Ties Wijntjes

•

Fietstoerisme Zonder de koers zou het een nietszeggende weg in de buitenwijken van Hoei zijn. Voor velen is het dat nog steeds, maar voor wielrenners niet. De Chemin des Chapelles in Hoei geldt voor één dag per jaar als het hart van de wielersport. We hebben het over de Muur van Hoei.

Sinds 1985 wordt de Waalse Pijl vrijwel steevast beslist op de beklimming, waar sindsdien de slotstreep getrokken ligt. Dat jaar was het de vermaarde Belgische klimmer Claude Criquielion die de overwinning op de klim pakte. Reden voor de Waalse stad om de coureur na zijn overlijden te eren met een monument langs het steilste deel van de klim. Daar dwong Criquielon in 1989 Steven Rooks de binnenbocht te nemen, waarna hij naar de overwinning reed.

foto: Cor Vos

Koning van de beklimming is Alejandro Valverde, met vijf overwinningen. Alhoewel, we moeten eigenlijk spreken van een koningin van de beklimming, want Anna van der Breggen was maar liefst zeven jaar op rij de sterkste in de Waalse Pijl. Je leest het goed: zeven jaar op rij.

De helling is ook een pelgrimsroute, naar de Notre-Dame de la Sarte op de top. Langs de kronkelende weg zijn zes kleine witte kapelletjes te vinden, die gewijd zijn aan zes van de zeven smarten van de maagd. Het zevende kapelletje bevindt zich bij de kerk die op de top staat.

foto: Cor Vos

Steil, steiler, steilst
De helling start nog voor de Chemin des Chappeles, op een rotonde aan de N641. Hier komt het peloton – en ook veel wielertoeristen die de helling beklimmen – vanuit het zuiden aan, waarna ze rechts afslaan naar de N66. Hier loopt het wegdek al een kleine halve kilometer omhoog aan stijgingspercentages rond de 5%.

Kinderspel vergeleken met wat komen gaat, want zodra je rechtsaf slaat, de Chemin des Chapelles in, begint het feest goed en wel. In no time loopt het stijgingspercentage op tot 10%, om hier tot het absolute slot van de klim niet meer onder te komen. Wat volgt is een martelgang in suburbaan Hoei.

Mur de Huy, Huy, Belgium

• Distance: 1.2 km, Elevation: 121 m, Avg. Grade: 9.8 %

Kijk je voor je, dan zie je de weg als een muur (nee, dat is geen woordgrap) opdoemen. Kijk je onder je, dan zie je de vele scheuren en gaten in het asfalt waar je omheen moet slalommen, evenals tientallen keren ‘HUY’ dat met witte verf op het wegdek is gekalkt. Je kan kijken wat je wil, de helling blijft loodzwaar.

Sterker nog, hij wordt alleen maar zwaarder. De weg slingert met een reeks flauwe bochten naar boven. Ongeveer halverwege de Chemin des Chapelles ligt het zwaartepunt. In een scherpe bocht naar links, vernoemd naar Criquielon, loopt het stijgingspercentage op tot maar liefst 17%. Toch wordt het daarna amper minder, want er volgen nog eens 200 meter aan ruim 14%. Voor velen zal het dan harken zijn naar de top.

Pas in de slotmeters volgt wat verlichting, als de klim geleidelijk aan afvlakt. Naast de kerk van Notre-Dame de la Sarte, bereik je de top van deze helse beklimming. De beloning? Uitzicht op een kinderpretpark en een handjevol oprijlanen. Nee, de Muur van Hoei rijd je niet omdat ‘ie zo mooi is, maar enkel om de loodzware Ardennenklim van je bucketlist te kunnen afvinken.