Kerckhoffs Raymond

• woensdag 18 september 2024 om 08:05

Interview Wanneer het op pure snelheid aankomt, dan wordt de nieuwe Europese kampioen Tim Merlier dit jaar door velen de rapste van het peloton genoemd. Het duurde ruim tien jaar voordat zijn sprinterskwaliteiten echt erkend werden. Merlier, dat was toch een ‘crosserke’ en geen wegrenner? De West-Vlaming vocht tegen de vooroordelen en bleef in zichzelf geloven. In het najaarsnummer van RIDE Magazine staat een groot interview met Merlier.

Een must-have voor wielerfans! Op 20 september verschijnt er weer een nieuwe RIDE Magazine. Onze 172 pagina’s dikke najaars-editie staat weer vol met prachtige wielerverhalen om heerlijk van te genieten. Bestel jouw exemplaar nu online voor slechts € 9,95. Snelle beslissers ontvangen 15 euro korting bij FuturumShop. RIDE extra voordelig lezen? Neem dan nu een abonnement en krijg 20% korting!

De complimenten van de kenners over zijn sprinterscapaciteiten is wel iets om even stil bij te staan. “Inderdaad”, bevestigt de renner van Soudal Quick-Step. “Dat is een teken dat mijn prestaties opvallen bij de kenners. Maar het is aan mij om me te blijven bewijzen hè. Of ik die status kan behouden bij die mensen.”

Merlier heeft er ruim tien jaar over gedaan om zich als wegwielrenner tussen de absolute top van de sprinters te nestelen. Heel anders dan sommige huidige toppers die als tieners al bewezen dat ze met ’s werelds beste renners in de belangrijkste wedstrijden kunnen wedijveren.

“Ik was een renner die jaar na jaar bleef groeien. Ik had al redelijk snel in de gaten dat ik een laatbloeier ben. Er is ook veel veranderd in de afgelopen tien jaar. Nu werken en leven de junioren veel professioneler dan in de tijd dat ik in die jeugdcategorie uitkwam. Ik heb als junior pas voor het eerst met een trainer gewerkt. Dat was destijds een heel voorzichtige aanpak. Als ik nu sommige juniors zie trainen, die doen zelfs meer voor de sport dan ik tegenwoordig als ervaren fulltime prof doe.”

“Het is duidelijk dat het niveau in de wedstrijden iedere jaar hoger ligt. Dat zie je aan de cijfers die de renners rijden, maar je voelt het ook aan de snelheden in de koers. Ja, ook aan de snelheden in de sprint. Kijk maar eens welk breed peloton er op 400 meter voor de streep bij een massasprint nog bij elkaar is. Als je naar sprints van tien, twintig jaar geleden kijkt, dan zat iedereen in de laatste kilometers verspreid, terwijl nu iedereen op een zakdoek rijdt.”

Dat maakt sprinten tegenwoordig niet makkelijker, want het wordt vooraan steeds drukker?
“Daardoor is de timing van aanzet en de positionering nog belangrijker geworden. Er is minder en minder ruimte, dus er spelen veel meer factoren een rol die het verschil tussen winst en verlies kunnen betekenen.”

Tim Merlier sprint naar de Europese titel – foto: Dion Kerckhoffs/Cor Vos

Hoewel Merlier momenteel tot de absolute sprinttop behoort, blijft hij de bescheidenheid zelve. In interviews noemt hij zichzelf geregeld ‘Merlierke’, een verkleinwoord dat allang niet meer bij zijn status hoort.

“Haha, ja dat is een verkleinwoord. Sommige mensen zien me nog altijd als een klein rennertje. Daar heb ik overigens geen probleem mee. Misschien is het gek, ja. Er zijn echter zoveel dingen een eigen leven gaan leiden. Als je in de media niet keer op keer wordt opgehemeld, dan blijf je klein hè. Ik lig daar zeker niet wakker van. Ik moet me als renner gewoon keer op keer terug op de kaart zetten. Ik wil me met uitslagen bewijzen. Dat vind ik vele malen belangrijker dan dat sommigen me hier en daar ophemelen.”

Daarmee lijkt Merlier een ander dna te hebben dan de meeste andere sprinters. Hij is niet het alfamannetje met brede schouders en een grote mond, maar meer de gentleman onder de rappe mannen. “Soms als ik andere sprinters hoor babbelen, dan denk ik toch… Mijn kaart is helemaal anders. Dat merk ik zelf ook, ja. Ik heb helemaal geen haantjesgedrag.”