Niels Bastiaens

• woensdag 13 maart 2024 om 12:30

Interview Alexander Kristoff bewees afgelopen zondag in de slotrit van Tirreno-Adriatico dat hij ook op z’n 36e nog niet versleten is. De Noorse sprintbom deed eerst een poging om de weg naar de zege voor ploegmaat Søren Wærenskjold te openen, maar sprintte finaal zelf naar de tweede plaats. Duidelijk na het nieuwe sprintwonder Jonathan Milan, maar wel voor Jasper Philipsen. Zaterdag volgt er een nieuwe kans in Milaan-San Remo, de klassieker die hij in 2014 nog naar zijn hand zette.

Een jaar geleden had Kristoff alleen maar op zijn huidige benen kunnen hopen. De Noor had toen na een succesvol jaar bij Intermarché-Wanty pas de overstap gemaakt naar het ProTeam uit zijn thuisland, Uno-X. Alleen ging hem dat in eerste instantie allesbehalve voor de wind. “Ik had toen gehoopt op meer goede resultaten voor mezelf, maar ik kreeg met te veel kleine problemen af te rekenen in het begin van het seizoen. Ik kende weinig geluk, maar hopelijk heb ik nu al mijn geluk opgespaard voor dit jaar.”

“Ik was echt goed ziek, door een allergische reactie na een antibioticakuur”, is Kristoff concreter. “Mijn lichaam vond dat niet leuk. Van februari tot bijna mei zag mijn lichaam constant helemaal rood. Mijn topniveau werd er niet per sé door aangetast, maar mijn hersteltijd wel. De moeilijkste momenten deden zich voor als ik meer dan één dag na elkaar moest koersen. Elke etappewedstrijd of zelfs back to back eendagskoersen waren slecht. Ik begon telkens goed, maar dan zag ik mijn niveau dag na dag dalen.”

Het wringt bij de ex-winnaar van de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo dat hij de hoge verwachtingen die bij zijn transfer kwamen kijken, niet kon inlossen. Het jaar voordien had hij immers nog een van zijn beste lentes in jaren, met winst in de Scheldeprijs. “Mensen verwachtten veel van die stap, naar een ploeg uit eigen land. Er was wel wat druk en ik had op meer gehoopt. Maar mijn geluk is geweest dat de ploeg in zijn geheel het beter deed dan de verwachtingen. Het was een goed seizoen voor de ploeg, en zo viel het misschien minder op dat ik zelf wat minder was.”

Jong geweld
Al is dat wat Kristoff zelf betreft slechts eenmalig. “Ik hoop nog altijd dat ik competitief kan zijn in de klassiekers. Maar om er eentje te winnen, dat is altijd lastig. Ik ben binnen de ploeg vooral daarvoor gehaald. Al is mijn kennis doorgeven aan de jonge gasten misschien ook wel iets wat ze van mij verwachten, maar dat hangt vaak af van situatie tot situatie. Als ik een bepaalde wedstrijd al eens eerder gedaan heb, zeker bij technische aankomsten voor de sprinters, dan kan ik vaak goed uitleggen hoe je moet positioneren, waar je best een bepaalde bocht neemt. Dat soort dingen, daar kan ik de jonge Noren en Denen in de ploeg wel iets mee bijbrengen.”

Kristoff in Kuurne-Brussel-Kuurne – foto: Cor Vos

Anderzijds merkt hij dat die snelle sprintaankomsten steeds lastiger worden om tot een goed einde te brengen, op z’n 36e. “Je explosiviteit behouden voor de sprints, is het moeilijkste, merk ik nu. Maar je moet je daar ook niet te veel bij voorstellen. Kijk naar Mark Cavendish, die won vorig jaar nog een etappe in de Giro. En Mark is ouder dan ik, dus leeftijd kan ook relatief zijn.”

“Als alles dit jaar honderd procent perfect gaat, dan mag je me een klassieke zege en een etappezege in de Tour de France wensen, dat zou de perfectie zijn. Maar ik besef natuurlijk ook dat ik het tegen steeds meer jonge gasten moet opnemen. Dat is de circle of life. Er komen altijd nieuwe jongens bij, je moet je ieder jaar opnieuw daaraan verwachten. Maar het grootste probleem is: de huidige generatie is heel sterk, we gaan sneller dan ooit op de klimmetjes. Eigenlijk verlopen alle grote wedstrijden tegenwoordig sneller dan vroeger, dat is het nieuwe normaal.”

Halfbroer
Behoort misschien ook Felix Ørn-Kristoff tot die generatie supertalenten? Dat is de 17-jarige halfbroer van Alexander, die zelfs al een profcontract voor 2026 en 2027 bij Kristoffs vroegere team Intermarché-Wanty op zak heeft. “Felix is misschien niet zo snel als ik ben, maar in het algemeen is hij wel heel sterk. Misschien kan hij wel een goede renner voor de klassiekers worden in de toekomst. Hij heeft een goede punch, maar in een rechtstreeks duel ben ik hem toch vaak nog te snel af (lacht).”

“We hebben niet heel lang samengewoond”, schetst Kristoff hun familiale band. “Felix is veel jonger dan ik. Ik heb het ouderlijk huis al verlaten toen hij nog een kindje was. Hij moet ook nu nog naar school, waardoor we niet veel samen trainen. Soms wel eens in het weekend, of wat meer tijdens de zomer. Vorig jaar klopte hij me in aanloop naar het WK in Glasgow (waar Felix derde werd bij de junioren) in een inspanning bergop. Toen vermoedde ik al dat hij in topvorm was. Hij zal er wel komen.”