Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Met deze koerswijze weet Mathieu van der Poel onthoofde Ronde van Vlaanderen in ere te herstellen
Analyse Een monument winnen is nooit eenvoudig. Zelfs wanneer je Mathieu van der Poel heet en je grootste concurrenten door een val afwezig zijn of geblutst aan de start staan is dit geen abc’tje. Wanneer je vervolgens als dé grote favoriet vanaf de Koppenberg met een solo van 45 kilometer voor de derde maal de Ronde van Vlaanderen op je naam schrijft, dan plaats je je bij de allergrootsten in de rijke historie van de wielersport.
De wereldkampioen die in de regenboogtrui met rugnummer één imponerend naar de zege in de Ronde van Vlaanderen soleert. Je mag verschillende generaties eigenlijk niet met elkaar vergelijken. Toch was het logisch dat de winnende solo van Mathieu van der Poel herinneringen ophaalde aan de zege van Eddy Merckx in 1975, die al op 104 kilometer van de streep de aanval koos.
“Hij rijdt vijf kilometer rapper dan ons”, concludeerde Frans Verbeeck destijds nadat hij het langst in het spoor van de Kannibaal had gezeten. Ditmaal was het Matteo Jorgenson die op de Koppenberg ‘MVDP’ het langst in het vizier hield. “Helaas heeft hij nog niet de inhoud van Van der Poel”, constateerde ploegleider Grischa Niermann van Visma | Lease a Bike, nadat hij zijn Amerikaan zichzelf zag opblazen in de achtervolging op de wereldkampioen.
In zijn column in HLN schreef Michel Wuyts zaterdag dat deze Ronde van Vlaanderen bij voorbaat geen hoogdag zou zijn. Spreken over een nakende hoogdag is wel zeer ongepast, vond Wuyts. “Na de Kanarieramp is de Ronde een onthoofde affiche, het verlies van Belgisch populairste renner en slechts één vedette aan de start. Magerder was het aanbod nooit.”
Het heroïsche nummer dat Van der Poel in de stromende regen opvoerde, maakte van deze Paaszondag 2024 echter een zeldzame wielerdag. Natuurlijk was het jammer dat Wout van Aert niet van de partij was en dat Mads Pedersen pas half hersteld van zijn wonden aan de start stond.
foto: Cor Vos
Het zorgde ervoor dat twee belangrijke blokken ontmanteld waren. Visma | Lease a Bike zonder Van Aert, Christophe Laporte en Jan Tratnik. Lidl-Trek had dus Pedersen verre van honderd procent aan de start en moest ook Jasper Stuyven en Alex Kirsch missen. Het maakte de wedstrijd voor Van der Poel, en zeker voor zijn ploeg Alpecin-Deceuninck, niet makkelijker. Alle druk lag op deze laatste zondag van maart bij het Vlaamse team. Het moest de wedstrijd dragen, terwijl de andere belangrijke teams hen met een guerrilla tactiek al ver voor de finale probeerden te ontmantelen.
Hoe Alpecin-Deceuninck deze Ronde van Vlaanderen controleerde verdient een groot compliment. Er stond een collectief dat continue het gewicht van de wedstrijd kon dragen. Het team van de broers Roodhooft wist in de zone van de Wolvenberg tot aan de tweede keer Oude Kwaremont de andere teams uit het kot te jagen, en zag de concurrentie zichzelf oproken. Eigenlijk speelde de offensieve koerswijze van bepaalde rivaliserende team hen in de kaart. Zij kregen de harde wedstrijd, waar Mathieu van der Poel op hoopte.
Zonder de anderen te kort te doen, maar de actie van Gianni Vermeersch om met Mads Pedersen op de Valkenberg mee te gaan, was briljant. Door een beetje van voren en een beetje van achteren te rijden, bracht Alpecin-Deceuninck ‘MVDP’ in een ideale positie naar de finale.
-
Lees ook Christoph Roodhooft na grootse zege Van der Poel: "Bewezen dat ploeg zeker sterk genoeg is"
Middenmoter
Vergelijk je de ploeg van de Roodhoofts met topploegen als UAE Emirates, INEOS Grenadiers, Visma | Lease a Bike en Soudal Quick-Step dan is Alpecin-Deceuninck met een budget van circa 17,5 miljoen euro slechts een middenmoter in het WorldTour-geweld. Dan is het héél knap dat je een fenomeen als Mathieu van der Poel voor heel zijn loopbaan aan je kunt verbinden. In de strijd om renners van de tweede lijn aan te trekken, moeten zij terugvallen op hun wielerverstand en het smeden van een plan waarin iedereen boven zichzelf uitstijgt. Daar slaagt het team ook op een fantastische manier in.
Zo was het gedurfd om Milaan-San Remo-winnaar Jasper Philipsen te passeren voor de Ronde van Vlaanderen. De redenatie dat je zonder de hulp van ontmantelde blokken als Visma | Lease a Bike en Lidl-Trek vooral een werkploeg rond Mathieu van der Poel moest bouwen, bleek een belangrijke keuze in dit succesverhaal te zijn. Dit team had deze Paaszondag maar één taak: Van der Poel in een goede positie naar de tweede klim van de Oude Kwaremont te brengen.
Daar, op 55 kilometer van de streep, moest Van der Poel zich al inhouden om niet alleen vooruit te geraken. Tien kilometer verderop, op de ‘Blij dat ik niet glij’-klim van de Koppenberg was de weg vrij om alleen verder te gaan. Slechts drie renners (Van der Poel, Jorgenson en Pedersen) wisten fietsend de ‘koppensneller’ onder de Vlaamse ‘kaskes’ te overleven. De rest moest te voet op de spekgladde kasseien een weg naar boven zien te vinden.
Foto: Cor Vos
‘Koersvervalsing’, werd er door sommige ‘kenners’ geschreeuwd. Slechte reclame voor de wielersport, briesten anderen. Achter de finish maakte een rondgang bij ploegleiders en renners duidelijk dat vrijwel iedereen vindt dat de Koppenberg ook in natte omstandigheden in Vlaanderens Mooiste thuis hoort. Het is een element dat al decennialang bij deze koers hoort en juist de geschiedenis en heroïek van bepaalde klimmen maakt van De Ronde een monument.
Schandalig was opnieuw het boegeroep, de middelvingers en de bierdouches van een paar ‘wielerhooligans’ waarop Van der Poel op de Oude Kwaremont werd getrakteerd. Dit gedrag is absoluut niet te tolereren. Het is goed dat de commentatoren op Sporza zich hier nu ook eens heel duidelijk over hebben uitgesproken. Terecht merkten Karl Vannieuwkerke en José De Cauwer op dat je je juist bevoorrecht moet voelen dat je zo’n uitzonderlijk kampioen tijdens zo’n prachtige raid aan het werk kunt zien.
Als zevende renner plaatste Van der Poel zich in het rijtje met kampioenen die driemaal de Ronde van Vlaanderen wisten te winnen. Nog unieker is echter zijn rijtje van zijn zes deelnames in de Hoogmis. Nooit buiten de eerste vier. En de jongste vijf jaar een score met een eerste, een tweede, een eerste, een tweede en nu weer een eerste plek. Dat is een meer dan monumentale prestatie. Dat zijn eeuwige concurrent Wout van Aert er ditmaal niet bij was ontneemt geen enkele glans van dit unieke rijtje.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.