Raymond Kerckhoffs

• dinsdag 18 juni 2024 om 16:00

Interview In het zomernummer van RIDE Magazine staat een groot interview met Tour de France-directeur Christian Prudhomme, waarin hij dieper ingaat op de economie en de politiek rond de grootste wielerwedstrijd van het jaar. Op WielerFlits publiceren we een fragment uit dit interview.

In het ijzersterke boek Le Fric van auteur Alex Duff over de geschiedenis van de familie Amaury en de Tour de France staat duidelijk beschreven dat de Franse staat de belangrijkste partner van de Tourorganisatie is. Een conclusie waar Prudhomme zich in kan vinden.

“We zeggen vaak dat de belangrijkste minister voor ons niet de minister van Sport, maar de minister van Binnenlandse Zaken is”, bevestigt Prudhomme. “We hebben het ja-woord van de overheid nodig om de Tour te kunnen organiseren. Ik zeg wel eens: de Franse overheid is onze baas. Als de minister van Binnenlandse Zaken niet achter ons staat, dan is er geen Tour de France.”

“De 28.000 gendarmes die het parcours beveiligen, de politie op motor, de brandweer, etc. Zonder de minister van Binnenlandse Zaken zijn ze er niet. Dat is iets waar de wielerwereld zich niet bewust van is. Wij kunnen onderling als stakeholders in het wielrennen beslissen wat we willen, maar zonder de goedkeuring van die minister kunnen wij niets.”

foto: Raymond Kerckhoffs

“Neem als voorbeeld die corona-Tour. Natuurlijk hebben wij allemaal goed samengewerkt. De UCI, organisatoren, ploegen en renners hebben de handen ineen geslagen. Maar die Tour is alleen maar door gegaan omdat de president van de Franse Republiek heeft gezegd dat er een Tour moest komen. Kijk, het was voor ons makkelijk praten in het Place Beauvau (ministerie van Binnenlandse Zaken in Parijs, red.) als er van bovenuit is gezegd dat de Tour er móét komen. Zonder die steun waren we nergens geweest.”

“Ik heb soms het gevoel dat de wielerwereld niet goed begrijpt dat het allemaal niet zo eenvoudig is. Zeker onder moeilijke omstandigheden, is het soms niet meer aan ons om te beslissen. De Tour is voor Frankrijk veel meer dan een wielerwedstrijd.”

En dus is het onmogelijk dat de Tour de France ooit aan een buitenlandse investeringsmaatschappij wordt verkocht…
“Ik hoop het… De filosofie van de familie Amaury is ook anders dan het beeld dat van hen wordt gecreëerd. Veel mensen in de wielerwereld zullen niet geloven wat ik nu ga zeggen. Het belangrijkste wat de familie nastreeft is dat de Tour door zoveel mogelijk mensen bekeken kan worden.”

“Daarom willen zij ook overeenkomsten met publieke zenders en willen ze zeker niet dat de Tour achter een decoder en/of betaalmuur komt. Hun doel is om de Tour zo breed mogelijk uit te dragen, zodat het volk gratis naar de wedstrijd kan kijken. Het gaat hen niet om zoveel mogelijk geld te verdienen, maar om het evenement zo populair mogelijk te maken.”

“Het past bij een wijsheid die Bernard Hinault mij ooit vertelde: ‘Als je geld wil winnen, win je geen races. Als je races wint, win je geld.’ Je moet de dingen op de juiste manier aanpakken. Dat betekent niet dat geld onbelangrijk is. Natuurlijk wel. Maar je moet de dingen goed aanpakken. Als Frans burger geloof ik niet dat het in Frankrijk geaccepteerd wordt dat de Tour ooit in buitenlandse handen komt. Natuurlijk, het is de grootste wielerwedstrijd van de wereld. Maar het is zoveel meer dan dat alleen.”

• 

  9 mei

  Lees ook Tour-directeur Christian Prudhomme: “Beter beschermende wielerkleding een noodzaak”

  9 mei

“We weten dat héél, héél veel mensen qua wielrennen alleen de Tour de France op de voet volgen. Ze volgen de Tour voor de heldendaden van kampioenen wiens namen ze niet per se kennen. Maar ook voor het landschap, onze cultuur en natuur. Om te reizen door Frankrijk. Maar ook voor de trots. Een van de elementen die in die twintig jaar is veranderd, is de Franse trots op de Tour. De mensen zijn steeds trotser om de Tour te verwelkomen.”

“Toen er een paar jaar geleden demonstraties van de gele hesjes het dagelijkse leven in Frankrijk platlegden, waren we niet gerustgesteld of alles goed zou gaan. Eigenlijk ben ik nog nooit zo vaak bedankt als dat jaar. Want in de kleine dorpen, de plattelandswereld die zich vergeten voelt, waar je geen school meer hebt, waar je geen pinautomaten meer hebt, daar komt de Tour de France nog steeds geregeld naar toe. En als mensen ’s ochtends op de radio de naam van hun dorp horen, dan zijn ze fier. Weet je, we zeiden altijd: doe je hoofd naar beneden, dan lijk je op een coureur. Maar als de Tour voorbij komt, doen de mensen juist hun hoofd omhoog.”