Youri IJnsen

•

De Tour de France is het summum in het wielrennen. Voor renners, voor teams en ook zeker voor journalisten. In de dagelijks hectiek vergeet je tijdens de werkzaamheden weleens hoe bijzonder het is. En dus lieten we ons onderdompelen in de beleving van mensen die als VIP mee mogen in de Tour. Wij stapten op uitnodiging van Decathlon in bij de hospitality-bus van Decathlon AG2R La Mondiale. Maar dan wel als Very Interested Person in plaats van Very Important Person.

Normaal gesproken ziet een dag als WielerFlits-journalist in de Tour er als volgt uit: op tijd opstaan, zorgen dat je ten laatste twee uur voor de start er bent, proberen nieuws op te vangen in de paddock, interviews doen in de mixed zone en daarna zo snel mogelijk naar de finish crossen. Daar werk je het materiaal uit in de perszaal – als daar tijd voor is – en verplaats je jezelf daarna achter de finish en tussen de bussen, om daar de interviews na afloop te kunnen maken. Dat werk je vervolgens uit, nemen we een podcast op en een uur of drie na de finish vertrek je weer en hoop je onderweg naar het hotel ergens een hapje te kunnen eten. Dat is het in een notendop.

foto: Youri Ijnsen/WielerFlits

Nu was dat compleet anders. Samen met twee vertegenwoordigers van Decathlon en twee collega’s van respectievelijk Fiets en BiCycling, spraken we s’ morgens af in het Village Départ bij de start in Aurrillac. Na een kleine zoektocht vonden we elkaar en liepen we naar de bus van Decathlon AG2R La Mondiale. Daar werden we verwelkomd door vertegenwoordigers van het team. Daarna was het vrij om de Van Rysel-fietsen van dichtbij te bekijken en om de paddock verder te ontdekken. Daar was de ruimte om foto’s te maken van Mark Cavendish en Mathieu van der Poel, bijvoorbeeld. Kort voor de start meldden we ons weer bij de bus van de Franse equipe.

We namen daarna plaats in een busje van het team, waar een koelbox ons water lekker koel had gehouden. We vertrokken vervolgens vlak voor de koers uit. De etappe voerde over 203,6 kilometer naar Villeneuf-sur-Lot. Helaas hadden we de pech dat de route zo liep, dat afsteken eigenlijk niet mogelijk was. Dat werd gesterkt door een op hol geslagen peloton. Normaal gesproken kun je in deze situatie heel veel voorsprong op de koers nemen, vertelt onze chauffeur en ex-prof Mikaël Cherel. Maar het is geen meter vlak en de weg is nergens langer dan 500 meter rechtdoor, waardoor we enorm moeten doorrijden om onderweg überhaupt te kunnen lunchen.

Dat lukt uiteindelijk heel diep in de koers. We hebben op dat moment een voorsprong van zo’n dertig kilometer op het peloton. Uitgebreid de tijd om te eten is er niet. Maar de lunch was wel voortreffelijk: een potje met kip en doperwten, een potje met pasta en zongedroogde tomaten, een stukje kaas met botbessenconfiture, een cheesecake en – voor wie dat wilde – een glaasje rode wijn. Daarvoor pasten wij, aangezien we nog aan de bak moesten. Onder gejuich van duizenden fans langs de route, voelt iedereen zich in de koers heel eventjes God in Frankrijk. Iedereen houdt van je. En ondertussen mis je niets van de wedstrijd via de koersradio.

Eenmaal aangekomen in de finishplaats, mogen we ons voegen in het afgesloten VIP-gedeelte, dat gelokaliseerd is langs de boarding tussen 150 meter voor de finish en de streep. In het Espace Izoard – een van de drie grote tribunes die iedere etappe opgebouwd zijn voor de hospitality-teams van alle ploegen – kunnen we op hoogte kijken naar de finale van de wedstrijd, onder het genot van hapjes en drankje. Wij besluiten die over te slaan, omdat we arriveren als het peloton nog acht kilometer moet rijden en wij na afloop weer onze journalistieke werkzaamheden moeten oppakken. Dat Biniam Girmay won voor Wout van Aert zullen de VIPs misschien niet onthouden.

Maar de hele beleving van de Tour de France op deze wijze is absoluut onvergetelijk!