Pello Bilbao heeft de tiende etappe van de Tour de France op zijn naam geschreven. De Baskische klimmer van Bahrain Victorious won na een felbetwiste etappe, en een razendspannende finale, de sprint van een groepje vluchters in Issoire. De gele trui hangt nog altijd om de schouders van Jonas Vingegaard.

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.

De renners konden na de eerste rustdag gelijk hun borst weer natmaken, voor een rit met zeven beklimmingen, waarvan vijf gecategoriseerd. De etappe van Vulcania naar Issoire kende de nodige hoogtemeters met de Col de la Moreno (5,2 km aan 4,6%), Col de Guéry (7,9 km aan 4,8%) en de Col de la Croix Saint-Robert (7,3 km aan 5,7%), Côte de Saint-Victor-la-Rivière (2,6 km aan 6,5%) en de Côte de La Chapelle-Marcousse (4,2 km aan 6,4%). De top van de laatste klim lag op een kleine 25 kilometer van de streep. Het leek op het eerste gezicht een ideale etappe voor de vluchters.

Doldzwaze openingsfase, Vingegaard en Pogacar in de aanval
Dat hadden de meeste renners bij de start ook in hun oren geknoopt en dus ontstond er een hevig gevecht om in de vlucht van de dag te komen. Aanvalspogingen van onder meer Bryan Coquard en Wout van Aert werden nog in de kiem gesmoord, maar een aanval van Krists Neilands, Rémi Cavagna, Michal Kwiatkowski, Ion Izagirre, Corbin Strong en Anthon Charmig zag er wel veelbelovend uit. Deze zes sterke renners sloegen een eerste, maar nog altijd wel kleine bres op de flanken van de Col de la Moreno, de eerste klim van de dag.

Van Aert was in de beginfase nog in de aanval – foto: Cor Vos

In het peloton was nog altijd bijzonder onrustig, en de onrust werd alleen maar groter na een tegenaanval van een tiental renners. In de afdaling van de Col de la Moreno smolten de twee groepen samen, en zo zaten ook de volgende renners van voren: Adam en Simon Yates, Romain Bardet, Louis Meintjes, David Gaudu en zelfs de nummer twee en één in deze Tour: Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard. Een heuse putsch leek in de maak, maar met de Col de Guéry in zicht hielden de mannen van het klassement de benen stil. Zo kon het peloton, waar de mannen van INEOS Grenadiers op kop reden, weer aansluiten.

Koers valt maar niet stil, grote mannen moeten eraf 
In de spits van de koers bleven nog dertien renners over, met onder meer Kwiatkowski, Izagirre, Alberto Bettiol, Maxim Van Gils en Louis Meintjes, maar ook deze vlucht was geen lang leven beschoren. Op de tweede klim van de dag volgde er weer een hergroepering en was het wachten op een volgende versnelling vanuit het peloton. Kwiatkowski, Meintjes en Neilands kozen nog maar eens het ruime sop en kregen nu het gezelschap van Mattias Skjelmose en Clément Champoussin. Maar onder impuls van Julian Alaphilippe kwam alles weer samen op zo’n drie kilometer van de top van de Col de Guéry.

Intussen was het peloton door alle versnellingen al stevig uitgedund, en zagen we grote namen in de problemen. Zo ging het te snel voor Mathieu van der Poel, die voor de start al aangaf zich niet fit te voelen, Valentin Madouas, Stefan Küng… En ook David Gaudu en Romain Bardet, toch twee mannen in de top-10 van het algemeen klassement, moesten hun eerdere inspanningen bekopen. En dat was nog niet alles: zo werd de schijnbaar onvermoeibare Wout van Aert ook ongenadig hard uit de wielen gereden. Intussen kwam een eerste pelotonnetje van zo’n vijftig renners – met nog goed 140 kilometer te gaan – over de top van de Col de Guéry.

Het was een dagje afzien voor Fabio Jakobsen – foto: Cor Vos

Aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen
Na de afdaling van de Col de Guéry volgde er een lang tussenstuk tot de tussensprint in Le Mont-Dore, maar de renners bleven maar aan een dollemansvaart koersen. De meeste renners zaten al op apegapen, maar voor sommige coureurs ging het nog niet hard genoeg. Skjelmose, Pello Bilbao, Esteban Chaves, Georg Zimmermann, Nick Schultz en Warren Barguil vonden elkaar in hun dadendrang en reden weg uit de eerste groep. Het verschil liep na veel vijven en zessen op naar een twintigtal seconden. Was de goede vlucht dan eindelijk vertrokken? Daar leek het aanvankelijk niet op, maar uiteindelijk brak dan toch de veer.

Asgreen, Chaves, Bilbao, Skjelmose, Zimmermann, Schultz en Barguil werkten goed samen en wisten zo steeds verder uit te lopen op het peloton. De zeven koplopers leken na verloop van tijd nog wel het gezelschap te krijgen van zes tegenaanvallers. Ben O’Connor wist ook daadwerkelijk de sprong te maken, maar Julian Alaphilippe, Anthony Perez, Antonio Pedrero en Harold Tejada bleven hangen op de flanken van de Col de la Croix Saint-Robert. Op deze beklimming ging overigens het licht uit voor Asgreen, waardoor we nog met zeven koplopers overbleven op de top van de klim, waar Barguil de meeste bergpunten wist te sprokkelen.

Sterke groep krijgt toch de ruimte, geloste renners keren terug
In het peloton was de rust inmiddels weer wat teruggekeerd en zo kregen eerder geloste renners als Bardet, Gaudu, Van Aert en Van der Poel de kans om weer aan te sluiten. De koers viel zo in een eerste plooi, de renners kregen de tijd om even op adem te komen, al was dit maar zeer relatief. Jumbo-Visma besloot namelijk een strak tempo op te leggen in het inmiddels flink uitgedunde peloton, waardoor het verschil met de kopgroep bleef schommelen rond de twee minuten. De Nederlandse formatie had ook wel een reden om door te rijden. Pello Bilbao, een van de renners in de kopgroep, volgde in het klassement op ‘slechts’ zeven minuten.

De kopgroep in beeld – foto: Cor Vos

Na de Col de la Croix Saint-Robert kregen de zeven overgebleven vluchters dan toch het gezelschap van de zeven achtervolgers, waardoor we met veertien koplopers begonnen aan de laatste tachtig kilometer: Asgreen en Alaphilippe (Soudal Quick-Step), Chaves (EF Education-EasyPost), Bilbao (Bahrain Victorious), Skjelmose (Lidl-Trek), Zimmermann (Intermarché-Circus-Wanty), Schultz en Neilands (Israel-Premier Tech), Barguil (Arkéa-Samsic), Perez (Cofidis), Pedrero (Movistar), Tejada (Astana Qazaqstan), O’Connor (AG2R Citroën) en Kwiatkowski (INEOS Grenadiers).

Het bleef niet lang bij elkaar, want op de op één na laatste klim van derde categorie, de Côte de Saint-Victor-la-Rivière, sprong Chaves weg uit de kopgroep. De Colombiaanse kampioen wist zijn voorsprong al snel uit te diepen naar een halve minuut, kwam als eerste boven op de klim, maar werd toch al vrij snel weer ingerekend. Intussen zagen we in het peloton een interessante koersontwikkeling. De mannen van Jumbo-Visma kregen in de achtervolging op de kopgroep namelijk steun van… Alpecin-Deceuninck. Reed de Belgische formatie op kop voor een mogelijke sprint met Philipsen? Of voelde Van der Poel zich onverhoopt weer goed?

Van der Poel en Van Aert met een koppeltijdrit
Van der Poel gaf zelf het antwoord. De Nederlander begon zich op een bepaald moment zelf te bemoeien met de achtervolging en besloot zich volledig op te offeren voor zijn ploeggenoot Philipsen. Van der Poel wist wel wat van de voorsprong te knabbelen, maar de de voorsprong liep daarna toch weer op naar de tweeënhalve minuut. De rol van Van der Poel was echter nog niet uitgespeeld. Sterker, de renner van Alpecin-Deceuninck trok door in een afdaling en kreeg één renner mee in zijn spoor, en dat was niemand minder dan Van Aert. De twee tenoren hadden elkaar gevonden en besloten vol door te rijden.

De ‘Grote Twee’ in de aanval – foto: Cor Vos

De eeuwige sportieve rivalen wisten in de kilometers richting de Côte de La Chapelle-Marcousse, de laatste klim van de dag, een halve minuut uit te lopen op het peloton. Het verschil met de kopgroep was nog wel altijd meer dan twee minuten. Eenmaal op de slotklim spatte de kopgroep uiteen. Neilands bleek over zeer goede benen te beschikken en gooide met nog vier kilometer te klimmen de knuppel in het hoenderhok. De Letse rasaanvaller wist in geen tijd een twintigtal seconden uit te lopen op de eerste achtervolgers, waar Chaves en Bilbao nog wel probeerden om het gat te dichten.

Neilands gaat solo op laatste klim van de dag
De Colombiaan en Spanjaard moesten echter lijdzaam toezien hoe Neilands alsmaar verder wist uit te lopen. Op de top van de Côte de la Chapelle-Marcousse bedroeg de voorsprong van de ijzersterke Neilands veertig seconden op eerste achtervolgers Zimmermann, Bilbao, Chaves, Pedrero en O’Connor. En wat met Van der Poel en Van Aert? Die waren inmiddels alweer bij de lurven gegrepen door het peloton, waar INEOS Grenadiers het tempo bepaalde in dienst van zijn kopmannen Tom Pidcock en Carlos Rodríguez. Vluchter Bilbao, de nummer elf in het klassement, mocht namelijk niet te veel ruimte krijgen.

Terug naar voren, waar Neilands nog altijd een mooie voorsprong had op zijn medevluchters, maar de buit was zeker nog niet binnen voor de renner van Israel-Premier Tech. De achtervolgers zaten inmiddels weer op één lijn en dus was de jacht op Neilands geopend, die toch steeds meer van zijn pluimen verloor. Met nog vijftien kilometer te gaan, was het verschil geslonken tot vijftien seconden. De achtervolgers kregen zo toch weer hoop, maar het bleek niet evident om het laatste gaatje ook daadwerkelijk te dichten. Neilands gaf zich niet zomaar gewonnen, maar een hergroepering bleek onvermijdelijk.

Spannende finale, Bilbao boekt emotionele zege
Op goed drie kilometer van de streep werd de dappere Neilands ingerekend en dus konden nog zes renners deze tiende etappe winnen. En wat met de groep Alaphilippe-Kwiatkowski? De Fransman en Pool volgden in een tweede groepje op een twintigtal seconden en waren ook nog niet helemaal uitgeschakeld, maar kwamen te laat. In de spits van de koers was het wachten op een eerste demarrage en die kwam er van O’Connor, maar de Australiër kreeg niet de ruimte. Een daaropvolgende poging van Zimmermann had meer succes en de Duitser sloeg, samen met Bilbao, een gaatje.

Voor Gino! – foto: Cor Vos

Zimmermann en Bilbao leken het vervolgens onderling te gaan uitmaken voor de zege, maar O’Connor en uiteindelijk ook de andere vluchters kwamen net voor de eindsprint weer aansluiten. Bilbao raakte echter niet in paniek en bleek uiteindelijk afgetekend de snelste vluchter. De Spaanse klimmer rekende af met Zimmermann en boekte zo een zeer emotionele overwinning. Bilbao en zijn ploeg Bahrain Victorious kenden na de dood van Gino Mäder namelijk een moeilijke periode, maar Bilbao wist zijn overleden Zwitserse ploeggenoot vandaag dus te eren met een zege in de Tour de France.

• 

  11 jul

  Lees ook Pello Bilbao in tranen: "Ik wilde iets moois voor Gino Mäder doen in deze Tour"

  11 jul