Fietstoerisme De beklimming kent een erelijst met meerdere Tour de France-winnaars, ligt met de centrale Apennijnen in een van de mooiste bergketens van Italië en telt een flinke lengte met serieuze stijgingspercentages. Toch wordt de berg in 2024 pas voor de tweede keer in het parcours van de Giro d’Italia opgenomen. We hebben het over de Prati di Tivo en leren de beklimming in dit artikel beter kennen.

Een erelijst waar je u tegen zegt. Dat is het eerste wat opvalt als je zoekt naar de wielerhistorie van de Prati di Tivo. Met Tourwinnaars als Chris Froome, Vincenzo Nibali en Tadej Pogacar die in de recente geschiedenis al eens als eerste boven kwamen op de klim, is het een gekke gedachte dat de berg pas één keer eerder werd opgenomen in het parcours van de Giro d’Italia. Waarom de beklimming dan toch zo’n rijke erelijst kent? De parcoursbouwer van Tirreno-Adriatico weet de col wel goed te vinden.

In 2012 soleerde Nibali naar de ritzege bovenop de Prati di Tivo, in 2013 volgde Froome hem op. Acht jaar later toonde Pogacar zich de sterkste bovenop de berg in de centrale Apennijnen. Hij rekende af met Simon Yates en wist de Italiaanse rittenkoers zodoende op zijn naam te schrijven. Dat was tijdens die o zo mooie Tirreno-Adriatico waarin Wout van Aert zich testte als  klassementsrenner voor éénweekse rittenkoersen en Mathieu van der Poel twee prachtige ritzeges op zijn palmares wist te schrijven… We dwalen af.

Prati di Tivo was dus één keer eerder onderdeel van het parcours van de Ronde van Italië. Dat was in 1975 toen Giovanni Battaglin naar de winst in de bergetappe wist te soleren voor de Spanjaarden Francisco Galdos en Miguel María Lasa. De Italiaanse alleenheerser wist zes jaar later het eindklassement van zijn drieweekse thuiswedstrijd toe te voegen op zijn erelijst. Drie dagen voor de start van deze grote ronde wist de allround renner ook al het algemeen klassement in de Vuelta a España te winnen. Je moet er maar zin in hebben. Wie tijdens de de achtste etappe van de huidige Giro weet te winnen, voegt zich dus in een bijzonder (kort) rijtje.

Prati di Tivo is een toeristisch skigebied aan de voet van de Gran Sasso. Op een hoogte van 1.450 meter ligt het dorp niet eens zo heel hoog voor Apennijnen-begrippen. De weg naar het skioord toe lijkt gemaakt voor een aankomst van een wielerwedstrijd. De brede geasfalteerde wegen zijn ’s winters geschikt om wintersporters naar boven te loodsen, en zullen ook in de meimaand zonder sneeuw geen enkel probleem vormen voor de Giro-karavaan. Het vraagteken rondom de weinige passages in de grootste Italiaanse wedstrijd van het jaar wordt steeds groter.

De beklimming naar Prati di Tivo is met een lengte van 14,6 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van zeven procent niet de zwaarste klim op Italiaanse bodem, maar zeker lastig genoeg om verschillen te laten ontstaan. Dat bewijst de recente geschiedenis van Tirreno-Adriatico wel. Via 22 haarspeldbochten overbrug je als fietser een hoogte van 1.026 meter voordat je aankomt in het skigebied.

Prati di Tivo, Italy

• Distance: 14.5 km, Elevation: 992 m, Avg. Grade: 6.9 %

De beklimming is als zeer constant te omschrijven en vlakt nergens af. Met incidentele uitschieters tot stijgingspercentages van maximaal twaalf procent is het af en toe best wel even op de tanden bijten. Deze lastige gedeeltes zijn met name ter hoogte van het pittoreske dorpje Pietracamela te vinden. Het dorpje telde in 2023 slechts 218 inwoners. In 2004 waren er nog meer dan driehonderd mensen woonachtig in het historische gehucht. Het plaatsje in de Abruzzen sterft dus langzamerhand uit.

De beklimming naar Prati di Tivo sterft allesbehalve uit. Parcoursbouwers van wielerkoersen weten de berg steeds vaker te vinden. Het is daarom zeker niet uit te sluiten dat de Giro d’Italia de volgende keer minder dan vijftig jaar wacht voordat de klim opnieuw wordt opgenomen in het parcours van de grootste wielerwedstrijd die Italië rijk is.