweeën naar Wevelgem konden rijden. En dat deden ze, in volle vaart. De voorsprong liep op tot boven de twee minuten. Het was op dit punt niet de vraag of een van de twee zou winnen, maar wie de zege zou pakken.

Van Aert maakt het verschil op de Kemmel – foto: Cor Vos

Van Aert gunt Laporte de zege
In het almaar verder uitdunnende peloton – uiteindelijk was het niet echt meer een peloton te noemen – wisten ze waar ze aan toe waren: ze streden voor plek drie. Ook Matej Mohoric was zeer actief, maar toen hij achter Jhonatan Narvaéz aanging, gleed hij weg op een rotonde. Ondertussen reden Van Aert en Laporte – druk in overleg – Wevelgem binnen. Op de streep bleek dat Laporte de zege mocht hebben: Van Aert liet hem als eerste over de streep komen.

Achter het onaantastbare duo van Jumbo-Visma reden in de slotfase Frederik Frison, Sep Vanmarcke en Mikkel Bjerg weg. In de laatste kilometer kregen zij ook nog het gezelschap van Mads Pedersen, maar het was Vanmarcke die het sprintje won. Hij mocht mee op het podium.