‘Cycling is coming home,’ of ‘Flanders, where champions are born’. De regenboogtruien worden dit jaar verdeeld op de Vlaamse wegen. De stad Leuven vormt deze periode het middelpunt van de wereldkampioenschappen wielrennen. Naast de strijd om de felbegeerde regenboogtrui op hellingen als de Moskesstraat en de Smeysberg, is er in en rond de stad meer interessants te beleven. We bezochten Leuven, verkenden het WK-parcours en ontdekten daarnaast tal van andere bezienswaardigheden die een langer verblijf de moeite waard maken.

Het WK strijkt dit jaar neer in Vlaams Brabant, een streek die wielerliefhebbers wellicht kennen van wedstrijden als de Brabantse Pijl, GP Jef Scherens en de recent verreden Primus Classic. Het glooiende landschap bevat in theorie alle benodigde ingrediënten voor een beklijvende titelstrijd.

Velodroom
Leuven laat het wereldkampioenschap allerminst onopgemerkt aan zich voorbij gaan. In de stad zijn er tal van initiatieven waarbij er stil wordt gestaan bij de komst van het WK. Een daarvan is het Velodroom, een artistieke houten ovale wielerpiste van kunstenaars Elke Thuy en Bruno Herzeele. Rond de Velodroom is er een expositie ingericht waarbij stil wordt gestaan bij het rijke wielerverleden van de stad. Dat lokale held Jasper Stuyven uit Leuven komt weten we inmiddels, maar wie kent nog vergeten wielerhelden als George Claes en Ward van Dyck?
Meer info: https://leuven.be/velodroom

Stadscircuit Leuven

Het zwaartepunt van de mondiale titelstrijd ligt dit jaar in en rond Leuven. Voordat het zover is, moeten de renners eerst de oversteek maken vanuit startplaats Antwerpen. Na een aanloop van 56 kilometer betreden zij het stadscircuit. Dat rondje is 15,5 kilometer lang, met daarin vier bergen en (het belangrijkste) de finishstreep. Want pas op de meet worden de truien uitgedeeld. De streep zal getrokken worden op de Geldenaaksevest. In principe wordt deze weg als licht- hellend aangestipt. Zo veel hoogteverschil is er met het blote oog niet te zien. Van een finish heuvelop is dus allerminst sprake.

Na een eerste passage over de finish wordt er door de binnenstad van Leuven gekronkeld. De Bondgenotenlaan geeft een prachtig uitzicht op de Sint-Pieterskerk. Dat moet ongetwijfeld prachtige plaatjes opleveren. Net voor de Sint-Pieterskerk slaan de renners en rensters rechtsaf. Via de Vaartstraat gaat het naar de Keizersberg. Een kort, maar redelijk steile beklimming net buiten het centrum van Leuven. Tussen de muren van de abdij kronkelt de weg naar boven. Op Strava wordt gesproken over 450 meter aan 6%. Kort maar krachtig dus.

Na de Keizersberg rijden de renners door Wilsele. Zodra de renners de vaart richting Mechelen zien slaan ze linksaf de Pastoor Legrandstraat op. Daar ligt, net als op veel plekken, gloednieuw asfalt. Deze weg komt uit op de Decouxlaan en er wordt gesproken over bijna een kilometer aan 3,4%. De volgende klim is de Wijnpers, 340 meter aan 7,8%.  De derde en laatste helling is de St-Antoniusberg. Smal, steil en deels kasseien zijn de ingrediënten voor een spectaculaire finale. De kans is groot dat de laatste passage over deze hindernis het verschil zal maken tussen winst en verlies.

Brouwerij de Coureur
Leuven staat bekend als de stad van Stella Artois, maar de stad heeft voor bierliefhebbers meer in petto. Net iets buiten het centrum vind je bijvoorbeeld Brouwerij de Coureur, een kleinschalige brouwerij waar de liefde voor het brouwersambacht hoogtij viert. De zelf gebrouwen bieren zijn enkel verkrijgbaar van ’t vat om ervoor te zorgen dat het zo puur, ongefilterd en zo vers mogelijk gedronken wordt. De bieren met namen als ‘Colleke’ ‘Kuitenbijter’ en ‘Souplesse’ zijn zoals ze het zelf zeggen ‘bieren met een hoek af’. De proeverij is een aanrader.
Meer info: https://brouwerijdecoureur.be/

Flandrien Circuit

Het stadscircuit klinkt al aardig pittig, maar waar zijn nu die typische Vlaamse klimmetjes? Nou die komen nog, of nou ja, niet helemaal. Het Leuven Circuit is het eerste en vooral laatste rondje dat de renners moeten afwerken, daartussenin is nog een ander rondje waar de renners de strijd met elkaar aan gaan. Dit rondje wordt het Flandrien Circuit genoemd. De beloften en de vrouwen doet dit rondje eenmaal. De mannen gaan maar liefst twee keer over dit prachtige rondje, waarin de Smeysberg, de Moskesstraat en de S-bocht in Overijse de scherprechters zijn.

De eerste keer dat de renners het circuit betreden is na zo’n 75 kilometer. Nadat zij het stadscircuit hebben verlaten, trekken zij zuidwaarts richting Neerijse, Loonbeek en Huldenberg. Laatstgenoemde is overigens een van de vijf officiële WK-dorpen en dat laat men niet onopgemerkt voorbij gaan. Huldenberg is trots op de uitverkiezing en laat dat weten ook.

Op het Flandrien-circuit kom je al snel de Smeysberg tegen. De Smeysberg is één lange weg vanuit de gemeente Huldenberg en ligt ook in het parcours van de Brussels Cycling Classic, de Brabantse Pijl en de Primus Classic. Deze geasfalteerde klim is 600 meter aan 7,9%, maar heeft een gedeelte van maar liefst 15%. Even flink doortrappen dus.

Flandrienlus
Lijkt het je leuk om de omloop ten zuiden van Leuven zelf eens te rijden? Het Vlaams toerismebureau heeft het GPX-bestand van deze Flandrienlus online gezet. De 65,5 kilometer lange route kent 605 hoogtemeters. De start is op het Martelarenplein in hartje leuven en doet onderweg de Moskesstraat, de Smeysberg, de Bekestraat en de S-bocht aan.
Meer info: www.toerismevlaamsbrabant.be

Amper drie kilometer later krijgen de renners de Moskesstraat onder de wielen. Ook deze klim is vanwege het feit dat hij in meerdere wedstrijden is opgenomen bij menig renner bekend. De kasseien die hier liggen zijn opnieuw aangelegd en liggen er aardig goed bij. Al moet je er natuurlijk wel heel hard overheen gaan, want alleen dan zijn kasseien enigszins goed te berijden.

Ken je die S-bocht uit de Brabantse Pijl? Waar ze vaak naar beneden rijden? Die bocht ligt in Overijse en heet ook daadwerkelijk S-Bocht. Nu rijden de renners deze weg omhoog. Op het asfalt loopt de weg al op, maar als ze rechts afslaan op de Taymansstraat wordt het pas echt lastig. Het is smal en de kasseitjes maken het nog moeilijker.

Eenmaal deze klim overwonnen, wacht er nog de Bekestraat en de Veeweidestraat. De Bekestraat is zo’n halve kilometer aan bijna 7%. De beklimming is minder steil dan de Moskesstraat. De kasseien liggen er wel iets slechter bij, al is dat niet iets waar een doorgewinterde prof zich zorgen over zal maken. De Veeweidestraat is de vijfde van de vijf klimmetjes in het Flandrien Circuit en met een stijgingspercentage van 5% waarschijnlijk wel de makkelijkste.

Om het Flandrien Circuit in stijl af te sluiten worden de renners nogmaals over de Smeysberg heen gestuurd. Dit keer gaan ze in Huldenberg rechtsaf de klim op en op de top juist weer linksaf richting Leuven. Eenmaal in Leuven doen de vrouwen en beloften nog 2,5 keer het rondje in de stad van Leuven. De mannen maar liefst vier keer om daarna weer terug te keren op het Flandrien Circuit. Na de tweede keer op dat circuit rijden ook zij nog 2,5 keer het Leuven circuit.

De conclusie is toch wel dat het een rondje is waarop heel veel renners denken te kunnen winnen. De klimmetjes zijn niet te lang of te steil en de kasseien liggen niet al te slecht. Het totaal van 2562 hoogtemeters is pittig, maar niet extreem. Het meest extreme is de afstand van 268,3 kilometer. Het lijkt op maat gemaakt voor renners als Mathieu van der Poel, Wout van Aert of Julian Alaphilippe. Het WK parcours in en rond Leuven gaat ongetwijfeld een mooie winnaar opleveren.