Youri IJnsen, Niels De Wit

• zaterdag 22 maart 2025 om 08:21

Wielerfans kijken zaterdagmiddag met argusogen naar de Poggio, traditioneel de slotklim in Milaan-San Remo. Wie de top in de voorste gelederen rondt, doet mee voor een monumentale zege. Toch spreekt de data van de laatste 25 edities dat tegen. Slechts zeven keer won een renner nadat hij deel uitmaakte van een aanval op de Poggio. WielerFlits zet de cijfers op een rij.

Voor dit artikel hebben we alle edities van La Primavera meegenomen sinds de eeuwwisseling in 2000. Tot en met 2024 kom je dan uit op 25 uitgaves. Wat opvalt is dat er tot en met 2016 veelal massaal gesprint werd op de Via Roma. Uitzonderingen op die regel waren 2003 (toen Paolo Bettini won na een aanval op de Poggio), 2006 (een late uitval van Filippo Pozzato), 2008 (demarrage op twee kilometer van de meet door Fabian Cancellara), 2011 (Matthew Goss verraste toen de topfavorieten in een sprint met tien man) 2012 (Simon Gerrans won na een spurtje met drie) en 2013 (Gerald Ciolek vloerde de zekere Peter Sagan na een ijskoude en ingekorte editie).

In de beginjaren van deze eeuw was een (veredelde) massasprint het gebruikelijke recept in La Primavera. Erik Zabel won twee keer achterelkaar in 2000 en 2001, Óscar Freire was zelfs driemaal de beste (2004, 2007 en 2010) en daarnaast zegevierden ook Mario Cipollini (2002), Alessandro Petacchi (2005), Mark Cavendish (2009), Alexander Kristoff (2014), John Degenkolb (2015) en Arnaud Démare. Hij was in 2016 de voorlopig laatste. Vorig jaar won weliswaar spurter Jasper Philipsen, maar dat was een sprintje met twaalf, het hoogste aantal sinds de sprint van Démare acht jaar daarvoor. Toen zaten nog 31 renners in het peloton op de finishstraat Via Roma. Gemiddeld genomen is de groep aan de streep in de laatste 25 edities 22 renners groot geweest.

Ciolek verraste in 2013 – foto: Cor Vos

Poggio-scenario vooral in de laatste acht edities
Een kentering in de data zien we vanaf 2017. Sindsdien bracht de Poggio vrijwel altijd het verdict. Toen was het Peter Sagan die zich op de laatste hindernis de beste toonde. Milaan-San Remo paste de Slowaak ook als een jas, maar hij won nooit. In 2017 was Michał Kwiatkowski hem namelijk te slim af in een spurt met drie. Een jaar later was een solo van Vincenzo Nibali het winnende recept vanaf de Poggio, waar ook een jaar later de winnaar de sterkste bleek. Uiteindelijk moest Julian Alaphilippe het wel nog regelen in een sprintje met negen anderen. Een jaar later deed hij in een sprint-a-deux weer mee voor de zege, toen was Wout van Aert sneller.

Dat was de start van vier edities op rij waarbij de winnaar uit een duo kwam of solo de finish bereikte. In 2021 pakte Jasper Stuyven de bloemen door een late uitval samen met Søren Kragh Andersen (die wel was weggereden op de Poggio), Matej Mohorič deed het in 2022 met zijn befaamde dropper post in de afzink van de Poggio, terwijl Mathieu van der Poel zich in 2023 vlak voor de top van de laatste helling losrukte van zijn laatste tegenstanders. Vorig jaar probeerde Tadej Pogačar dat ook, maar werd hij geneutraliseerd door diezelfde MVDP. De Nederlander cijferde zich daarna volledig weg voor Philipsen, die in een spurt met twaalf de snelste was.

Naast MVDP was Nibali in 2018 de enige die als eerste de Poggio rondde én won – foto: Cor Vos

Van der Poel de beste papieren
Volgens VTM-commentator Michel Wuyts krijgen we dit jaar andermaal het Poggio-scenario. “Dat is toch hoe Pogačar moet winnen. Maar de gemiddelde snelheid daar de laatste jaren is veertig kilometer per uur en op de rechte stukken zelfs tegen de vijftig aan. Ik schat in dat Pogačar van een man of twaalf tot vijftien niet af geraakt. En dat het dus een flinke klus voor hem is. Eigenlijk kun je alleen het verschil maken op de slotstrook naar het kerkje van Madonna della Guardia. Maar die afstand is te beperkt voor Pogačar. De Poggio is onvoldoende voor hem om Van der Poel te lossen. Het draait daar veel meer om snelheid dan om klimvermogen. Al kijk ik ook met belangstelling uit naar de afdaling van Tom Pidcock, dat is een van de grootste daal-artiesten.”

“Net dat is waarom zo veel verschillende renners Milaan-San Remo kunnen winnen”, wijst Van der Poel zelf naar de verschillende scenario’s. Hij is zich bewust van het feit dat een aanval op de laatste helling niets zegt over een eventuele zege. “Het mooie aan deze wedstrijd is dat je jezelf soms heel de dag kan verstoppen en nog steeds kan winnen. Soms is het misschien zelfs beter om slechte benen te hebben, zodat je niets onderneemt op de Poggio. En dat je dus enkel een aantal andere renners volgt. Je hoeft niet als eerste de Poggio te ronden om de koers te winnen.”

• 

  22 mrt

  Lees ook Waarom Mathieu van der Poel eerder Milaan-San Remo wint dan Tadej Pogacar

  22 mrt

• 

  22 mrt

  Lees ook Voorbeschouwing: Milaan-San Remo 2025 - Eerste titanenstrijd tussen Van der Poel en Pogacar?

  22 mrt

Of luister naar een uitgebreide preview op La Primavera in de WielerFlits Podcast!

Luister hierboven naar de podcast en abonneer je via je favoriete podcastapp.
iTunes
Spotify
RSS-feed

Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.