De komende drie weken is Italië het decor van de jacht op het roze trui. De organisatie heeft zijn best gedaan om in de 3481 kilometer tussen San Remo en Milaan het land van zijn beste kant te laten zien. Is het de parcoursbouwers gelukt om de voorwaarden te scheppen voor een spectaculaire wielerstrijd? WielerFlits blikt vooruit.

foto: Sirotti

De Gavia en de Stelvio worden uit angst voor extreme weersomstandigheden dit jaar gemeden. Het etappeschema kent geen klimtijdrit, maar in plaats daarvoor krijgen de renners een rit tegen de klok van maar liefst 59,4 kilometer voorgeschoteld. Tijdens deze lange tijdrit zullen de kaarten voor het algemeen klassement stevig geschud worden.

Week 1: Start aan de bloemenrivièra
De eerste grote ronde van het jaar begint op zaterdag 9 mei met een ploegentijdrit. Het startschot van deze collectieve rit tegen de klok wordt gegeven in San Lorenzo al Mare. Het parcours is 17,6 kilometer lang en voert de renners langs schilderachtige dorpjes aan de Ligurische kust. Dit gebied – ook wel de bloemenrivièra genoemd – ligt aan de Middellandse Zee in het noordwesten van Italië. De finishlijn is getrokken in San Remo, dat iedere wielerfan kent van de lenteklassieker Milaan-San Remo. Wie hoopt dat de Poggio in het parcours is opgenomen, komt bedrogen uit. De ploegentijdrit is namelijk vlak.

Op de tweede dag staat een vlakke etappe langs de kust gepland. De aankomst is in havenstad Genua. De sprinters krijgen hier een eerste kans op een ritzege. De dag erop moet er tijdens de rit naar Sestri Levante al stevig geklommen worden. De renners gaan het binnenland van Ligurië in en vinden daar onder meer de beklimming van de Barbagelata, een klim van tweede categorie. Vanaf de top volgt een afdaling van meer dan veertig kilometer richting de aankomst.

Op dinsdag volgt een korte maar technische rit over een heuvelachtig parcours. De route gaat langs de adembenemende Cinque Terre en kent een aankomst in La Spezia, de geboorteplaats van Alessandro Petacchi. De etappe wordt afgesloten met een omloop van 17,1 kilometer, waar de beklimming van de Biassa (3,5 km aan 5%) zeer geschikt is voor een late uitval.

De eerste aankomst bergop duikt al op in de vijfde rit. Vanuit La Spezia gaat het in westelijke richting voor een relatief korte etappe van 152 kilometer door Toscane. De twee hindernissen onderweg zijn niet al te steil. De eerste 25 kilometer van de etappe zijn vlak, voordat met de Foce Carpinelli de eerste beklimming van de dag opdoemt. Hierna volgt een lange aanloop naar de slotklim. De zeventien kilometer lange beklimming naar skiresort Abetone is regelmatig en niet al te steil. Het kent een gemiddeld stijgingspercentage van 5,4%, met uitschieters richting de tien procent.

Donderdag ligt er een nieuwe kans voor de sprinters, wanneer het peloton in een vlakke rit zuidwaarts gaat. Ondanks een lastig middenstuk is de verwachting dat het in de lange, rechte straten van Castiglione della Pescaia op een massasprint zal uitdraaien.

De openingsweek wordt afgesloten met de langste etappe van deze Giro. De afstand van de overgangsrit tussen Grosetto en Fiuggi bedraagt maar liefst 264 kilometer. Hoewel er enkel op een beklimming van vierde categorie punten voor de bergtrui te verdienen zijn, gaat het de hele dag op en af. Onderweg rijdt het peloton langs de Italiaanse hoofdstad Rome. In Fiuggi wacht een lastige aankomst. De finish kent een stijgingspercentage van 3 á 4 procent.

Op de tweede zaterdag volgt er opnieuw een aankomst bergop. De beklimming naar Campitello Matese (13 km aan 6,9%) is nog niet buitengewoon lastig, maar renners die niet in goeden doen zijn kunnen hier kostbare tijd verliezen. Daags voor de rustdag volgt er met de etappe naar San Giorgio del Santo een nieuwe rit door het middengebergte, wat kansen biedt voor aanvallers. Het gaat de hele dag op en af en er moeten in totaal meer dan 4000 hoogtemeters worden overwonnen. De beslissing zal wel eens kunnen vallen tijdens de beklimming van de Passo Serra. De top van deze 3,6 kilometer lange klim (max. 12%) ligt op 11,6 kilometer van de aankomst.

Week 2: Klassement krijgt vorm
Na een welverdiende rustdag krijgen de sprinters op dinsdag 19 mei een nieuwe kans. De Giro hervat met een eenvoudige etappe. De vlakke rit van Civitanova Marche naar Forli gaat over een vlak parcours langs de Adriatische zee. Onderweg komen de renners onder meer langs de toeristische badplaats Rimini.

Halverwege kent de Giro een bijzondere finish. Het peloton komt aan op het ‘Autodromo Enzo e Dino Ferrari’, beter bekend als het racecircuit van Imola. Tot 2005 werd hier de Formule 1-Grand Prix van San Marino verreden. Na een aanloop van negentig kilometer met vijf pittige beklimmingen volgen er drie rondjes over het 15,4 kilometer lange circuit. Omdat dit rondje niet bepaald vlak is (tijdens de derde beklimming van de Tre Monti zijn er zelfs punten voor de bergtrui te verdienen), betekent dit dat het niet automatisch op een sprint zal eindigen.

Vanuit Imola vervolgt de Giro zijn koers met een overgangsrit naar Vicenza. Deze etappe kent het venijn in de staart en kan ingedeeld worden in twee helften. De eerste 130 kilometer door de Po-vallei zijn zo plat als een dubbeltje. Vanwege de laatste zestig kilometer richting de finishplaats wordt deze rit echter aangemerkt als een heuvelrit. De route gaat over een golvend terrein en kent een paar veeleisende beklimmingen. De finale wordt afgesloten met een twee kilometer lange beklimming, waar het stijgingspercentage oploopt tot maar liefst 11%.

Giovanni Visconti won in 2013 in Vicenza – foto: Sirotti

In de buurt van Venetië krijgen de sprinters een nieuwe kans op dagsucces. Het parcours van de korte rit naar Jesolo is met recht biljartvlak te noemen. Onderweg is er geen enkele hindernis te ontdekken en de finale kent alle ingrediënten voor een razendsnelle massasprint.

Op zaterdag 23 mei is voor de kanshebbers op het roze de dag van de waarheid. Dan staat namelijk de lange, individuele tijdrit op het programma. De race tegen de klok begint in Treviso en gaat over een parcours van liefst 59,2 kilometer naar Valdobbiadene. Het is de langste tijdrit in de Giro sinds 2009. De uitslag zal het klassement op zijn kop zetten, omdat de verschillen kunnen oplopen tot enkele minuten. De streek waar de renners door rijden, staat bekend om de productie van Prosecco, een mousserende wijn gemaakt van witte druiven. Het eerste gedeelte langs de wijngaarden is vlak en gaat over lange, rechte wegen. Het tweede gedeelte is heuvelachtig. Onderweg ligt er ongeveer halverwege één beklimming van vierde categorie (3 km aan 7%).

De renners krijgen niet de kans om op adem te komen, want de dag erop volgt een stevige bergrit door de Dolomieten. De etappe van zondag 24 mei kent een aankomst bovenop Madonna di Campiglio. De Giro keert voor het eerst sinds 1999 terug naar deze aankomstplaats. Zestien jaar geleden won hier Marco Pantani, maar werd hij vervolgens als leider in de wedstrijd uit koers gehaald vanwege een te hoog hematocrietgehalte. Vlak voor de rustdag kan hier in de tijdrit verloren tijd deels goed gemaakt worden.

Week 3: Vuurwerk in de Dolomieten
Met nog zes etappes te gaan krijgen de renners op dinsdag de koninginnenrit voorgeschoteld. Met vijf beklimmingen en een hoogteverschil van 4500 meter op het menu, mogen de renners stevig aan de bak. Naast een dubbele beklimming van Aprica (14 km, max 15%) staat ook de monsterachtige Mortirolo (met een afschrikwekkend stijgingspercentage tot 18%) op het menu. Deze beklimming staat bekend als één van de zwaarste in de wielersport.

Tussen de zware bergetappes in, brengt het peloton in de slotweek een bezoek aan de fraaie meren van Noord-Italië. In de relatief vlakke overgangsrit naar Lugano kunnen de renners op adem komen wanneer de route onder meer langs het Comomeer voert. Hier ligt de voorlaatste kans voor de sprinters, al zou het ook kunnen dat zo diep in de Giro de aanvallers hier hun kans grijpen.

De etappe naar Verbania op donderdag kent twee gezichten. Het eerste gedeelte (langs het Meer van Lugano en Lago Maggiore) is vlak, maar in de slotfase staat de beklimming van de Monte Ologno (10,4 km aan 9%) te wachten. De top ligt op 35 kilometer van het einde, waarna een lange afdaling richting de aankomst volgt. Moedige dalers kunnen hier beloond worden voor het nemen van risico’s.

Drie dagen voor het einde krijgen de kopmannen in de lange Alpenrit naar Cervinia één van de laatste kansen om nog iets aan het klassement te veranderen. In deze bergrit liggen drie cols van de eerste categorie, die alle drie in de slotfase terug te vinden zijn. Na de St. Barthélemy (20 km aan 5,6% gemiddeld) en de St. Pantaléon (16,5 km aan 7.2%) volgt de slotklim naar Cervinia (19 km aan 5%). In 2012 won Andrey Amador hier een Girorit.

Met Milaan in het vizier bereikt het peloton daags voor het einde tijdens de bergrit naar Sestrière het plafond van de Giro. De Cima Coppi ligt dit jaar bovenop de Colle delle Finestre op een hoogte van 2178 meter. Het is (na 2005 en 2011) nog maar de derde keer dat deze klim in het Giroparcours is opgenomen. Tijdens deze steile beklimming gaat het asfalt na negen kilometer over in een grindpad. Na een afdaling volgt de zestien kilometer lange slotklim naar Sestrière, waar het laatste duel in de strijd om het roze uitgevochten zal worden.

De Giro wordt dit jaar opnieuw afgesloten in Milaan. Nadat de feestelijkheden achter de rug zijn en de fotografen in de gelegenheid zijn gesteld om de traditionele foto’s te schieten, wachten er in de modestad zeven rondjes over een parcours van 5,4 kilometer. De Sloveen Luka Mezgec won hier vorig jaar de massasprint. Nadat de finishlijn aan de Corso Sempione voor een laatste keer gepasseerd is, weten we wie er in de voetsporen zal treden van Nairo Quintana en zich de eindwinnaar van de Giro d’Italia 2015 mag noemen.

Alle 21 etappes (site organisatie)
Routeboek van de Giro 2015