GPS-trackers of airbags: hoe maken we de wielersport veiliger na tragische dood Muriel Furrer?
Ter Illustratie - foto: Cor Vos
Ties Wijntjes
woensdag 2 oktober 2024 om 07:30

GPS-trackers of airbags: hoe maken we de wielersport veiliger na tragische dood Muriel Furrer?

Discussie Na het tragische overlijden van Muriel Furrer is de discussie over veiligheid in wielerkoersen weer volop aangezwengeld. Vooral dat de 18-jarige Zwitserse ‘enige tijd’ onopgemerkt langs het parcours heeft gelegen na haar valpartij, leidt tot veel vragen. Zo wordt er nu niet enkel gesproken over het voorkomen van valpartijen, maar ook hoe impact van valpartijen verkleind kan worden. WielerFlits zet enkele mogelijkheden op een rij, om de wielersport veiliger te maken.

Er is nog een hoop onduidelijk over de toedracht van het ongeluk wat Furrer het leven kostte, maar uit eerste onderzoeken door de Zwitserse autoriteiten blijkt dat Furrer na haar val ‘enige tijd’ onopgemerkt langs het parcours heeft gelegen. “Het onderzoek naar de toedracht van het ongeval loopt nog en is dus nog niet afgerond”, stelt de politiezone Zürich vandaag in een verklaring.

Daarmee leidt dit ongeval niet enkel tot vragen of en hoe de valpartij zelf voorkomen had kunnen worden, maar ook of voorkomen had kunnen worden dat het jonge talent pas na enige tijd is opgemerkt. Reden genoeg om te kijken welke technische mogelijkheden er zijn om een herhaling van een dergelijke situatie te voorkomen.

GPS trackers
Alhoewel in alle wedstrijden gebruik wordt gemaakt van transponders, worden er niet altijd GPS trackers gebruikt. Want er is een verschil tussen die twee. Transponders zijn in feite een soort chip die registreren wanneer iemand een specifiek punt passeert (in de praktijk de finishstreep of een specifiek tussenpunt), terwijl van GPS-apparaten constant de locatie te volgen is.

foto: Cor Vos

In grote wedstrijden als de Tour de France, rijden coureurs constant met een GPS-apparaat, gemonteerd onder hun zadel. Maar daar is dus niet in alle gevallen sprake van. Ook voor amateurs die zich met het oog op veiligheid willen laten volgen, zijn er mogelijkheden. Zo kan je met de Knog Scout Bike Alarm een Apple AirTag in je fiets plaatsen of je Find My verbinden met de 4iiii Precision 3+ vermogensmeter.

Uiteraard is er nog de kwestie van fietswissels, waardoor een coureur mogelijk niet meer te volgen zou zijn, als deze op een reservefiets zou stappen waar geen GPS-apparaat op zit. Daartoe zou een GPS-tracker die in de kleding wordt verwerkt uitkomst bieden. Gezien het mogelijk is coureurs met radio’s te laten rijden die in hun kleding worden geplaatst, moet dat ook voor GPS-apparaten mogelijk zijn.

Valdetectie
Veel fietscomputers en sporthorloges zijn tegenwoordig voorzien van zogenaamde valdetectie. Dit is een stukje technologie waardoor deze apparaten doorhebben als de gebruiker ervan is gevallen, doordat ze plotselinge vertragingen of harde impact kunnen herkennen.

Nagenoeg alle profs rijden tegenwoordig met een fietscomputer, die vaak voorzien is van valdetectie – foto: Cor Vos

Deze crashdetectie stuurt vaak een bericht naar een noodcontact, of belt zelfs automatisch 112. In de koers zou deze valdetectie mogelijk een signaal kunnen sturen naar de wedstrijdorganisatie, de ploegleiderswagen van de gebruiker of andere voertuigen in koers. Eén nadeel eraan is dat bij foutieve activatie van de crashdetectie, de gebruiker hem handmatig uit moet zetten. Dat kan mogelijk ook weer van invloed zijn op de veiligheid in het peloton, aangezien het een handeling op de fietscomputer is die coureurs kan afleiden.

Airbags
Het zal er niet voor zorgen dat de gebruiker makkelijker te vinden is, maar een wieler-specifieke airbag zou wel de kans op ernstig letsel kunnen verminderen. Een voormalig productontwikkelaar van kledingmerk Bioracer toonde al eens een ontwerp voor een dergelijke wieler-airbag. Dat apparaat zou in de bretels van een wielerbroek verwerkt kunnen worden en bescherming aan de borst, rug, schouders en heupen van de gebruiker kunnen bieden.

Commissarissen langs het parcours
Een technisch hoogstandje is het niet, maar een oplossing wellicht wel: veiligheidscommissarissen langs het parcours. Waar op knelpunten van wielerparcoursen vaak al verkeersbegeleiders of seingevers staan, zijn er nog tal van punten van wedstrijdparcoursen waar praktisch niemand zicht op heeft.

foto: Cor Vos

Voor wedstrijden met een parcours van A naar B is het praktisch lastig haalbaar, maar op kleinere circuits en lokale omlopen zou het mogelijk kunnen zijn met een regelmatige interval ‘marshals’ te plaatsen die de koers in de gaten houden. Dat zou ertoe kunnen leiden dat de organisatie beter zicht houdt op wat er zich afspeelt in de wedstrijd én dat ze sneller kunnen reageren op gebeurtenissen in en rondom de koers.

Wat denk jij? Wat kunnen de UCI, wedstrijdorganisaties en wielerploegen doen om de wielersport veiliger te maken? Laat het weten in de reacties, of in ons forum-topic over veiligheid in de wielersport.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.