Tadej Pogacar, Mathieu van der Poel, Remco Evenepoel, Marianne Vos… Deze toppers schrijven de mooiste wielerverhalen, maar niet elke wielerdroom komt uit. Fransman Gabriel Berg en de Brit Cormac Nisbet kunnen hierover meepraten. Ze droomden er allebei van om profrenner te worden, maar dit werd al snel een nachtmerrie.

De Fransman Berg (18) en Brit Nisbet (19) kregen dit seizoen de kans om zich te bewijzen namens de opleidingsploeg van Soudal Quick-Step. In de hoop de stap te maken naar de profs. Maar door te veel opofferingen, valpartijen en een gebrek aan een sociaal leven, hebben ze hun droom op jonge leeftijd al weer opgeborgen.

Geen sociaal leven
Een openhartige Berg legt in een interview met L’Équipe uit waarom hij deze drastische beslissing heeft genomen. “Fietsen, fietsen en niets anders doen dan fietsen. Ik voelde me gevangen in een routine. Het was nochtans mijn droom om profwielrenner te worden. Maar buiten de koers zag ik niemand meer. Ik had gewoon geen sociaal leven. Toen mijn vrienden op reis gingen of een uitstapje voorstelden, moest ik passen. Dat stapelde zich op.”

Berg werd bovendien ook steeds banger op de fiets, na een reeks valpartijen waar hij getuige van was. “Tijdens een wedstrijd in België zag ik vier valpartijen in goed tien kilometer. Ik werd zo wat angstig. Diezelfde dag vernam ik dat ik mijn voormalige ploegmakker Thomas Bouquet was overleden. André Drege was ook net verongelukt in de Ronde van Oostenrijk. Met hem had ik nog gekoerst. Vandaag waren zij het, maar het had ook ik kunnen zijn.”

Druk
Berg kwam dit jaar zelf ook meerdere malen ten val (“ik heb dan ook littekens voor het leven”), maar bleef toch doorkoersen. “Ik was namelijk bang om de mensen in mijn omgeving teleur te stellen: mijn zus, familie, vrienden en de mensen in mijn woonplaats Argenteuil.” De jonge coureur besloot uiteindelijk toch om de knoop door te hakken. “Mijn leeftijd speelde een rol in mijn beslissing om te stoppen.”

“Ik was op mijn 18e nog niet volwassen genoeg om alles te laten voor de koers. Wat als ik er op mijn 30e achter zou komen dat ik de beste jaren van mijn leven had gemist? Ik had de volwassenheid om te stoppen met koersen, voordat ik ervan walgde.”

Dat zijn Britse ploegmakker Cormac Nisbet vanwege dezelfde redenen eenzelfde beslissing heeft genomen, geeft Berg een ‘geruststellend gevoel.’ “Eerst schaamde ik me, omdat ik het gevoel had dat ik een mislukking was. Maar het feit dat ik niet de enige ben, stelde me dan weer gerust. We zijn niet allemaal Tadej Pogacar of Remco Evenepoel”, aldus de Fransman, die nu als recreant zijn liefde voor de fiets wil terugvinden. “En misschien probeer ik het dan nog eens, over twee of drie jaar.”

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Gabriël Berg (@gabyberg_)