Matteo Jorgenson heeft net als vorig jaar Parijs-Nice gewonnen. De Amerikaan van Visma | Lease a Bike stelde de eindzege veilig in de slotrit naar Nice, die op naam kwam van zijn landgenoot Magnus Sheffield. Sheffields ploeggenoot Thymen Arensman sloot de Koers naar de Zon af als nummer drie van het klassement.

Matteo Jorgenson had voorafgaande aan de slotrit van Parijs-Nice uitstekende papieren. Hij had een marge van maar liefst 37 seconden tegenover naaste belager Florian Lipowitz. Toch was de eindzege was nog niet binnen voor de Amerikaan van Visma | Lease a Bike. De slotrit met start en finish in Nice had al vaker voor verrassingen gezorgd.

De renners kregen immers de nodige hellingen voor de kiezen in de 119 kilometer lange etappe. Eerst de Col de la Porte (7 km à 7,2%), dan de Côte de Peille (6,5 km à 6,9%), vervolgens de Col d’Èze (1,6 km à 8,1%, maximaal 13%) en uiteindelijk de ultieme scherprechter: de Col des Quatre Chemins (3,6 km à 8,8%). Na het ronden van de top was het nog maar negen kilometer, waarvan zeven in dalende lijn, naar de finish op de beroemde Promenade des Anglais.

Pedersen blijft maar gaan
In de openingsfase zagen we – alweer – een zeer actieve Mads Pedersen. De kopman van Lidl-Trek stond eerste in het puntenklassement, maar kon nog wel wat extra punten gebruiken, want leider Matteo Jorgenson zat hem op de hielen. Onderweg lag nog een tussensprint, dus Pedersen wilde koste wat het kost meezitten. Het peloton haalde hem tot driemaal toe terug, maar de vierde keer leek het wel raak.

Zon (!) in Parijs-Nice – foto: Cor Vos

Terwijl Brandon McNulty, de nummer zeven van het klassement, uit de wedstrijd was gestapt, belandde Pedersen in een kopgroep samen met Jhonatan Narváez, Matteo Sobrero, Jack Haig en Georg Steinhauser. Al genoot de Deen maar kort van hun gezelschap. Net voor het begin van de Col de la Porte, besloot hij namelijk alleen weg te rijden. Hij begon met voorsprong aan de langste beklimming van de dag, waar onder meer Lenny Martinez moest lossen uit het peloton.

Wéér Pedersen
Pedersen hield een tijdlang stand, maar twee kilometer voor de top werd hij bij de lurven gegrepen. Dat gebeurde door een klein pelotonnetje van nog zo’n dertig renners, dat aangevoerd werd door INEOS Grenadiers. De Britse formatie leidde de meute over de top, waarna er in de afdaling een aanval kwam van… Pedersen. Hij dook razendsnel naar beneden en begon zo met een marge van meer dan een minuut aan de Côte de Peille.

Pedersen was onvermoeibaar – foto: Cor Vos

Op die klim zagen we de nodige actie. Aleksandr Vlasov, die geen gevaar meer vormde voor het klassement, stak de lont aan het kruitvat. Hij kreeg Ben O’Connor mee, die later werd afgelost door Harold Tejada. Door het werk van Tobias Foss kwamen de andere favorieten hoger op de klim weer terug. Nu volgde een demarrage van Lipowitz, de nummer twee van het klassement. Jorgenson gaf hem geen meter ruimte, waardoor het op den duur weer stilviel. Arensman had een paar meter moeten laten, maar kon zo samen met enkele andere renners weer terugkeren.

Pedersen pakt zijn punten
Daarop zagen we een nieuwe versnelling. Nu waren het Felix Gall en opnieuw Vlasov die ervandoor gingen. Zij reden naar Pedersen toe, die nog wel zijn karretje aan kon haken en samen met de twee klimmers over de top van de Peille kwam. Het trio reed snel weg bij de groep der favorieten, waar de geïsoleerde Jorgenson zelf een deel van de kastanjes uit het vuur haalde. De vier aanvallers – Magnus Sheffield was overgestoken – begonnen met ruim veertig seconden voorsprong aan de Col d’Èze.

Jorgenson knalt weg bij zijn concurrenten – foto: Cor Vos

Bovenop deze 1,6 kilometer lange klim lag voor Pedersen de top. Hier kon hij zijn punten pakken voor het puntenklassement. Om echt een verschil te maken, moest hij wel Jorgenson voorblijven. Want die was vanuit de groep der favorieten alleen in de tegenaanval gegaan. De renner van Visma | Lease a Bike gooide zijn concurrenten voor het algemeen klassement op de eerste hellende stroken overboord en ging op jacht naar de koplopers.

Sheffield solo
Bij die koplopers kwam Pedersen als eerste boven. Hij verzekerde zich daarmee van het groen, maar dat hield hem niet tegen om samen met Sheffield door te rijden. Achter hen sloot Jorgenson aan bij Gall en Vlasov. De drie maakten jacht op Pedersen en Sheffield, maar de twee bereikten met vijftien seconden voorsprong de voet van de Col des Quatre Chemins. Hier liet Sheffield zijn makker Pedersen achter. Én reed hij verder weg bij Jorgenson, Vlasov en Gall, die Pedersen hadden opgeraapt en achtergelaten. Gall reed daarna even weg bij Jorgenson, maar de renner van Visma | Lease a Bike keerde voor de top toch weer terug.

In de achterhoede was er ook nog de strijd om plek twee, tussen Arensman en Lipowitz. De Nederlander viel halverwege de klim aan en pakte een paar meter op Lipowitz. De Duitser draaide de rollen daarna echter om en sloeg nu zelf een gaatje ten opzichte van Arensman. Ondanks de hulp van Vlasov, die gewacht had, wist hij de bres echter niet te behouden. De twee kemphanen kwamen samen over de top. Lipowitz zou zodoende zijn tweede plek behouden, terwijl Arensman als derde het podium op zou mogen.

Sheffield viert in Nice – foto: Cor Vos

Sheffield de rit, Jorgenson het klassement
Terug naar voren. Daar reed Jorgenson in de afdaling weg bij Gall, maar terugkeren bij Sheffield lukte hem niet meer. De renner van INEOS Grenadiers hield in de laatste kilometers naar de finish sterk stand en boekte zo zijn eerste zege sinds de Ronde van Denemarken van 2022. Jorgenson kwam even later ook juichend over de streep. Hij stelde immers zijn tweede eindzege in Parijs-Nice veilig. Gall vervolledigde de top-drie van de daguitslag.

• 

  16 mrt

  Lees ook Matteo Jorgenson enorm opgelucht na eindzege Parijs-Nice: "Valt veel stress van mijn schouders"

  16 mrt