Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Verdrietige Vollering komt vier tellen te kort voor eindzege: “Dacht aan mensen die voor Alpe d’HuZes strijden”
Eén. Twee. Drie. Vier. Dat is het verschil tussen eindwinnares Katarzyna Niewiadoma en titelverdedigster Demi Vollering na een kleine 948 kilometer koers in de Tour de France Femmes 2024. De 27-jarige kopvrouw van SD Worx-ProTime verloor eerder deze week bijna twee minuten na een val in de laatste tien kilometer van etappe vijf. Op Alpe d’Huez is Vollering ontroostbaar.
De Nederlandse realiseert zich nog niet dat ze geschiedenis geschreven heeft met haar ritzege op Alpe d’Huez. “Op dit moment voelt het erg zuur dat ik de Tour verlies op slechts vier seconden”, vertelt ze in het flashinterview van de organisatie. “Vooral met de wetenschap dat de gele trui veilig om mijn schouders zat voor die stomme val in de vijfde etappe. Daar heb ik alles verloren… Het is enorm pijnlijk om te weten dat mijn prestaties in de slotrit niet genoeg was.”
De valpartij speelde haar zondag nog altijd parten, ondanks dat ze haar aanval al op vijftig kilometer voor het einde inzette. “In normale omstandigheden had ik in staat moeten zijn om het klassement alsnog te winnen. Ik had alleen veel pijn in mijn rug. Het was een groot gevecht met mezelf op Alpe d’Huez. Maar ik ben wel trots op wat ik heb laten zien, want veel Nederlanders strijden met deze berg om geld op te halen voor kankeronderzoek”, doelt ze op Alpe d’HuZes.
Vollering vecht op dat moment al enige tijd tegen de tranen en breekt. “Al die mensen vechten hier hun weg naar boven voor het goede doel. Daar heb ik vooral aan gedacht. Ik mocht nooit opgeven. Dat is wat ik gedaan heb, maar het was niet genoeg”, treurt ze. “Maar goed, ik heb wel twee ritten gewonnen, ik werd een keer tweede en een keer derde. Ik heb echt wel een goede Tour gereden. Maar één slechte dag zorgt ervoor dat ik het geel niet heb gewonnen…”
Vollering wordt getroost door haar vriend Jan de Voogd – foto: Cor Vos
Ook reactie bij de NOS spreekt boekdelen
Vollering reageerde ook voor het eerst in het Nederlands na haar dubbele dag. Dat deed ze bij de NOS. “Het is zwaarklote natuurlijk. Ik denk dat ik normaal ook wel wat meer kan geven. Alleen had ik zo’n last van mijn rug, helemaal hier op het einde. Ik denk van de crash, het was precies die plek, het stuitje en net daarboven, waar ik al zo’n last van had. Ik het het al na de Col de Glandon, dus ik probeerde het er de hele tijd uit te stretchen.”
Dat kreeg ze naar eigen zeggen alleen niet voor elkaar. “Ik wilde vandaag 100% alles geven, in de hoop dat het genoeg was. Maar dat was het niet. Als ik me goed zou voelen, zou ik al gaan aanvallen op de Glandon. Ik voelde me ook goed. Ik wilde het daar gewoon proberen en toen zag het er allemaal heel goed uit. Ik denk dat het vooral heel jammer was dat er in de vallei nog een aantal meiden in die groep van Niewiadoma zaten. Lucinda Brand heeft volle bak gereden, waardoor ze in een keer heel dichtbij kwamen.”
Volgens Vollering heeft dat haar uiteindelijk de kop gekost. “Ik moest daardoor ook vol gas blijven rijden. Ik had ook Pauliena Rooijakkers in mijn wiel en die wilde op den duur ook niet meer overnemen. Dus ja, dan rijd je in je eentje tegen de wind in, terwijl ze in die groep van Niewiadoma toch wat meer kunnen rusten wat dat betreft. Misschien heeft me at uiteindelijk genekt. We hadden ook nog nooit zo’n zware etappe gehad. Dus je weet ook niet hoe het valt. Ik had gehoopt dat het genoeg was, maar op Alpe d’Huez was ik gewoon zo leeg…”
Vollering als tweede op het eindpodium – foto: Cor Vos
Daardoor groeide de voorsprong – die overigens pas later tijdens de klim een beetje daalde – nooit veel verder dan een minuut en tien seconden. “Ik weet dat ik alles gegeven heb, want ik was gewoon echt helemaal leeg”, snikt Vollering. Vervolgens volgt de vraag of ze die vier seconden heeft laten liggen bij de valpartij. “Maar als ik van Puck Pieterse in Luik had gewonnen, had ik hier nu wel met het geel gestaan. Je gaat overal over nadenken. Die vier seconden had je overal kunnen pakken. Spring je zaterdag eerder weg bij Niewiadoma, dan heb je ze daar misschien al. Maar goed: als, als, als. Daar heb je niets aan.”
Vollering is tot tranen geroerd en wijt het missen van de eindzege ‘misschien wel’ aan de blessure die ze bij haar val op liep. “Dat is gewoon balen. Het is nu gewoon goed herstellen en hopelijk komt er dan nog wat moois aan”, snikt ze. “Die ritzege op Alpe d’Huez is nu nog effetjes geen pleister op de wonde. Maar uiteindelijk ben ik daar wel heel trots op. Het is een supermooie etappe en ik denk dat ik ook heb laten zien waar ik toe in staat ben.”
Ze pakte meer dan een minuut terug op de Poolse eindwinnares. “Ik ben wel trots op hoe ik gereden heb. Ik denk ook wel dat ik het goed gedaan heb. Dat moet alleen nog even een beetje landen. Voor nu voelt het vooral nog heel zuur dat je vier seconden tekort komt. Dat zit nog te veel in de voorkant van mijn hoofd, zeg maar. Maar als dat een beetje zakt, dan zal ik ook wel heel erg trots zijn op vandaag.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.