Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Deze Italiaanse cols mogen niet ontbreken op je bucketlist
Fietstoerisme Met de klassiekers achter de rug is de Giro d’Italia in aantocht. Reden genoeg om onze blik naar Italië te wenden en te kijken welke beklimmingen er een bezoek waard zijn. WielerFlits zet 10 cols die hun opwachting al eens maakten in de Giro d’Italia op een rijtje.
Dit lijstje kan eigenlijk maar met één klim beginnen: de Passo dello Stelvio. Niet voor niets heet deze klim de Koningin aller Alpenpassen. De helling is lang, klimt naar grote hoogte en is behoorlijk steil. Maar bovenal is het een pas met uitzonderlijk mooie vergezichten, of je nou vanuit Bormio of Prato start. Hoe dan ook een voor op de bucketlist dus.
Passo di Gavia
Iets zuidelijker ligt de Passo di Gavia. Alhoewel deze beklimming minder vaak zijn verschijning in de koers heeft gemaakt – vermoedelijk vanwege de smalle weg op de zuidhelling – is het een absolute aanrader. Vooral de rust die je er treft in het zo ruwe hooggebergte, maakt van de Gavia een prachtklim. Je kan de klim perfect combineren met de Mortirolo, al moet je dan wel een serieuze monstertocht afwerken.
Sellaronda
Dit behoort tot één van de bekendste fietsroutes ter wereld: de Sellaronda. Alhoewel de route met zijn 53 kilometer en 1.650 hoogtemeters niet bijzonder zwaar is, is het vooral de schoonheid van de omgeving die het zo’n aantrekkelijke rit maken. De route loopt rondom het Sellamassief. Na iedere bocht is het uitzicht anders maar de gehele rit heb je uitzicht op prachtige Dolomietenpieken, wat geen seconde gaat vervelen.
Tre Cime di Lavaredo
Ondergetekende is wat bevooroordeeld, maar de Tre Cime di Lavaredo is simpelweg té mooi om niet te bezoeken. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het een loodzware beklimming is, met drie kilometer aan ruim 12%, maar het schouwspel waarmee je boven wordt beloond is ongekend. Dat ware spektakelstuk maakt de beklimming iedere druppel energie waard.
-
Lees ook Le Tre Cime di Lavaredo: een helletocht naar de hemelpoort van de Dolomieten -
Lees ook Il Tre Cime di Lavaredo: een helletocht naar de hemelpoort van de Dolomieten
Passo Giau
Een laatste Dolomietenklim die we niet onbenoemd kunnen laten, is de Passo Giau. De lengte, de kilometerslange steile stroken en de grote hoogte maken dit één van de zwaarste beklimmingen in de Dolomieten, maar ook hier geldt dat de uitzichten adembenemend zijn. Een ferme uitdaging dus, maar ook weer één met een fraaie beloning bij bovenkomst.
Monte Bondone
Onbekend, maakt onbemind. Zo ook de Monte Bondone, die hoog boven Trento uittorent. Alhoewel de klim lange tijd een grote Italiaanse klimwedstrijd voor jeugdcategorieën en junioren faciliteerde en er ook al Giro-geschiedenis is geschreven, zit hij minder vaak in grote wedstrijden dan enkele andere cols. Aan de lengte zal dat in ieder geval niet liggen, want de klim overbrugt meer dan 1.400 hoogtemeters. Met recht een monstercol dus.
Monte Zoncolan
Maar, als er één monstercol is in Italië, dan is dat wel de Monte Zoncolan. De helling is lang en bovenal eindeloos steil. Tien kilometer aan een gemiddelde van bijna 12%. Die statistieken vereisen weinig uitleg: de helling is loodzwaar. Eentje die je beklimt om de uitdaging en de naam, want genieten van de uitzichten zal er weinig inzitten.
Colle delle Finestre
Gravelen in het hooggebergte? Op de Colle delle Finestre kan dat perfect. De voormalige militaire toegangsweg kent een relatief jonge koershistorie, maar dat maakt hem er niet minder romantisch op. Door de jaren heen stond de beklimming garant voor spektakel, terwijl het ook fraaie plaatjes opleverde. De grindstroken die de slotkilometers vormen geven de col een uniek karakter.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.