Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Het bijzondere levensverhaal van de Costa Ricaanse cultheld Felipe Nystrom: “Ik haatte veldrijden”
Interview Felipe Nystrom stond de voorbije weken vaak in de aandacht. De Costa Ricaanse cultheld hinderde Mathieu van der Poel tijdens de Wereldbeker in Gavere, waarna er wat commotie ontstond. Maar wat is het verhaal van de 40-jarige Nystrom? WielerFlits zocht hem op.
Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.Nystrom is pas twee seizoen geleden begonnen met veldritten te rijden op een hoog niveau. De manier waarop hij in de sport terecht is gekomen, is op zijn minst bijzonder te noemen. “Ik ben gaan fietsen omdat ik… Ik was aan het herstellen. Ik leefde op straat in Costa Rica vanwege drugs en alcohol. Op een moment heb ik besloten om in behandeling te gaan en dan ben ik verhuisd naar de Verenigde Staten.”
“In het begin was het gewoon werken, werken en werken. Maar ik had iets nodig, iets gezonds. Dus ging ik fietsen, gewoon om vrienden te maken. En via die vrienden maakte ik kennis met het veldrijden. Dat moet ongeveer vijf à zes jaar geleden zijn”, vertelde Nystrom. In het begin liep dat echter niet van een leien dakje. “Ik haatte het. Ik vond het verschrikkelijk. Iedereen zei dat veldrijden een geweldige sport was, maar ik vond het verschrikkelijk.”
Gebroken enkel na eerste crossen
“Ik ging naar mijn eerste wedstrijd en het regende, het was koud en er was overal modder op het parcours. Dan had je ook nog die hindernissen, waar je telkens van de fiets moest. Dan dacht ik alleen maar: ‘waarom moeten we dit in godsnaam doen?’ In mijn derde wedstrijd kwam ik ten val bij een van die hindernissen en brak ik mijn enkel. Kort gezegd, ik haatte veldrijden. Ik wilde het nooit meer doen.”
Tot in 2019, toen veranderde er iets. “Dan had ik de kans om naar Costa Rica te gaan voor het nationale kampioenschap. Daar wilde ik laten zien aan mijn zoon dat het niet uitmaakt hoeveel fouten je maakt of hoe diep je hebt gezeten. Je kan altijd vechten om terug te komen en je dromen te verwezenlijken. Uiteindelijk won ik dat kampioenschap. Toen kwam het plan om mijn land te gaan vertegenwoordigen in internationale wedstrijden. Dat zou mijn zoon echt laten zien dat, als je hard genoeg gewerkt, je misschien een kans maakt.”
Nystrom in Mol vorig seizoen – foto: Cor Vos
“Helaas is er in Costa Rica een groot probleem met doping. En omdat ik er zo uitgesproken tegen ben, vanwege mijn verleden, willen ze me niet steunen. Ik werd niet opgeroepen voor de nationale wegploeg, maar ik wilde echt mijn land vertegenwoordigen. Daarna hoorde ik van het wereldkampioenschap veldrijden in Fayetteville. Dan heb ik maar alles gedaan om daar te kunnen staan. Ik moest het doen.”
Over Gavere: “Het hele verhaal is niet getoond”
Deze keer kon de nationale bond van Costa Rica niet om hem heen. “We hebben amper crossers. Ze vonden het dus goed als ik ging, maar ik moest er wel zelf voor betalen. In voorbereiding op het WK heb ik eerst een aantal Amerikaanse crossen gereden. Daarna ben ik naar West-Europa getrokken voor een aantal wedstrijden. Mijn eerste wedstrijd was in Rucphen, maar daar was geen publiek door de pandemie. Maar de volgende dag reden we in Namen. Daar was het publiek geweldig. Dat was de dag dat ik verliefd werd op het veldrijden.”
Twee seizoenen later kent iedereen Nystrom. Eerst leerden we hem kennen als publiekslieveling, enkele weken geleden kwam hij in beeld door het incident met Van der Poel. Hoe kijkt hij daar nu op terug? “Ik heb een fout gemaakt, ik moest niet stoppen met lopen in het midden van de wedstrijd. Maar ik vind het wel goed om te laten zien dat het hele verhaal niet getoond is. Ik ben hier niet om een DNF op te halen. Ik werk vijftien uur per dag, zeven dagen per week om dit te kunnen betalen.”
“Maar ik heb maar één fiets. Gavere was een wedstrijd waar je er zeker twee nodig had. Na een ronde zat er zoveel modder tussen mijn ketting dat die helemaal vast kwam te zitten. Ik ging me niet terugtrekken uit de wedstrijd, ik wilde geen DNF. Ik had mijn plaats op de uitslag verdiend. Dus begon ik maar te lopen. Daarom was ik aan het lopen, en niet aan het fietsen. En toen ja, de fout.”
Gesprek met Van der Poel
“In het begin voelde ik me echt slecht. Gelukkig was Van der Poel heel aardig. Het was prima. Ik heb hem een brief gestuurd. Ik ben zes uur bezig geweest om die te vertalen in het Nederlands”, lachte Nystrom. “Ik stuurde het naar een van zijn mensen en die zeiden me dat hij de brief erg leuk vond. Daarna hebben we ook gepraat, na de cross. Hij was zeer aardig. Hij maakte er geen probleem van.”
De Costa Ricaan gaat er wel degelijk vol voor – foto: Cor Vos
Het voorval in Gavere heeft wel nare gevolgen voor Nystrom. “Het plan was om in België te blijven tot het WK. Maar door het incident in Gavere valt er financiële steun weg. Dat begrijp ik en is oké, maar nu moet ik alles zelf betalen. Ik heb geen sponsors. Ik ben afhankelijk van een GoFundMe-campagne. Momenteel lijkt het erop dat ik vroeger ga moeten vertrekken. Tenzij er op het laatste moment nog iets verandert.”
Kerstperiode zonder familie: “Ik kan kiezen hoe ik naar de dingen kijk”
“Ik ben echt dankbaar voor deze kansen. Maar het is soms wel zwaar. Het zou fijn zijn om eens een wedstrijd te kunnen rijden zonder zorgen. Gewoon racen. Maar het is oké, weet je. Ik ben de eerste uit mijn land die hier komt koersen. Nu is er ook een belofte, Joseph Ramirez. Ik hoop dat we mensen kunnen inspireren om hetzelfde te gaan doen.” Nystrom werkt naast het fietsen ook als medisch tolk. Dat doet hij in ziekenhuizen en rechtbanken. “Ik help de Spaanse gemeenschap, in Oregon, te communiceren met hun artsen en advocaten.”
De kerstperiode bracht Nystrom door zonder familie, bij een gastvrij gezin in Spa. “Zij laten me hun auto gebruiken en geven me ook onderdak. Dat ik in deze periode niet bij mijn familie kan zijn, is dubbel. Deze periode was altijd heel verdrietig voor mij omdat ik niet echt een hechte familie had. Jarenlang liet ik me leiden door die emoties, wat bijdroeg aan mijn depressie. Maar nu, sinds ik hersteld ben, denk ik dat ik kan kiezen hoe ik naar de dingen kijk.”
“Natuurlijk zou het fijn zijn om iemand bij me te hebben, maar ik concentreer me liever op het feit dat ik niet in de vuilbakken op straat moet gaan zoeken naar een kerstdiner. Nu had ik een lekker kerstdiner, een grote kom pasta. Als voorbereiding op de koers. Er zijn veel dingen om dankbaar voor te zijn. Ik hoop dat ik lang kan blijven crossen. Ik mis conditie en technische vaardigheden, maar ik wil er wel hard voor strijden. Ik wil niet laatste eindigen. Ik wil finishen.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.