Alexander Kristoff kreeg in de derde etappe van de Ronde van Zwitserland een fraaie lead-out van zijn ploeg Intermarché-Wanty-Gobert, maar aan de finish moest de Noor zich tevreden stellen met de derde plaats achter Peter Sagan en Bryan Coquard. Na afloop moest hij toegeven dat hij niet meer de beste benen had.

“De finale was technisch met ook een hoop verkeersheuvels. We moesten goed positioneren”, zei Kristoff na afloop. “Adrien Petit bracht ons in een goede positie, daarna deed Andrea Pasqualon het perfect. Maar in de laatste driehonderd meter had ik niet de beste benen meer om te sprinten. Toen Sagan aanzette, kon ik niet antwoorden.”

Ondanks dat werd gesprint om de overwinning, was het een zware dag voor het peloton. In totaal moesten de renners ruim 3100 meter hoogteverschil overwinnen. Bovendien verliep het eerste uur niet zonder slag of stoot voor Kristoff, die bij een botsing met zijn ploegmaat Georg Zimmermann tegen de grond ging.

foto: Cor Vos

“Er moest veel worden geklommen, maar ik wist ook dat het mijn enige kans was om te sprinten. Ik kwam al vroeg in de etappe ten val en moest verder op een reservefiets. Ik had wat pijn in mijn been en knie. Het was niet de perfecte dag. Ik ben blij dat ik uiteindelijk kon sprinten, maar hoopte eigenlijk dat ik zou winnen”, vertelde de Noor verder. “Wat er gebeurde bij die val? Zimmermann lette, denk ik, even niet op en reed tegen een stoepje. Zijn fiets stuiterde de verkeerde kant op en landde recht voor mijn voorwiel, waardoor ik over mijn stuur duikelde.”

‘Zege van Sagan kwam niet als een verrassing’
Kristoff was niet verrast door de dagzege van Sagan. “Ik ben wel gewend om verslagen te worden door die gast, dus het kwam niet als een verrassing. Het was het laatste jaar niet geweldig, maar met wat training lijkt hij weer een beetje op de oude Sagan. Op de klimmetjes zag hij er nog fris uit. Hij pakte de winst en was beter, zo simpel is het.”