Thomas De Gendt (34) is de ongekroonde koning van de ontsnapping. Als hij wint is dat altijd met panache. Naast fietsen voor zijn werk, fietst De Gendt vooral voor plezier. Voor Ride Magazine schrijft De Gendt columns over zijn passie voor de fiets.

Het was mijn dertien jaar oudere broer Jurgen die me destijds de microbe doorgaf. Ik was meteen weg van de fiets, al bleef het allemaal zeer speels tot ik de overstap naar de beloften maakte. Trainen? Dat deed ik als ik er zin in had. Nee, ik volgde geen opgelegde schema’s.

Wij werden in die tijd sterker door mekaar te pushen op een speelse manier. Sprintjes trekken onderweg. Zonder veel discipline. Zo moet het ook denk ik, wil je het niet te snel moe worden. Pas toen ik achttien werd en ik de ambitie om prof te worden realistisch werd, ben ik beginnen leven voor mijn sport. Vandaag is de liefde voor de fiets nog even groot. Nee, genieten doe ik niet tijdens wedstrijden. Ook niet als ik voor de zoveelste keer in de aanval rijd. Dan ben ik gefocust op mijn voorsprong, op het doseren van mijn inspanningen, op niet vergeten eten en drinken. Dan is er geen tijd om te genieten van het landschap.

Heel anders gaat het er aan toe tijdens de vele trainingskilometers. Ik zoek plekken op waar ik nog niet geweest ben. In eigen streek is dat niet evident als je al meer dan twintig jaar koerst, maar bij lange duurtrainingen maak ik er wel werk van om vooraf een mooie route uit te stippelen in de hoop toch weer nieuwe wegen, mooie klimmetjes en fraaie landschappen te ontdekken.

Tijdens een stage in het buitenland zal ik bewust al eens een berg oprijden omdat ik weet dat het uitzicht op de top adembenemend is. De Alpen of de Dolomieten vormen voor mij het ideale decor. In eigen land ben ik onlangs nog verrast geweest tijdens een trip rond het Brusselse. Samen met ploegmakker Jasper De Buyst zochten we de streek rond Overijse en Hoeilaart op. We ontdekten hellinkjes en kasseistroken waarvan we het bestaan in de verste verte niet afwisten. Zalig, zeker met de lente in aantocht.  Tijdens dergelijke ritten maak je je hoofd ook vrij en stap je een paar uur later goedgezind van de fiets.

Met ploegmaat Tim Wellens fietste ik in 2018, na de Ronde van Lombardije, van Como naar huis in Semmerzake in zes etappes. The final breakaway, noemden we ons avontuur van meer dan duizend kilometer. We hebben er zo van genoten dat we een jaar later een nieuw avontuur planden, toen in Spanje en vooral op offroadwegen, weliswaar met gravelbikes.

Jammer dat corona vorig jaar een dergelijk initiatief onmogelijk maakte. Dat zijn momenten waarop ik mij geen profrenner, maar een  wielertoerist voel. Ik herinner me een dag waarin we niet minder dan zestig kilometer aan een stuk niemand tegenkwamen. De vrijheid. Die omgeving. En zonder verplichtingen. Geloof me, dan word je het fietsen niet snel moe.

Het is ook de raad die ik aan elke wielertoerist wil meegeven. Als je er een keertje geen zin in hebt, voel je vooral niet verplicht. Dan haak je op termijn toch af. En rijd een tempo waarbij je je comfortabel voelt. Zorg dat het plezant blijft. Het is dankzij die ingesteldheid dat ik vandaag absoluut nog steeds met net zoveel goesting als twintig jaar geleden op de fiets spring.

---

Bestel de 188 pagina’s dikke Ride & krijg het magazine thuisgestuurd

(Of koop het in Nederland bij Jumbo Supermarkten en in België bij Albert Heijn, Hypermarkten Carrefour, Press Shop/Relay en de Standaard boekhandel.)

Bestel nu Ride Magazine