Kristen Faulkner stond niet hoog op de favorietenlijstjes voor de olympische wegrit, maar zelf leek de Amerikaanse na afloop niet eens zo verbaasd dat ze het goud had weggekaapt voor de neus van Marianne Vos en Lotte Kopecky. Overdonderd was ze wel, zo vertelde ze bij Eurosport.

“Het voelt alsof er een droom werkelijkheid is geworden. Ik heb een paar jaar geleden een groot risico genomen om mijn droom te komen najagen. Ik heb die nu waargemaakt en dat is het beste gevoel in de wereld. Ik weet niet goed hoe ik het moet beschrijven.”

Toch komt dit niet volledig als een verrassing voor de Amerikaanse. “Ik had best wel hoge verwachtingen. Kijk, ik doe de ploegenachtervolging binnen twee dagen. Ik wilde alleen de wegrit meedoen als ik me sterk genoeg voelde en het gevoel had dat ik een kans had op een medaille. Dat is de enige reden dat ik hier was. Ik wist dat het een zware koers zou worden, maar als ik hier was, was het met die grote ambities. Dat had ik aan mijn ploeggenoten beloofd.”

• 

  4 aug

  Lees ook Parijs 2024: IJzersterke Kristen Faulkner kaapt olympisch goud weg voor Marianne Vos en Lotte Kopecky

  4 aug

Het duurde wel heel lang voor Faulkner en Kopecky het leidersduo Vas/Vos te grazen namen. “Er waren toch een paar momentjes dat Kopecky niet wilde meewerken, maar ik moest haar laten werken. Ik wist hoe graag ze wilde winnen en naar voren wou. Maar ik wist ook dat ik dan nog zou moeten aanvallen, want ik kon normaal gezien niemand van hen kloppen in de sprint. De beste plek om aan te vallen, was juist nadat we samenkwamen. Iedereen was moe en dat was mijn kans. Ik had mijn late aanval al een paar keer geprobeerd dit jaar. Ik voelde me er heel comfortabel bij, ik had het goed geoefend. En dat werkte.”

Toch zagen we initieel geen uitzinnige taferelen bij de Amerikaanse toen ze over de streep kwam. Een beetje verbouwereerd kwam ze niet eens aan juichen toe. “Ik was vrij zeker dat ik won, maar om eerlijk te zijn dacht ik ook: what in the world is happening? Ik kon het niet verwerken, het was te groot om te realiseren wat er gebeurd was. Dat duurde een paar minuten waarin ik het ging dubbel- en triple checken.”