zaterdag 5 oktober 2024 om 09:30

Eeuwenoude Italiaanse klassieker Gran Piemonte helpt renners pieken richting laatste monument

Gran Piemonte staat binnenkort weer op het programma. Al meer dan een eeuw koersen renners in deze Italiaanse klassieker om de winst. In voorbereiding op het monument de Ronde van Lombardije is de koers een uitgelezen kans om zo laat in het seizoen nog de juiste vorm te vinden. WielerFlits duikt in de historie van de koers.

De Italiaanse najaarsklassiekers behoren tot de oudste wielerwedstrijden op de kalender. Voor de Gran Piemonte is dat niet anders. De wedstrijd bestaat namelijk al sinds 1906. Daarmee is de koers slechts een jaartje jonger dan het monument de Ronde van Lombardije.

In de eerste decennia wonnen bijna alle Italiaanse wielergrootheden de Giro del Piemonte, zoals de koers toen nog heette. Zoek maar: Costante Girardengo, Gino Bartali, Fiorenzo Magni (allen drie keer) en Alfredo Binda (twee keer) waren ooit de beste in deze koers.

Pas vanaf de jaren zestig begonnen de Belgen zich te mengen in de strijd om de overwinning. Willy Bocklant was de eerste in 1964, gevolgd door Eddy Merckx (1972) en Roger De Vlaeminck (1977). Pas in dit millennium zou België nog eens Gran Piemonte winnen, met Nico Mattan (2001), Philippe Gilbert (2009 en 2010) en Jan Bakelants (2015).

foto: Cor Vos

De overwinning van Bakelants in 2015 was best speciaal. Nadat een grote vroege vlucht met onder meer Timo Roosen werd ingerekend op zeven kilometer van de streep, leek een massasprint onvermijdelijk. Terwijl de sprinttreinen zich aan het organiseren waren, demarreerde Bakelants. De Oost-Vlaming verraste het peloton en kon standhouden in de gietende regen. Matteo Trentin won de sprint van het peloton en eindigde op slechts vier seconden van Bakelants, die niet kon geloven dat hij had gewonnen. De coureur verkeerde destijds in bloedvorm, want acht dagen later schreef hij ook de Giro dell’Emilia op zijn naam.

Twee Nederlanders slaagden er overigens in om deze koers ooit te winnen: Adrie van der Poel in 1987 en Erik Breukink in 1992. Een Nederlandse zege laat dus al enige tijd op zich wachten.