Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Verdonschot overtreft eigen verwachtingen op BK, maar wil in 2026 eindelijk winnen: “Wordt tijd”
Laura Verdonschot stond met twee vernauwde liesslagaders en dus de nodige twijfels aan de start van het BK veldrijden in Heusden-Zolder. Maar de renster van De Ceuster-Bouwpunt haalde niettemin het podium. Achter de ongenaakbare Marion Norbert Riberolle werd ze tweede. “Ik denk dat ik het hoogst haalbare eruit heb gehaald vandaag”, zei Verdonschot in het flashinterview na afloop.
“In het begin heb ik proberen te forceren, omdat ik hoorde dat Marion niet mee was”, vertelt Verdonschot. “Toen Marion de aansluiting weer maakte, wist ik dat het moeilijk zou worden. Ze plaatste dan een nijdige. Toen wist ik wel hoelaat het was. Ik moest mezelf even herzetten en bekeek het even een ronde aan vanuit het wiel van Julie (Brouwers, red.). Daarna heb ik mijn best gedaan om de tweede plaats veilig te stellen.”
Heeft Verdonschot even geloofd in een mirakel, toen ze in de beginfase wegreed samen met haar ploeggenote Alicia Franck? “Het was nog maar de tweede ronde, dus ik wist dat het moeilijk zou worden. Marion zat op afstand, dus we moesten niet wachten. Dat was onverstandig geweest. Maar ik denk dat dit vandaag het hoogst haalbare was. Als ik eerlijk ben, had ik niet verwacht dat ik vandaag een tweede plaats zou behalen.”
Verdonschot moest nog wel ‘vechten’ voor de tweede plaats. “Hoe langer de cross duurde, hoe moeilijk het werd. Ik had het ook enorm koud. Op den duur had ik ook geen gevoel meer in mijn handen, waardoor het schakelen ook niet goed meer lukte. Toen stapelden de fouten zich op. En ook de verzuring bouwde zich verder en verder uit. Ook omdat ik in het begin geforceerd heb. Maar ik denk dat dat moest vandaag. Het was toch alles of niets. Winnen was sowieso moeilijk, dat wist ik.”
Uitkijken naar volgend seizoen
Voor Verdonschot is het een opluchting dat ze binnenkort geopereerd kan worden aan haar liesslagaders. “Ik ben blij dat alles nu voorbij is, dat ik het allemaal even kan laten bezinken en dat ik de ploeg toch nog iets heb kunnen geven vandaag. Ik denk dat geen van ons verwacht had dat ik hier vandaag zou staan. Ik ben blij dat ik snel weer vooruit kan kijken naar volgend jaar en hopelijk weer met een echt goed gevoel op de fiets kan zitten.”
“Ik hoop nog altijd dat ik hier volgend jaar wel met de Belgische trui sta. Ik word toch 29 volgend jaar. Het wordt toch tijd dat die trui een keer om mijn schouders komt. Daar ga ik mijn best voor doen volgend jaar.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.