Raymond Kerckhoffs

• maandag 29 juli 2024 om 22:04

Interview In een broeinest van Frans chauvinisme rijdt Tom Pidcock op de Olympische Spelen in Parijs dé wedstrijd van zijn leven. Een lekke band, een lange inhaalrace, voortdurend boegeroep en een schitterende manoeuvre zijn onderdelen van de intense race die de Brit naar zijn tweede schitterende olympische titel mountainbike brengen.

Waar hij onder de wedstrijd continue wordt uitgejoeld, is er bij de podiumceremonie ineens toch een waarderend applaus van het grotendeels Franse publiek voor de Britse winnaar. Terecht, want zonder twijfel is Pidcock de sterkste man in de wedstrijd.

Al moet hij de laatste energie wel uit zijn tenen halen. Pas in de slotronde kan hij in het bos dankzij zijn ongekende beheersing van de fiets met een veldritmanoeuvre op een splitsing van een singletrack het verschil maken door de Franse thuisfavoriet Victor Koretzky te verrassen.

Beide bikers raken elkaar even aan, waarbij Pidcock de hoogste snelheid heeft en zo in de laatste honderden meters alsnog de koppositie kan overnemen. Een actie die ons Nederlanders doet denken aan de manoeuvre waarmee Max Verstappen in 2021 in de laatste ronde van laatste GP in Abu Dhabi Lewis Hamilton weet te verslaan in de strijd om de F1-wereldtitel.

Op Elancourt Hill, zo’n 40 kilometer ten westen van Parijs, is de mountainbikesport de grote winnaar. Het kunstmatig aangelegde parcours blijkt een gouden zet richting de toekomst van de cross county in het mountainbike. Acht rondes lang krijgt het publiek topsport van het hoogste niveau voorgeschoteld en zit de acht rondes lange wedstrijd tot in de laatste meter vol met spanning en dramatiek.

Foto: Cor Vos

“Ik heb niets verkeerd gedaan”, benadrukt Pidcock op de persconferentie het veel besproken voorval dat door de jury ook meerdere malen is bestudeerd. “Victor liet de deur open. We streden voor een gouden medaille en haalden allebei het uiterste uit onszelf. Ik wilde net zo graag winnen als hij.”

Dat Pidcock bij de finish door het Franse publiek werd uitgejoeld vindt hij jammer. “Dat past niet echt bij de geest van de Olympische Spelen. Al kan ik ook begrijpen dat zij helemaal gepassioneerd in eigen land achter hun landgenoot staan.”

Halverwege de wedstrijd moet Pidcock vanaf koppositie afrekenen met een lekke band. Zelf geeft hij later aan dat door de hoge snelheid op het gravel zijn achterwiel geregeld voelde wegslippen waarbij het van het pad geraakte. Met een achterstand van 40 seconden moet hij in de achtervolging gaan op Koretzky en de Zuid-Afrikaan Alan Hatherly. Twee rondes heeft Pidcock nodig om weer vooraan aan te sluiten.

Vechten
“Normaal probeer ik het liefst snel een verschil in een mountainbikewedtrijd te maken, maar door die lekke band liep het anders. Ik moest een lange achtervolging rijden. Op de Olympische Spelen geef je echter niet snel op. Dan blijf je vechten tot de finish. Ik kwam hier om te winnen. Dan laat je je niet uit de wedstrijd slaan door een lekke band.”

Pidcock weet dat Koretzky (leider in de wereldbeker) een van de snelste mountainbikers in de laatste ronde is. “Dus ik wist dat het moeilijk zou worden. Mijn doel was om zo dicht mogelijk bij hem te blijven. Vervolgens moest ik een zet doen in het laatste deel, waar hij het niet verwachtte. Het bos leende zich daar perfect voor.”

Na de olympische titel in Tokyo 2021 slaagt Pidcock nu opnieuw om de beste te zijn in deze discipline. Een titel die Mathieu van der Poel ook nog ooit hoopt af te vinken op zijn lijstje.

Foto: Cor Vos

“Het is veel moeilijker om een titel te verdedigen”, erkent Pidcock. “De druk is veel groter omdat je continue met meer verwachtingen wordt geconfronteerd. Daarom is dit mijn meest emotionele overwinning. Het toewerken naar dit kampioenschap duurde lang. Vooral in mijn hoofd. Eerst de trainingen, dan het wachten deze week in Parijs. Pas als je de finish bereikt, valt alles weg.”

Wanneer de presentatrice van de persconferentie zegt dat Pidcock een legende wordt genoemd, kijkt hij haar een beetje verwonderd aan. “Wie zegt dat ik een legende ben”, vraagt hij haar. Wanneer de Française host aangeeft dat zij dit zelf vindt, verschijnt er een glimlach op zijn gelaat.

Los Angeles
Of Pidcock over vier jaar in Los Angeles voor een derde opeenvolgende gouden olympische medaille mountainbike gaat, kan hij nu nog niet aangeven. “Eerst wil ik dit succes vieren en genieten van deze tweede olympische titel. Al denk ik wel dat de druk naar een derde titel minder zal zijn. Ik weet dan waar ik allemaal mee word geconfronteerd.”

Eerst staat er zaterdag nog de olympische wegwedstrijd van 273 kilometer met een finale in de heuvelachtige straten rond Montmartre op het programma. Al viert hij dinsdag eerst zijn 25ste verjaardag met zijn partner en familie. “Een dag zal ik herstellen van deze inspanningen en genieten van dit succes. Vanaf woensdag gaat de focus op de wegwedstrijd.”

Foto: Cor Vos

Een wedstrijd waar Pidcock, die dit voorjaar de Amstel Gold Race op zijn naam schreef, ook zijn zinnen op heeft gezet. “De Olympische Spelen zijn groter dan het wielrennen. Dat maakt het zo speciaal. Het olympische gevoel leeft bij alle mensen en iedereen viert elke gouden medaille. Het belangrijkste wat mij drijft is om mensen te inspireren. Op de Olympische Spelen krijg je die kans. Hopelijk heb ik dat vandaag gedaan.”