Materiaalzone Na de Tarmac SL8, kende Specialized in de vorm van de Roubaix SL8 nog een tweede grote productlancering. Net als de Tarmac, is het endurance-model niet van een complete make-over voorzien, maar is er wel aan de nodige knoppen gedraaid om de fiets nog sneller én comfortabeler te maken. WielerFlits kreeg de kans om de nieuwe Roubaix te testen.

De naam suggereert het al: de Roubaix is gemaakt om de kasseien van Parijs-Roubaix te verslinden. Een racer, die ook een flinke portie comfort kan bieden. Niet alleen ideaal voor Parijs-Roubaix dus, maar ook voor endurance races of wegritten waar je af en toe een klein strookje gravel tegenkomt.

Bij de ontwikkeling van de Roubaix SL8 richtte Specialized zich dus op snelheid én comfort, al gaan die twee volgens het Amerikaanse fietsenmerk hand in hand. Smoother is faster, stellen ze: als je op een comfortabelere fiets rijdt, kan je ook lange inspanningen volhouden en zal je minder snel instorten. Klinkt best logisch.

Voor het comfort is de fiets aan de voorzijde voorzien van FutureShock, waarvan Specialized nu al een derde versie heeft ontwikkeld. Dit veringssysteem zit tussen de stuurpen en de balhoofdbuis, en biedt 20 millimeter veerweg. Dat zorgt ervoor dat het klappen van het wegdek kan opvangen, terwijl het stuurgedrag grotendeels intact blijft en de stijfheid van de fiets behouden blijft. Je kan de FutureShock tevens vastzetten, door aan een knop bovenop het balhoofdstel.

Aan de achterkant is de fiets niet in letterlijke zin geveerd, maar is er evengoed een systeem wat enige demping moet geven: de AfterShock technologie. Dit bestaat uit de Pavé zadelpen die zo is opgebouwd dat deze naar achter kan veren om klappen op te vangen. Dit is mogelijk doordat de zadelpen 65 millimeter lager in het frame is bevestigd dan normaliter, waardoor er een soort kleine hefboom ontstaat. Dat je banden tot 40 millimeter breed kan monteren, draagt ook bij aan het comfort.

Die beide vormen van enige vering komen wel met een kleine visuele prijs: door de FutureShock kunnen de remkabels niet intern door de balhoofdbuis lopen, dus er lopen twee ‘ouderwetse’ leidingen buitenlangs. Daarnaast is er in het frame voor de bewegende Pavé zadelpen wat ruimte ingebouwd, met een wat hoekig zadelbuis tot gevolg.

Om tegelijkertijd het race-karakter van de fiets te behouden, hebben de buizen enkele wijzigingen ondergaan ten behoeve van de aerodynamica, terwijl het frame ongeveer 50 gram lichter is dan zijn voorganger. Het frame is volgens Specialized zo ontwikkeld dat het zich aan de onderzijde echt als een racer gedraagt, terwijl de bovenzijde juist voor comfort zorgt. Dat zou de ideale combinatie van reactiviteit, stijfheid en gemak moeten opleveren om snel te gaan zonder onnodig pijn te lijden. Hell below, heaven above, noemt Specialized dat.

De Roubaix zoals ‘ie was dus, maar op alle vlakken net een stukje beter; dat is de Roubaix SL8 op papier. Ik reed mijn ritjes de voorbije weken op de S-Works Roubaix SL8; het meest hoogwaardige model uit de Roubaix line-up. Ook de duurste, met zijn prijskaartje van €14.000,-. Met andere afmontage is de Roubaix SL8 beschikbaar vanaf €2.800,-

Positief verrast
Eerlijk gezegd ben ik vooraf wat sceptisch: vering op een racefiets die ook agressief moet zijn? Een zadelpen die effectief ook vering biedt? Ik betwijfel of die twee wel echt samengaan, of dat het slechts een utopie is. Plus: veel endurance racefietsen zijn wel degelijk comfortabeler dan hun agressieve tegenhangers, maar dat gaat in enige mate ten koste van de reactieve, agressieve rijstijl.

Die scepsis blijkt onterecht, want ze wordt in minder dan een kilometer al weggenomen. Bij vertrek voor de eerste rit op de Roubaix zet ik stevig aan en voel ik gelijk dat het wel degelijk de reactieve, stijve racer is die Specialized beloofd. En als kort daarna een eerste snelle bocht volgt, merk ik gelijk dat dat zich ook vertaalt naar een quasi-agressieve rijstijl. Die eerste kilometer is natuurlijk niet gelijk representatief, maar de toon is wel gezet.

En eigenlijk blijkt gedurende de daaropvolgende kilometers dat de Roubaix SL8 ook daadwerkelijk een fraaie balans tussen stijfheid, reactiviteit en comfort biedt. Met een gewicht van 7,34 kilo, is de fiets eveneens relatief licht voor een endurance racefiets.

Doordat de fiets aan de onderzijde vooral gemaakt is om stijf te zijn, voel je dat ook terug in de aanzet. Bij iedere aanzet – kort of lang – is de fraaie krachtoverdracht merkbaar, wat de fiets een echt race-karakter geeft.

Wat daar nog meer aan bijdraagt, is het reactieve stuurgedrag, wat dus niet enkel bij één goede bocht bleef. De Roubaix laat zich consistent de wil opleggen; of je nou vol gas door een bocht wil knallen of gecontroleerd een lange lopende bocht door gaat, de Roubaix kan het. Het betrekkelijk agressieve rijkarakter van de fiets komt hier goed boven en nodigt dan ook regelmatig uit om op hoge snelheid door een bocht te vliegen, zonder dat dat nerveus wordt.

En dan de factor comfort. Dat twintig millimeter veerweg in het stuur enige demping geeft, is logisch. Dat is in het begin wat wennen en eerlijk gezegd in Nederland zelfs zelden nodig, maar als je de kasseien op gaat, helpt het wel degelijk.

Toch is het vooral de Aftershock aan de achterzijde van de fiets die ervoor zorgt dat je lichaam ontzien wordt. De zadelpen beweegt af en toe wat mee maar dat is amper merkbaar. En dat is precies goed: je voelt de zadelpen niet constant heen en weer stuiteren, terwijl de hardste klappen wel degelijk zachter worden.

Zodoende wordt je rit er wat soepeler van, zonder dat je heel veel van de vering voelt. Dat is fijn, want het feit dat je amper de beweging van de vering voelt, geeft de Roubaix SL8 een aangenaam rijgevoel. Comfortabel, maar nog altijd direct.

Tegelijkertijd komt die vering ook met een klein nadeel: je kan het aan de voorzijde wel vastzetten, als je écht veel kracht levert op het stuur voel je hem altijd wat meegeven. Bij de zadelpen is dat veel minder het geval, maar ook daar voel je soms een klein beetje beweging.  Zo merk je in een sprint wat demping in het stuur, maar zorgt het er ook voor dat als je tijdens al klimmend gaat staan, het heen en weer wiegen van de fiets net wat minder lekker voelt. Een detail.

Dat de Roubaix SL8 ruimte biedt aan banden tot een breedte van 40 millimeter, maakt het voor Nederland een ideale alleskunner. Op ‘mijn’ testfiets zitten 32 millimeter brede Specialized Mondo banden, waar je ook al een hoop gravelpaden makkelijk kan trotseren. Steek je nog wat bredere banden, dan zou je ook de wat ruwere paden op bijvoorbeeld de Veluwe makkelijk met de Roubaix aankunnen.

Alles bij elkaar genomen is de Roubaix SL8 vooral een fiets die een bijzondere balans weet te vinden tussen comfort, reactiviteit en stijfheid. Specialized lijkt geslaagd te zijn in hun opzet om die verschillende elementen op verschillende plekken in de fiets te centreren, waardoor de kwaliteiten stuk voor stuk tot hun recht komen.

De Roubaix SL8 is daarmee echt een fijne allrounder, zonder grote concessies te doen. Hij biedt wellicht niet evenveel comfort als de Diverge STR en is wat minder stijf dan de Tarmac SL8, maar de Roubaix is een bijzonder fraaie middenweg en daarmee ideaal als je een fiets zoekt die vooral in zijn veelzijdigheid uitblinkt.

S-Works Roubaix SL8

Frame: S-Works Roubaix SL8
Voorvork: Future Shock 3.3
Groep: SRAM RED eTap AXS 12s
Wielen: Roval Terra CLX II (32mm)
Banden: S-Works Mondo (32mm)
Cockpit: S-Works Carbon Hover drop & S-Works Future Stem
Zadel: Body Geometry S-Works Power
Zadelpen: S-Works Pave
Prijs: € 14.000,-

---

Verantwoording:
Dit artikel is geschreven door een redacteur van WielerFlits. Specialized is mediapartner van WielerFlits en ondersteunt op deze manier ons platform.