Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Review: de Trek Madone SLR 7, een logische evolutie van zijn voorganger
Materiaalzone Waarom zou je kiezen tussen een lichte fiets en een aerodynamische fiets? Als het aan Trek ligt hoeft dat niet meer, met de nieuwe Trek Madone. De achtste generatie van de iconische racefiets brengt het beste van de voorgaande Madone en Émonda samen en betekent daarmee ook het einde van dat laatstgenoemde model. WielerFlits kreeg al enkele weken een testmodel ter beschikking en maakte kennis met een fantastisch gebalanceerde allrounder.
Even licht als de Émonda en even aerodynamisch als de vorige Madone; dat is de achtste generatie van Trek’s Madone in een notendop. Geen enorme nieuwe innovaties dus, maar wel the best of both worlds en op papier ook de samenkomst van twee op zichzelf al uitstekende racefietsen.
foto: Joris Knapen
Al enkele jaren geleden kwam Trek tot de conclusie dat ze de Émonda een tikkeltje lichter zouden kunnen maken, óf de Madone een klein beetje meer aerodynamisch. Daarentegen zou de Émonda wel serieus meer aerodynamisch kunnen worden en de Madone een stuk lichter. Zo was het idee geboren de twee modellen samen te voegen tot één en daarmee een racefiets te ontwikkelen die overal zijn mannetje kan staan.
Dat leverde twee dingen op: de achtste generatie Madone, én het einde van de Émonda. Al gaat dat laatste vooral om de naam, want op papier zit het erfgoed van die racefiets ook in de nieuwe Madone.
Nieuw carbon en nieuwe buisvormen
Net als zijn titelvoorganger, is de achtste generatie van de Madone voorzien van IsoFlow. Deze opvallende constructie rond de samenkomst van de zadelbuis, bovenbuis en staande achtervork zou zorgen voor betere aerodynamica, door turbulentie rond de bewegende benen te verminderen. Tegelijkertijd zou het het comfort van de fiets ten goede komen, door te zorgen voor de nodige demping van vibraties uit het wegdek. Op de nieuwe Madone zou deze technologie zelfs weer wat beter moeten zijn, waardoor hij lichter is én nog meer comfort biedt.
foto: Joris Knapen
Om het frame lichter te maken, is er gebruik gemaakt van een nieuw type carbon: OCLV 900 carbon. Dat zou sterker zijn, waardoor minder materiaal nodig is en de frameset maar liefst 320 gram lichter zou zijn dan zijn voorganger. Uiteraard zonder in te boeten aan stijfheid of aerodynamica. Sterker nog, op aerodynamisch vlak zou het zelfs evengoed doen als de zevende generatie Madone. Iets beter zelfs, al gaat dat om een geclaimde verbetering van 0,1 watt, die we toch maar even buiten beschouwing laten.
Die aerodynamische vooruitgang zou zijn geboekt door nieuwe buisvormen, terwijl ook verschillende onderdelen eraan bijdragen. Zo is de fiets voorzien van aerodynamische bidons en een stuur met lichte flare, wat ervoor zorgt dat deze bovenop de remgrepen een stuk smaller is.
Benieuwd naar alle technische details van de Trek Madone gen 8? Dat lees je in het verhaal hieronder
Een klassieke Madone
Ik kon de afgelopen weken al enkele testritten afwerken op de nieuwe Trek Madone. Om exact te zijn op de Trek Madone SLR7. Niet het absolute topmodel, maar dat verschil zit enkel in afmontage. Het betreft dus wel het meest hoogwaardige frame, afgemonteerd met SRAM Force AXS, Bontrager Aeolus Pro 51 wielen en de eveneens nieuwe Trek Aero RSL cockpit.
Het rijgedrag van de Trek Madone toont meer dan eens een lach op mijn gezicht – foto: Joris Knapen
Daarbij springt vanaf de eerste meters één ding meer dan wat dan ook in het oog: dit is de logische en herkenbare opvolger van de zevende generatie Madone. Alhoewel lichter in gewicht, is dit nog altijd die levendige, reactieve en bovenal enorm stabiele racer die een ongekend fijne balans tussen agressiviteit en comfort realiseert.
De achtste generatie Madone is op vele vlakken een fraaie racer. De trapasstijfheid is aangenaam hoog, wat ervoor zorgt dat de krachtoverdracht merkbaar goed is als je even versnelt of een serieuze inspanning levert. Maar, zo’n inspanning kan de Madone ook volhouden; op het vlakke neemt de fiets makkelijk snelheid mee.
Bergop is wel degelijk het verschil in gewicht met zijn voorganger merkbaar. Niet alleen omdat iedere gram telt, maar ook omdat de fiets nog nét wat levendiger voelt. Hij beweegt nog wat soepeler heen en weer als je even gaat staan en hij lijkt nog net iets meer onder je weg te schieten bij iedere aanzet.
De Trek Madone nodigt uit om regelmatig even aan te zetten – foto: Joris Knapen
Maar, wat de Madone voor mij echt onderscheidt van andere racefietsen, is het ongekend fraai uitgebalanceerde stuurgedrag. De lijn tussen agressiviteit en reactiviteit enerzijds en comfort en stabiliteit anderzijds is vaak dun en daardoor een lastig te bewandelen koord, maar net als bij de vorige Madone heeft Trek daarin een fenomenale tussenweg gevonden.
De Trek Madone leent zich namelijk nog altijd bij uitstek voor hoge snelheden of technische bochten, maar dat gaat nooit gepaard met nervositeit. De voorzijde van de fiets is ongelooflijk reactief en doet precies wat jij hem opdraagt, wat uitnodigt om bochten op hoge snelheid aan te snijden of korte lijnen te rijden. Gecombineerd met de achterzijde die die bewegingen perfect volgt maar ook serieus comfort biedt, zorgt ervoor dat de Madone een fabelachtig lekker rijgevoel oplevert.
foto: Joris Knapen
Want IsoFlow lijkt nog altijd zijn werk goed te doen. Het blijft een stijve racefiets waarbij je gaten in de weg of slecht wegdek wel degelijk voelt, maar zeker de lichtste vibraties worden erg goed uit je rit gefilterd. Dat levert comfort op, maar ook vertrouwen, omdat het de fiets een hele hoop stabiliteit oplevert. Net als bij zijn voorganger is de hoeveelheid controle die de achtste generatie Madone biedt indrukwekkend.
Dat komt ook omdat frame noch de wielen niet bijzonder vatbaar zijn voor zijwind. Alhoewel ik genoeg uren op de Madone afwerk waar de wind regelmatig van alle kanten lijkt te komen aan een snelheid die hoger ligt dan mij lief is, voel ik hem zelden hard aan de fiets trekken. Ook de in de polder onvermijdelijke windstoot lijkt de fijne rijstijl van de Madone niet te kunnen verstoren.
Fraaie afmontage
Ook de verschillende nieuwe onderdelen op de Madone bieden hun voordelen. De Bontrager Aeolus RSL banden voelen enorm snel door de lage rolweerstand die ze bieden, terwijl ze ook een gezonde dosis lekbestendigheid lijken te bezitten.
Zeker de nieuwe Trek Aero RSL cockpit is een schot in de roos. Flare op sturen van wegfietsen is niet door iedereen geliefd, maar de manier waarom Trek deze flare heeft vormgegeven zorgt ervoor dat het in de beugels wel degelijk extra controle oplevert, zonder dat dat doorschiet in een log rijgevoel. Dat je daarnaast bovenop de remgrepen wat compacter zit, levert niet alleen aerodynamisch voordeel op, maar mijns inziens sowieso een houding die een mooi evenwicht tussen agressiviteit en comfort treft.
De nieuwe bidons zijn wel even wennen. Alhoewel de voorste en achterste bidons dezelfde vorm hebben, kan je ze wel maar op één manier in de bidonhouders steken – dat vergt dus wat meer aandacht en oefening dan bij een normale bidon. Zou ik al mijn ritjes op de nieuwe Madone afwerken, zou ik daarom die aero-bidons persoonlijk snel wisselen voor reguliere bidons en de aero-bidons enkel voor wedstrijden uit de kast halen.
Maar, gezien dat één van mijn weinige kritiekpunten op de achtste generatie Trek Madone is (als we dat al een kritiekpunt kunnen noemen), is het vrij simpel de conclusie te trekken dat Trek met de nieuwe Madone een parel van een racefiets heeft ontwikkeld.
foto: Joris Knapen
Na een eerste presentatie vond ik de nieuwe Madone nog wat saai omdat er weinig innovatie in leek te zitten en het ‘slechts’ een samensmelting van de Émonda en Madone leek te zijn, maar ondertussen is mijn mening daarover gekenterd. Want alhoewel dat misschien niet de sexy innovatie is zoals IsoFlow twee jaar terug wel was, is het simpelweg heel knap dat Trek de beste kwaliteiten van die twee verschillende modellen heeft weten te combineren.
Bovenal, omdat ze daarbij niet het rijgedrag wat de Madone zo bijzonder maakte uit het oog zijn verloren. Een aero-racer die dusdanig comfortabel en stabiel is, was al bijzonder. Voeg daaraan toe dat hij nog eens een stukje lichter is geworden, en je hebt in de vorm van de achtste generatie Trek Madone een fantastische nieuwe alleskunner, die kan wedijveren met menig ander topmodel racefiets.
Trek Madone SLR 7 AXS Gen 8
Frame: Madone SLR 7 Gen 8
Voorvork: Madone SLR 7 Gen 8
Groep: SRAM Force AXS 12s
Wielen: Bontrager Aeolus Pro 51
Banden: Bontrager Aeolus RSL
Cockpit: Trek Aero RSL
Zadel: Bontrager Aeolus P2 Pro
Zadelpen: Madone Aero carbon
Prijs: €9.499,-
Verantwoording:
Dit artikel is geschreven door een redacteur van WielerFlits. Trek is mediapartner van WielerFlits en ondersteunt op deze manier ons platform.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.