Interview In de Flandriencross van Hamme zagen we afgelopen weekend voor het eerst de sterke Zoe Bäckstedt weer vooraan in de cross. Het nog altijd maar 20-jarige supertalent maakte het mooie weer, maar viel net naast het podium. Volkomen logisch, legt Geert Wellens (41) uit aan WielerFlits. Hij is sinds deze winter de persoonlijke begeleider van Bäckstedt in het veld, op vraag van het jonge talent zelf. Na haar beloftewereldtitel van vorig jaar wil ze zichzelf vooral terugvinden na een lastige zomer. Wellens schetst de volledige situatie en vertelt over de samenwerking.

Geert, leg eerst eens uit hoe ver jij en Zoe teruggaan?
“Ik heb haar voor het eerst bezig gezien toen ze tweedejaarsnieuweling was (16 jaar, red.). Ik had toen mijn eigen team, maar was niet in de situatie om haar in de ploeg te nemen, omdat dat niet haalbaar was. Maar toen ik in 2020 jeugdcoach werd bij Acrog Tormans, heb ik ze met ondersteuning van Intermarché-Wanty alsnog onder mijn vleugels gekregen samen met Marie Schreiber. Die klik was er direct, je kunt dat lastig uitleggen. Soms werkt dat gewoon.”

“Gaandeweg werd ze bekender, ze pakte de wereldtitel bij de junioren en dan komen er ploegen van een ander kaliber aankloppen die ook iets kunnen bieden op de weg. Toen ze voor een eerste profcontract koos bij EF Education-TIBCO-SVB in 2022, zijn onze wegen even gescheiden, omdat ik niet achter die keuze stond. Maar sinds ze vorig jaar bij Canyon//SRAM rijdt, heb ik haar weer meer gehoord. Mijn eerste aandacht ging als ploegleider bij Charles Liégeois Roastery uit naar Lauren Molengraaf en Julie Brouwers, maar als Zoe mij iets vroeg, kon ik haar niet zomaar voorbij lopen. Stiekem gaf ik haar achter de schermen al wat tips, maar voor deze winter is de vraag van Zoe gekomen om me toe te laten in de ploeg.”

Wat kan jij bijdragen aan haar evolutie?
“Vorig jaar is ze wel wereldkampioene veldrijden bij de beloften geworden, maar dit zonder ook maar één crosstraining te doen. Puur door veel crossen te rijden en op talent, heeft ze dat gedaan. Maar het niveau gaat alleen maar omhoog, en het is mijn taak om haar dit jaar enkele crosstrainingen te geven en tips en tricks op de omlopen. En vooral: ze had een vertrouwenspersoon nodig aan wie ze alle vragen waar ze mee zat, kwijt zou kunnen. Niet alleen over het technische, maar ook als het niet zo goed zit in het hoofd, moet je dat kwijt kunnen.”

Geert Wellens voor de Canyon//SRAM-bus – foto: WielerFlits

“Kijk, wij zijn allebei familiemensen die graag plezier maken, maar ook heel professioneel met de sport bezig kunnen zijn. Wel altijd op een menselijke manier, niet te zakelijk. Dat werkt wel in de cross. Op de weg moet dat soms zakelijker, omdat je daar in een ploeg moet passen. Maar de cross is individueel en dan moet je ook individueel die vragen oplossen. Daar kan ik haar goed mee helpen.”

Op papier zat je nochtans goed bij Charles Liégeois Roastery, waar je samen met je broer Bart kon samenwerken. Was het lastig om die vertrouwde omgeving te verlaten?
“Het nadeel was dat ik veel namen op tafel heb gegooid, maar er was nooit budget. Dat begrijp ik, maar ik had het gevoel dat ze niet achter het vrouwenveldrijden stonden en er gewoon enkele dames bij namen om officieel in orde te zijn. Lauren Molengraaf is op mijn vraag bij de ploeg gekomen. Op vraag van Lauren heb ik Julie Brouwers erbij gekregen.”

“Maar als je geen enkele moeite doet om te praten met je eigen jeugdproducten zoals Bäckstedt en Schreiber – wetende dat zij de toppers van de toekomst zijn in het veld én op de weg – vind ik dat heel erg. Marie is daar voor een paar honderden euro’s mogen vertrekken vanwege slechte communicatie. Ik gaf veel adviezen, maar er werd weinig mee gedaan.”

Zijn er ook grote wegambities voor jou en Bäckstedt met Canyon//SRAM?
“Ik heb een overeenkomst met de ploeg tot en met het WK veldrijden. Er was ook direct een klik met de staf van de ploeg en Zoe zou het ook zien zitten dat ik de kleine wegwedstrijden doe zoals de Antwerp Port Epic. Ze hebben ook een opleidingsploeg, dus zeg nooit nooit. Maar het hoofddoel van de ploeg is de weg, wat ook logisch is als je de Tour de France Femmes wint. Zoe moet vooral richting Parijs-Roubaix denken. Dat is haar droom. Ze gaat niet meteen de Tour rijden, ze kan daar niets gaan doen en dat is ook niet de ambitie. Dus ligt mijn taak misschien vooral in het veld.”

Ze boekte op de weg wel haar eerste profzege in de Simac Ladies Tour, maar vlekkeloos is die voorbereiding op de cross niet geweest.
“Ze is zwaar ziek geweest in de zomer. Drie à vier maanden heeft ze totaal niets gedaan. Zoe heeft zware klierkoorts (ook wel de Ziekte van Pfeiffer, red.) gehad en is daar heel slecht van geweest. Ze heeft daar ook niet mee te koop gelopen. De meeste renners zetten dat dan op Instagram, maar Zoe is niet zo. Daar komt dan ook de mentale kwestie bij kijken. Iedereen lijkt wel gelukkig, maar het leven is niet altijd zo rooskleurig. Maar ik denk dat we nu stap voor stap de grens kunnen opzoeken. In Merksplas durfde ze niet diep genoeg gaan, omdat ze bang is om terug ziek te worden. Dat moet er nu uit. Ze moet terug geloven in haar talent.”

Bäckstedt kroonde zich in Tabor tot wereldkampioene – foto: Cor Vos

Wat doet dat met de verwachtingen voor de crosswinter?
“Moeilijk. Vorig jaar had ik met zekerheid gezegd dat ze standaard podium of top 5 zou moeten kunnen rijden op het hoogste niveau. Maar nu is het gewoon afwachten. We moeten zien dat ze zich elke week kan verbeteren. Ze heeft nu geen last meer van die ziekte, maar het is belangrijk om te blijven werken en ook te beseffen dat het niet altijd vlot gaat blijven gaan. We moeten voorzichtig zijn in onze uitspraken, maar we moeten ook niet liegen. Als het half december bergop gaat met de conditie, dan ziet het er goed uit.”

Haar eerste koershelft in Hamme, waar ze lange tijd alleen voorop reed, doet het beste verhopen.
Zoe is iemand die direct de crossen wil rijden om te tonen dat ze Zoe Bäckstedt is. Ze is een winnaar. Dat is goed, maar het heeft ook negatieve kanten. Die twee zevende plaatsen in haar eerste crossen waren eigenlijk al heel goed, maar als ze zelf verwacht om direct mee te doen voorin, valt dat tegen. Ze verwacht misschien al te veel. Dit waren drie crossen ter voorbereiding op Antwerpen. Zaterdag begint haar doel van de winter pas helemaal met de Wereldbeker, die ze volledig zal rijden. Voor de rest wacht enkel Gullegem misschien.”

De WK-titel bij de beloften heeft ze al binnen. Moet ze dan dit jaar meteen Fem van Empel proberen te kloppen bij de profs?
“Op dit moment is er nog geen sprake van een WK bij de profs, want ze is nog altijd belofte. Dat is een beslissing die pas zal genomen worden in Hoogerheide, in het weekend voor het WK. Het is nu niet zo dat Marie Schreiber, ook nog belofte, zomaar te kloppen is. Bij de beloften wordt het ook heel moeilijk, maar ze wil het hoogste niveau halen. We zien wel, ik wil vooral niet te voorbarig zijn.”